Επιτέλους η Ξάνθη και η Σταυρούπολη, να βγάλουν δήμαρχο

Ποιοι αποφασίζουν για εμάς χωρίς εμάς;

Γράφει ο Αλέξανδρος Παυλικιάνος

Πολλοί είναι αυτοί που πιστεύουν ότι δεν μπορεί να ανατραπεί αυτό που γίνεται εδώ και χρόνια. Ότι δηλαδή ο δήμαρχος της Ξάνθης βγαίνει από τις ψήφους του Δροσερού, των Κιμερίων, του Πούρναλικ και των Παλινοστούντων. Μέχρις ενός σημείου αυτό είναι αλήθεια αφού η αποχή του αστικού ιστού της πόλης ήταν δεδομένη. Είναι όμως το σωστό; Έτσι λέει η δημοκρατία, τουλάχιστον όπως όλοι μας την αντιλαμβανόμαστε; Φυσικά όχι. Σαφώς και κανένας δεν έχει τίποτε με κανέναν από τις παραπάνω κοινωνικές ομάδες, όμως, δεν μπορεί και δεν γίνεται η διοίκηση της πόλης να εκλέγετε από συγκεκριμένα κομμάτια της και ο κύριος ιστός της πόλης να παρακολουθεί με αδράνεια και απλά να καυτηριάζει ανίκανες διοικήσεις του δήμου.

Οι δημότες που στην τελική ζούνε μέσα στην πόλη και την Σταυρούπολη πώς το επιτρέπουν;

Γιατί με την αποχή του, το μεγαλύτερο πληθυσμιακό κομμάτι της Ξάνθης να επιτρέπει σε ομάδες ανθρώπων, οι οποίοι είναι δεδομένο πώς και μια ποια κριτήρια ψηφίζουν, να εκλέγουν τον Δήμαρχο;

Μήπως ήρθε καιρός αυτή η «παράδοση» να σταματήσει;

Μήπως ήρθε καιρός το αστικό κομμάτι της Ξάνθης μαζί με την Σταυρούπολη στις εκλογές του 2019 να κάνουν την ανατροπή και να δώσουν στην Ξάνθη έναν δήμαρχο ο οποίος πραγματικά την πονάει και την στηρίζει;

Και μιας και μιλάμε για στήριξη, ας δούμε που στρέφουν  την προσοχή τους την τελευταίες δεκαετίες όλοι οι διοικούντες τον δήμο. Δροσερό: Απολαμβάνει από όλες τις μέχρι σήμερα δημοτικές αρχές μία ιδιότυπη έως και εγκληματική ασυλία. Μάλιστα είναι τόσο φανερή η ασυλία που παρέχουν τις τελευταίες δεκαετίες όλες οι δημοτικές αρχές, που ακόμη και η αστυνομία για να πάει για έναν έλεγχο ρουτίνας, πρέπει να «κουβαλήσει» μαζί της Διμοιρίες των ΜΑΤ. Έχει παγιωθεί στην συνείδηση τους ότι τυγχάνουν ασυλίας από τον Δήμο. Αλήθεια ποιος πληρώνει ΔΕΥΑΞ; Ποιος πληρώνει δημοτικά τέλη; Πώς ήρθε ρεύμα στις παράγκες; Που βρέθηκαν τα οικόπεδα; Σειρά ερωτημάτων που βρίσκουν απαντήσεις στα υπόγεια των δημοτικών παρατάξεων και των μελών της που διοίκησαν τον τόπο.

Κάτι παρόμοιο συμβαίνει στο Πούρναλικ απλά οι δημοτικές αρχές επί σειρά δεκαετιών τους επιτρέπουν να κάνουν «τα ήθη και τα έθιμα τους» σε βάρους του αστικού ιστού, κλείνοντας δρόμους και ξεφαντώνοντας, καταπατώντας κάθε έννοια δικαίου και νομιμότητας. Ομολογούμε ότι οι Πουρναλικιώτες κοστίζουν λιγότερα από το Δροσερό στο ντόπιο πολιτικό σύστημα.

Για τους παλιννοστούντες δεν γενάτε θέμα αφού οι αυτοδιοικητικοί εκπρόσωποι τους, μπαίνουν στην λογική, πώς ότι δεν λύνεται με τον πολιτικό λόγο, λύνετε με τις μπουνιές. Άρα, εκεί είναι απλά τα πράγματα. Αρκεί να βρεθεί ο κατάλληλος αρχηγός.

Τέλος οι ποιο «δουλεμένοι» και αδικημένοι ψηφοφόροι είναι ι Κιμεριώτες. Μοιρασμένοι σε δύο κόσμους, αυτόν του Προξενείου και του δήμου Ξάνθης, άνθρωποι της δουλειάς και του μεροκάματου, τίμιοι, δέχονται υποσχέσεις από τους «παράλληλους κόσμους» και δεν γίνεται απολύτως τίποτα. Ένα κλασικό παράδειγμα η πεζογέφυρα ακόμη να γίνει μετά από πολλά – πολλά χρόνια φωτογράφισης του Μ. Τσέπελη, τότε Αντιδημάρχου των Τεχνικών Υπηρεσιών, μπροστά στην «μπαταρισμένη» γέφυρα, με την δήλωση ότι σε τρεις μήνες η πεζογέφυρα θα είναι έτοιμη. Πέρασαν 113 μήνες και η πεζογέφυρα παραμένει «μπαταρισμένη». (Αν θυμάμαι καλά ήταν και πάλι προεκλογική περίοδος). Οι Κιμεριώτες επειδή είναι νοικοκυραίοι, στην ουσία δεν κοστίζουν τίποτε στο πολιτικό σύστημα εκτός από λίγο παράνομο νεράκι της ΔΕΥΑΞ για να ποτίζουν τον «μπαχτσέ» τους.

Τέλος όλοι οι παραπάνω βγάζουν δημάρχους. Άρα στην ουσία ο αστικός ιστός της πόλης και η Σταυρούπολη δεν εκπροσωπούνται από την πόλη. Άρα τα πρόσωπα που επιλέγονταν  μέχρι σήμερα ήταν από τις ψήφους των προαναφερομένων περιοχών.

Μέχρι πότε;