Του Τάσου Ευαγγελίου
Δέσμιος των επιλογών του καθίσταται πλέον ο Αλέξης Τσίπρας, ο οποίος μετά τις εξελίξεις στο δημοψήφισμα των Σκοπίων είναι υποχρεωμένος να αναμένει τα αποτελέσματα από τη διαδικασία που θα ακολουθήσει ο Ζόραν Ζάεφ χωρίς παράλληλα να μπορεί να αξιοποιήσει προς όφελος του το βασικό του χαρτί, δηλαδή τη συμφωνία των Πρεσπών, έναντι των δανειστών και του ξένου παράγοντα.
Βλέποντας πλέον ότι ο έτερος εκ των συμβαλλομένων της συμφωνίας που υπέγραψε, χωρίς να πετύχει κάποιον ορατό θετικό όρο για την Ελλάδα, εγκλωβίζεται σε μια δίνη γεγονότων η οποία πυροδοτήθηκε μετά τη συμφωνία των Πρεσπών και ξεφεύγει από τη Βούληση τόσο του Αλέξη Τσίπρα και του Ζόραν Ζάεφ όσο και των μεγάλων δυνάμεων που την εμπνεύστηκαν.
Αποδεικνύεται για μια ακόμη φορά ότι σε θέματα τόσο μεγάλης σπουδαιότητας δεν μπορεί κανείς να αγνοεί τη λαϊκή βούληση, επειδή το αποτέλεσμα, θα είναι, έτσι ή αλλιώς, αντίθετο στο επιδιωκόμενο.
Ο Κ. Τσιπρας. αγνόησε τις συνθήκες, τόσο στην Ελλάδα όσο και στα Σκόπια. Επικεντρώθηκε στη θέληση του ξένου παράγοντα, υπερατλαντικού και ευρωπαϊκού και επιχείρησε να ικανοποιήσει πλήρως τα αιτήματα των μεγάλων Δυνάμεων, προτάσσοντας δικές του μικροκομματικές επιδιώξεις στο εσωτερικό της χώρας.
Το 2015 σφραγίστηκε από τις θεωρίες παιγνίων του Γιάνη Βαρουφάκη. Το 2018 από τον Βαρουφάκη της εξωτερικής πολιτικής, τον Νίκο Κοτζιά. Ανεξάρτητα από τις εξελίξεις, αυτό που δεν μπορεί να αμφισβητηθεί είναι πως η Ελλάδα παραχώρησε στα Σκόπια την Μακεδονική γλώσσα και ταυτότητα. Με την υπογραφή της κυβέρνησης του Αλέξη Τσίπρα και του Πάνου Καμμένου.
Ακόμη και αν υποθέσουμε ότι ξεκινούσαν νέες διαπραγματεύσεις σε σύντομο χρονικό διάστημα, αυτές θα έχουν πλέον μια βάση συζήτησης: τη συμφωνία των Πρεσπών.
Οι διαδικασίες που ακολουθήθηκαν, η μη ενημέρωση των κομμάτων της αντιπολίτευσης για τις διεργασίες που προωθήθηκαν καθιστούν το μέλλον της όποια συμφωνίας θολό. Θα υπάρχει πάντα ένα ναι μεν αλλά και από τις δύο πλευρές στο μέλλον.
Επί της ουσίας ο Έλληνας Πρωθυπουργός χειρίστηκε ένα μείζονος σημασίας ζήτημα για τη χώρα με όρους μικροκομματικούς αδιαφορώντας για το τι μπορεί να προκύψει στο μέλλον. Εξ αρχής βασικός του στόχος ήταν να δημιουργήσει πρόβλημα στη Ν.Δ. και να προκαλέσει ρήγματα και κατ επέκταση να ανακόψει το δρόμο του Κυριάκου Μητσοτάκη προς την Πρωθυπουργία.
Μια τακτική που γυρίζει μπούμερανγκ εν τούτοις την ακολουθεί σε όλα τα θέματα με μοναδικό γνώμονα τον έλεγχο της χώρας σε όλους τους τομείς ώστε ή να παρατείνει τη θητεία του ή να αφήσει καμένη γη στην επόμενη κυβέρνηση.
Το δημοψήφισμα στην… Βόρεια «Μακεδονία» έβαλε φωτιά και στα Σκόπια και στην Αθήνα. Οι εξελίξεις θα αποκαλύψουν την αλήθεια. Τη βάση στην οποία κινήθηκε ο Αλέξης Τσίπρας και τα ανταλλάγματα που ζήτησε. Διότι όσο ο Ζάεφ θα επιχειρεί να πάρει τη θετική ψήφο της Βουλής του είναι δύσκολο να χρησιμοποιηθεί ως εργαλείο από την πλευρά της ελληνικής κυβέρνησης μια συμφωνία που… δεν ισχύει.
Είναι δύσκολο να ειπωθεί το «στηρίξτε με να προλάβω να ψηφίσω τη συμφωνία διότι αν έρθει άλλη κυβέρνηση η συμφωνία θα ακυρωθεί». Είναι δύσκολο η έκκληση του ίδιου του Μ. Νίμιτς να υποστηριχτεί από οποιονδήποτε αυτή τη στιγμή.
Ο Αλέξης Τσίπρας μένει μόνος με τον Πάνο Καμμένο που ήδη ξεσπαθώνει και θριαμβολογεί ανοίγοντας νέο γυρο σύγκρουσης με τον Νίκο Κοτζιά, ο οποιος τον άδειασε χθες με μια επίσημη ανακοίνωσή του αμφισβητώντας ότι η συμφωνία οδεύει προς ακύρωση.
Για να παραμείνει στην εξουσία ο Πρωθυπουργός πρέπει να ανεχτεί τον Πάνο Καμμένο που αποτελεί τροχοπέδη από την άλλη πλευρά στο άνοιγμα που επιχειρεί ο ίδιος στο χώρο του κέντρου και της σοσιαλδημοκρατίας.
