Γ. Μιρκούδης αγιογράφος. δάσκαλος «Κιβωτού της Τέχνης»: «Αν δεν πιστεύεις, δεν μπορείς να κάνεις αγιογραφία»
Ο Σταύρος, ο Αλέξης, η Μαλαματένια, η Μαρινίκη, η Χριστίνα, η Ελενίτσα είναι λίγα από τα παιδιά που μαθαίνουν αγιογραφία στο εργαστήρι της «Κιβωτού της Τέχνης» τους Γιάννη Μιρκούδη και που εκθέτουν τα έργα τους στην «αυλή» της Δημοτικής Πινακοθήκης στα πλαίσια τν γιορτών παλιάς πόλης και όπως μας εξηγεί ο δάσκαλος τα μαθήματα ξεκινούν από την ηλικία των 8 ετών.
Όπως μας είπε ο δάσκαλος της Κιβωτού για να πετύχουν αυτό το υπέροχο αποτέλεσμα οι μικροί του μαθητές, θέλουν λιγότερο από ένα χρόνο για να απεικονίσουν την αγάπη τους για την αγιογραφία.
«Σε ένα χρόνο θα έχουμε κάνει 7-8 έργα και μετά από αυτήν την προσπάθεια ο κάθε μαθητής πλάθει τον δικό του καλλιτεχνικό χαρακτήρα. Ο κάθε μαθητής μπορεί να βάλλει το δικό του καλλιτεχνικό στίγμα στην αγιογραφία και δεν είναι τόσο αυστηροί οι κανόνες όσο ακούγονται. Τα έργα γίνονται στην βάση της αγιογραφίας, αναφέρει, αλλά μπορούμε να δώσουμε και το δικό μας στίγμα.
Συναντήσαμε δάσκαλο αγιογραφίας υπεύθυνο της Κιβωτού της Τέχνης Γιάννη Κιρκούδη με τον Πρωτοσύγγελο Σωφρόνιο Γκουτζίνη στον αύλιο χώρο της δημοτικής πινακοθήκης όπου εκτίθενται τα έργα αγιογραφίας του δασκάλου και των μαθητών του.
Ρωτήσαμε τον πρωτοσύγκελο πώς νοιώθουν οι άνθρωποι της εκκλησίας όταν νέα παιδιά ασχολούνται με την αγιογραφία: «Να ξεκινήσουμε πρώτα από το ζήτημα της τέχνης η οποία τέχνη γενικότερα, είναι ένα χάρισμα που μόνο ο άνθρωπος έχει και το χάρισμα αυτό της τέχνης και μάλιστα της καλλιτεχνίας, είναι ένα στοιχείο που ουσιαστικά αποτελεί ένα γνώρισμα του ανθρώπου που έχει το εκτύπωμα του Θεού, γιατί ο Θεός είναι δημιουργός, ο καλλιτέχνης είναι δημιουργός, οπότε αποτελεί, θα λέγαμε μία θεία κλίση στον άνθρωπο καλλιτέχνη. Όταν η θεία φύση της καλλιτεχνίας εκφραστεί και μέσα από δρόμους εκκλησιαστικούς και έχουμε τις εκκλησιαστικές τέχνες, όπως είναι λόγου χάρη η αγιογραφία όπως είναι η ξυλογλυπτική ή όπως είναι η εκκλησιαστική αρχιτεκτονική και ούτω καθ εξής, τότε έχουμε ουσιαστικά έναν εξαγιασμό της τέχνης μέσα στον εκκλησιαστικό χώρο και όταν αυτός ο εξαγιασμός υπηρετείτε μάλιστα από νέους ανθρώπους, αυτό είναι εξαιρετικά αισιόδοξο σε μία απαισιόδοξη εποχή, οπότε αποτελεί ένα γεγονός ελπίδας όχι στενά για την εκκλησία αλλά για όλο τον τόπο μας».
Ρωτήσαμε τον δάσκαλο κ. Μιρκούδη για τα εμπνευσμένα έργα των μικρών καλλιτεχνών.
Xabthitimes.gr: πώς νοιώθει ο δάσκαλος, όταν εκ του αποτελέσματος, μεταφέρει σε παιδιά και νέους ανθρώπους, μία δημιουργία που είναι κοντά στον Θεό;
ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΙΡΚΟΥΔΗΣ: Νοιώθει ικανοποίηση χαρά, γαλήνη. Βλέπω ότι ο κόσμος αγαπάει και αρέσει αυτό που κάνουμε και τα παιδιά που ασχολούνται, πιστεύουν στον Θεό και δεν το κάνουν απλά και μόνο για να μάθουν ζωγραφική. Άλλωστε, πρωταρχικός στόχος, είναι ότι αν δεν πιστεύεις δεν μπορείς να κάνεις αγιογραφία. Έχω συνεργασθεί με ζωγράφους που ήταν πάρα πολύ καλοί και ήταν από άλλη κράτη που δεν πίστευαν στο Θεό και είχαν άλλη αντίληψη για τα θεία. Άλλωστε ο καθένας όπως θέλει τα πιστεύει. Το θέμα είναι ότι μπορεί αυτοί οι άνθρωποι να ήταν τέλειοι καλλιτέχνες αλλά δεν μπορούσαν να κάνουν αγιογραφία. Καταλάβαιναν και οι ίδιοι εκείνη την ώρα, πως αν δεν πιστεύεις δεν μπορείς να κάνης αγιογραφία. Είναι απλά τα πράγματα.
Δεν αναρτήσαμε έργα των μικρών μαθητών και θα το κάνουμε σε νέα ανάρτηση. Όμως αξίζει ο κόπος στον επισκέπτη της «αυλής», στην Δημοτική Πινακοθήκη στην παλιά πόλη, να δει και να θαυμάσει τα έργα που από μέσα τους, πηγάζει η θεϊκή δύναμη.
