Κώστας Καραΐσκος
Το γεγονός ότι η σημερινή Κυβέρνηση των συριζέων εθνομηδενιστών κρέμεται κυριολεκτικά από 3 ψήφους μειονοτικών βουλευτών της Θράκης τείνουμε γενικώς να το ξεχνάμε. Όπως υποτιμούμε κάπως και το γεγονός ότι οι βουλευτές αυτοί, πέραν των όποιων προσωπικών τους πεποιθήσεων, δέχονται ποικίλες πιέσεις από την Τουρκία όπου αναφέρεται το μεγάλο κομμάτι των ψηφοφόρων τους. Έρχεται όμως να μας το θυμίσει με τρόπο οδυνηρό και με αύξουσα επιμονή η θρακική πολιτική της Αθήνας των δύο τελευταίων χρόνων.
Η Κυβέρνηση από το φθινόπωρο του 2016, τουλάχιστον, άρχισε με τρόπο ύπουλο να πριονίζει ό,τι έχει απομείνει όρθιο στην μειονοτική πολιτική της χώρας μας. Υπήρξαν και κάποια βήματα σωστά, οφειλόμενα όχι βεβαίως σε κάποια συριζέικη πρωτοβουλία αλλά στην καθαυτό λειτουργία του κράτους και της νομιμότητας. Από τον περασμένο Δεκέμβρη όμως η κατάσταση έχει ξεφύγει και ό,τι γίνεται στη Θράκη προερχόμενο από την Αθήνα είναι ταυτισμένο με το αιτηματολόγιο της Άγκυρας. Φυσικά δημοσίως οι Τσίπρες, οι Κοτζιάδες και οι Γαβρόγλοι διακηρύσσουν ότι η πολιτική τους στη Θράκη είναι εσωτερικό μας θέμα και κανέναν ρόλο δεν παίζει το τι θα πει ο Ερντογάν, παραλλήλως όμως κάνουν ακριβώς αυτά που απαιτεί ο νεοσουλτάνος (εδώ δεν μπόρεσαν να αρνηθούν την επίσκεψή του στην Κομοτηνή, θα του πούνε όχι στα άλλα;)! Έτσι, και στην κατεύθυνση των δίγλωσσων νηπιαγωγείων προχωράνε (με το ευρωπαϊκό πιλοτικό πρόγραμμα του ΙΕΠ), και τις Διαχειριστικές Επιτροπές των βακουφίων υπονομεύουν με κάθε τρόπο (μηνύσεις, καταγγελίες, οικονομικός στραγγαλισμός…), και τους μουφτήδες κάλεσαν σε παραίτηση για να προχωρήσουν σε εκλογές (άλλη παγκόσμια πρωτοτυπία)! Ό,τι ζητάει η Άγκυρα υλοποιείται από τους Κουΐσλιγκς της Αθήνας, αλλά ως …δική τους επιλογή. Φυσικά επικαλούνται και τον «διάλογο», αλλοίμονο, τι είναι οι άνθρωποι, τίποτε φασίστες; Τίποτε πουλημένα τομάρια, εξωνημένα κνώδαλα, προσκυνημένα γιουσουφάκια; Όχι, είναι δημοκράτες και αριστεροί κι έχουν προτεραιότητα τον διάλογο (με την Άγκυρα).
Αξίζει να δει κανείς και το πώς υλοποιείται η πολιτική αυτή της Κυβέρνησης τοπικά. Πρώτα διέλυσαν την Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών στην Κομοτηνή, στο πιο κρίσιμο σημείο της χώρας δηλαδή, χωρίς καμμία δικαιολογία (μάλλον επειδή όντως λειτουργούσε). Έτσι μένει στην περιοχή αρμόδια για το εθνικό ζήτημα ασφάλειας μόνο η Υπηρεσία Πολιτικών Υποθέσεων του Υπουργείου Εξωτερικών. Μετά το κωμικοτραγικό πέρασμα του κ. Καφόπουλου, ο οποίος έφυγε μάλλον πριν πληροφορηθεί πού πέφτει η …Κομοτηνή, έχουμε σήμερα επικεφαλής της ΥΠΥ έναν διπλωμάτη που απλώς ακολουθεί τις οδηγίες του «συμβούλου» τον οποίον φύτεψε προ τριετίας ο Ν. Κοτζιάς στη θρακική πρωτεύουσα: ο Γιάννης Μπεληγιάννης, που ήταν διοικητής της ΕΥΠ Κομοτηνής επί σημιτικού Πασόκ, λύνει και δένει κατά βούληση, πάντα στο όνομα του υπουργού – μέντορά του. Έχει δημιουργήσει μιαν άτυπη δομή «βιβλιοθηκών» σε 32 μειονοτικούς οικισμούς, όπου 4 εκπαιδευτικοί ανά χωριό καλούνται να βοηθήσουν τα παιδιά στα μαθήματα κτλ. Καλό ακούγεται αλλά ο τρόπος υλοποίησης, η ανταπόκριση του κόσμου και το τελικό αποτέλεσμα θα κρίνουν την επιτυχία του εγχειρήματος. Μέχρι τότε δεδομένη είναι μόνο η ανάλωση των μυστικών κονδυλίων στο σχέδιο αυτό, το οποίο μάλλον δεν διεκδικεί δάφνες …νομιμότητας. Πέραν αυτού όμως; Το ίδιο κέντρο αποφάσεων («ΠΡΑΤΤΩ») έχει κλείσει κάθε στρόφιγγα προς τις πάγιες ανάγκες των μειονοτικών υπηρεσιών/προσώπων εκείνων που αποδεδειγμένα στήριξαν την νομιμότητα στην πατρίδα μας σε καιρούς πολύ δύσκολους. Ποιος άραγε διοχετεύει τις ανώνυμες καταγγελίες στις δικαστικές Αρχές, ποιος βρίσκει επίσημα έγγραφα του ΥΠΕΞ για να τα στρέψει εναντίον του Σελήμ Ισά, προέδρου της Διαχειριστικής Επιτροπής της Κομοτηνής; Πάντως αυτός ο τελευταίος, που εργάζεται αμισθί (και καταχρεωμένος) επί δύο χρόνια για την αγαπημένη του Ελλάδα, ΔΕΝ διόρισε προ μηνός την κόρη του στο υπουργείο του κ. Κοτζιά – με «εξετάσεις» στην Διπλωματική Ακαδημία -, ΔΕΝ διαχειρίζεται απόρρητα κονδύλια με βάση τις …σεξουαλικές επιλογές των δικαιούχων και ΔΕΝ είναι αυτός που ζήτησε (ανεπιτυχώς) από οποιονδήποτε «μαύρη» οικονομική στήριξη. Θυμίζω εδώ ότι ο Σελήμ Ισά με το πρωτοφανές έργο του στην Διαχειριστική Επιτροπή Μουσουλμανικής Περιουσίας (ΔΕΜΠ) Κομοτηνής έχει πετύχει όσα δεν πέτυχαν όχι μόνο οι προκάτοχοί του αλλά και οι διάφοροι διπλωμάτες που πέρασαν από την περιοχή. Μια τριετία δημιουργίας, διαφάνειας και εντιμότητας – έχουμε γράψει αναλυτικά και παλιότερα – βούλωσε όλα τα κακόβουλα στόματα και έφερε κοντύτερα στην ελληνική πολιτεία τον μέσο μουσουλμάνο της πόλης. Είναι χαρακτηριστικές οι δημόσιες επαινετικές δηλώσεις του βουλευτή (ΚΙΝΑΛ) Ιλχάν Αχμέτ για το έργο της ΔΕΜΠ αλλά και η πρωτοφανής συνεργασία της τελευταίας με κάθε λογής δημόσιους φορείς. Παράλληλα η Αθήνα καλεί σε παραίτηση (δήθεν για λόγους γήρατος) τον σοφολογιότατο Μέτσο Τζεμαλή, σεβαστό και αποδεκτό μουφτή από χριστιανούς και μουσουλμάνους της πόλης και με απίστευτο διεθνές κύρος, αφού ο κυβερνητικός στόχος είναι πλέον να ανοίξει ο δρόμος για εκλογές μουφτήδων (υποτίθεται με μια διαδικασία που δεν θα είναι στα χέρια της Τουρκίας αλλά αυτό είναι ένα παλιό, τετριμμένο ανέκδοτο). Το ιστορικό πραγματικά επίτευγμα των τελευταίων χρόνων, να νομιμοποιηθούν οι επίσημα αναγνωριζόμενοι μουσουλμανικοί θεσμοί στα μάτια ακόμη και των τουρκοφρόνων, πασχίζει να το καταστρέψει τώρα η Κυβέρνηση Κοτζιά – Τσίπρα με τα ενεργούμενά της στη Θράκη, διαλύοντας και τους τελευταίους εναπομείναντες φιλελληνικούς κύκλους στην μειονοτική κοινωνία.
Πρώην αριστεροί, πρώην σταλινικοί, πρώην και νυν κυπατζήδες παραδίδουν το μέλλον της ελληνικής Θράκης στα χέρια της Τουρκίας, ενδεχομένως «κουρμπάνι» για χατήρι των αμερικανοτουρκικών σχέσεων. Οι Αν.Ελ., που για ένα διάστημα είχαν κρατήσει τα θρακικά πράγματα υπό έναν κάποιον έλεγχο, είναι πια προδήλως ανύπαρκτοι, εξαερώθηκαν μετά τη Ατιμία των Πρεσπών. Ξεδιάντροποι οι κυβερνώντες ετοιμάζουν τις αλλαγές που τους διέταξαν (ακούστηκαν ήδη ως υποψήφιοι για τις δύο προβεβλημένες θέσεις στην Κομοτηνή οι πιο φανατικοί Τούρκοι Γκαλήπ και Χατζηοσμάν!!!) και επικαλούνται ανενεργούς νόμους του παρελθόντος για να υποχρεώσουν την αντιπολίτευση πάλι σε αφωνία. Μετά την προδοσία της Μακεδονίας δεν κωλώνουν πια σε λαϊκές κατάρες και ροχάλες, ο ξεφτιλισμένος την ξεφτίλα δεν τη φοβάται. Είναι λοιπόν σήμερα που η τοπική κοινωνία πρέπει να ακουστεί, αύριο ίσως να είναι αργά!
