Τρία χρόνια σήμερα επέτειος του πιο γελοιωδέστατου δημοψηφίσματος στην παγκόσμια ιστορία και κάθομαι και συλλογίζομαι εάν ως υποστηρικτής και ένας από τους κύριους διοργανωτές της συγκέντρωσης του ΝΑΙ στην Ξάνθη έκανα το σωστό και καταλήγω στο συμπέρασμα πως όχι. Ήταν λάθος πολιτική απόφαση και έσφαλα, με παρέσυρε ο κ. Τσίπρας στην ατζέντα του, την λογική του και φυσικά με κτύπησε στο συναίσθημα και όχι στην λογική και εγώ ακολούθησα στον χορό που αυτός με έσυρε.
Είναι οι υποστηρικτές και οι ψηφοφόροι του ΝΑΙ οι ηθικά δικαιωμένοι από το αποτέλεσμα του συγκεκριμένου δημοψηφίσματος; ‘Οχι φίλοι μου. Οι ηθικά δικαιωμένοι είναι αυτοί που συνειδητά ΑΠΗΧΑΝ! Εάν δούμε το αποτέλεσμα, εφόσον επικρατούσε η πολιτική λογική και οι ΝΑΙ, απείχαν το δημοψήφισμα θα έβγαινε άκυρο και ο κ. Τσίπρας θα είχε φάει τα μούτρα του, θα είχε ήδη την πρώτη ήττα καταγεγραμμένη και ο ελληνικός λαός θα του είχε γυρίσει την πλάτη. Με 62,15% συμμετοχή εάν εντεταγμένα τα 2.5 εκατομμύρια που ψήφισαν ΝΑΙ απείχαν, η συνολική συμμετοχή θα άγγιζε με το ζόρι το 40%, που θεωρώ λόγω της πόλωσης που δημιουργήθηκε και αρκετοί πήγαν και ψήφισαν ΟΧΙ από αντίδραση, με τα βίας θα έπιανε το 35%. Τα πολιτικά οφέλη, αλλά και τα οφέλη για τον τόπο μετά θα ήταν τεράστια. Διότι:
1. Ο κ. Τσίπρας καβαλά στο άλογο και με την ορμή που δημιούργησε, πήγε και κέρδισε τις εκλογές κατόπιν, διότι «το παλικάρι προσπάθησε, αλλά δεν μπόρεσε, αλλά να το στηρίξουμε». Ενώ με ένα άκυρο δημοψήφισμα, ούτε την ορμή θα είχε και κυρίως θα είχαμε «το παλικάρι το γύρισε ο κόσμος την πλάτη».
2. Ο κ. Τσίπρας προεκλογικά ακολουθώντας τον κ. Σαμάρα επένδυσε στο φόβο με τον αντιμνημονιακό του λογού και με το δημοψήφισμα επένδυσε στο μίσος και αυτό επιζητούσαι και του επιτρέψαμε και το πέτυχε. Αντίθετα με ένα άκυρο δημοψήφισμα θα είχε χάσει αυτό το πλεονέκτημα και δεν θα έκανε την παραγωγή του μίσους και την στοχοποίηση, εργαλείο για να διχάσει μια ολόκληρη χωρά.
3. Κατηγορούμε τους ΟΧΙ ότι δεν διάβασαν το «Reforms for the completion of the Current Program and Beyond» (Μεταρρυθμίσεις για την ολοκλήρωση του τρέχοντος προγράμματος και πέραν αυτού) και το δεύτερο κείμενο «Preliminary Debt sustainability analysis» (προκαταρκτική ανάλυση βιωσιμότητας χρέους). Αλήθεια πόσοι από αυτούς που ψήφισαν ΝΑΙ το διάβασαν; Ελάχιστοι ως μηδαμινοί. Οπότε επί πολιτικού ρεαλισμού, πραγματικά για πιο κείμενο που δεν διάβασε κανένας πήγαμε και ψηφίσαμε ΝΑΙ και ΟΧΙ;
4. Πολύ θεωρούν το δημοψήφισμα το μεγαλύτερο τεστ IQ στην παγκόσμια ιστορία και θεωρούν ηλίθιους όλους που ψήφισαν ΟΧΙ. Τραγικό, έναν ελληνικό λαό που δεν έχει βασικές γνώσεις μακροοικονομίας, δημοσιονομικών, κοινωνικής και πολιτικής επιστήμης και το κυριότερο ιστορίας, γιατί έτσι είναι το εκπαιδευτικό μας σύστημα, να έρχεσαι και να τον κατηγορείς για ηλιθιότητα. Εμείς όλοι φροντίσαμε σε αυτούς τους τομείς να είμαστε ντουβάρια και εμείς οι ίδιοι οδηγήσαμε στην απαξίωση την πολιτική, οπότε το 61,31 που ψήφισε ΟΧΙ δεν ήταν όλοι ηλίθιοι, αντιδραστικοί ήταν οι περισσότεροι και πλανεύτηκαν από τον μεγαλύτερο πολιτικό ψεύτη που πέρασε ποτέ από την ελληνική πολιτική σκηνή, γιατί πολύ απλά ο Ελληνας σκεφτόταν «10 έταξε τα 2 να κάνει ευχαριστημένος θα είμαι». Εν κατακλείδι όταν το 95% δεν ασχολείται με την πολίτικη και τα κοινά, πως είχαμε την απαίτηση εμείς να επιλέξει σωστά; Τραγικό λάθος και αυτό ίσως είναι το βασικότερο σημείο και όλα τα ευρωπαϊκά κόμματα έπρεπε να το διακρίνουν αυτό και να αποφασίσουν συντεταγμένη ΑΠΟΧΗ.
5. Ο κ. Τσίπρας πόνταρε στο δημοψήφισμα για να εδραιωθεί στο πολιτικό στερέωμα με βάση το συναίσθημα, όπως πήρε και την εξουσία άλλωστε και εμείς αντί να επενδύσουμε στην λογική, προκρίνοντας την ΑΠΟΧΗ, επενδύσαμε στο αντισυναίσθημα σε όλα αυτά που αντέτεινε ο κ. Τσίπρας και πιο είναι το πιο τραγικό, οι ΝΑΙ είχαν έντονη ενοχηκότητα σε αυτό που υποστήριζαν, μην βρίσκοντας ,μάλιστα εύκολα κεντρικούς ομιλητές στις ανοικτές συγκεντρώσεις, βάζοντας διάφορους πολίτικους σκελετούς με δηλώσεις τους να στηρίξουν το ΝΑΙ, την ώρα που το αντίπαλο στρατόπεδο είχε μια αναλώσιμη ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ, σαν θυλικός ΤΣΕ ΓΚΕΒΑΡΑ να ουρλιάζει και να σηκώνει τις γροθιές μπροστά στο ΠΛΗΘΟΣ!
Εν κατακλείδι και κάνοντας μια αναδρομή λοιπόν, η στήριξη του ΝΑΙ από τα ευρωπαϊκά κόμματα ήταν ίσως από τις μεγαλύτερες πολιτικές ήττες! Ο Ουγγρικός λαός λίγους μήνες μετά, μας το απέδειξε περίτρανα με την αποχή του στο δικό τους ψευτοδημοψήφισμα. Αυτήν ήταν η σωστή αντιμετώπιση. Ας το παραδεχτούμε και ας αφήσουμε την Περιστερά να ρίχνει τα κροκοδείλια δάκρια της, μέσα στην μούρη μας, αποδεικνύει ποσό λάθος επιλογή κάναμε, δίνοντας της το δικαίωμα να μας εμπαίζει. Γιατί πολύ απλά εάν το δημοψήφισμα είχε βγει άκυρο, τέτοια δήλωση και συμπεριφορά δεν είχε ούτε η κ. Περιστερά και το κυριότερο ο κ. Τσίπρας!
Υ.Γ. Την κορυφαία πολιτική ορθή πράξη κατά εμέ την έκανε ο κ. George J. Prokopakis, ο οποίος πήγε και συμπλήρωσε μια υπεύθυνη δήλωση με την οποία έλεγε ότι από την ώρα που δεν μου έχετε παραδώσει τα συγκεκριμένα κείμενα να τα διαβάσω και να τα μελετήσω, αρνούμαι να ψηφίσω. Ίσως αυτή να είναι η ορθή πολιτική ακτιβιστική πράξη που θα έπρεπε να υιοθετηθεί. RESPECT!
