Του Γιάννη Σιδέρη
Χώρες αρνούνται να ψηφίσουν το κείμενο του ΟΗΕ για τη μετανάστευση, κυβερνήσεις κλυδωνίζονται, αλλά η Ελλάδα παρότι θύρα εισόδου μεταναστών, ουδόλως ασχολήθηκε. Εδώ με άλλα κατατριβόμαστε. Πριν λίγο μας απασχολούσαν οι συντάξεις, στην συνέχεια τα σκέρτσα κάποιων δυνάμεων για την στάση τους στην συμφωνία των Πρεσπών, και βέβαια η υπερδόση της σεναριολογίας στην οποία επιδίδονται τα ΜΜΕ για τον χρόνο των εκλογών.
Ο Πρωθυπουργός χθες στο Μαρακές όπου επικυρώθηκε το σύμφωνο του ΟΗΕ για τη Μετανάστευση, ενόψει της ψήφισής του στις 19 Δεκεμβρίου στην συνέλευση του Οργανισμού, σαν έτοιμος από καιρό υπερθεμάτισε (φυσικά δεν αναμέναμε κάτι άλλο).
Έχουν ωστόσο σημασία και οι εκφράσεις που χρησιμοποίησε: Εξομοίωσε την αθρόα παράνομη είσοδο μεταναστών στη χώρα μας με την οργανωμένη νόμιμη μετανάστευση των Ελλήνων, λέγοντας ότι η Ελλάδα έχει γνωρίσει τη μετανάστευση των δικών της πολιτών. Ακόμη χειρότερα: Το γεγονός ότι η κυβέρνησή του άνοιξε τη μπουκαπόρτα (αφού η θάλασσα δεν έχει σύνορα), και εισέρευσαν ένα εκατομμύριο και πλέον μετανάστες, το παρουσίασε περίπου ως φυσικό, νομοτελειακό γεγονός: Η Ελλάδα υπήρξε χώρα διέλευσης για τους μετανάστες που επιθυμούν να προσεγγίσουν άλλα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης (τι άχρωμη φράση για να απαλύνει το πρόβλημα : «να προσεγγίσουν άλλα κράτη»!).
Φυσικά δεν το βλέπουν όλοι τόσο ειδυλλιακά. Ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Νετανιάχου π.χ. δήλωσε «έχουμε καθήκον να προστατεύσουμε τα σύνορά μας από παράνομους εισβολείς». Ο Αυστραλός ομόλογός του Σκοτ Μόρισον, έχει πει ότι το συγκεκριμένο σύμφωνο θα μπορούσε να υπονομεύσει τις πρακτικές που ακολουθεί η χώρα του σε ό,τι αφορά την προστασία των συνόρων της.
Στο Σύμφωνο αντιτίθενται Δυτικές χώρες, κάποιες εκ των οποίων αποτελούν εν δυνάμει πόλο έλξης. Μεταξύ αυτών η ΗΠΑ, η Αυστρία, η Τσεχία, το Ισραήλ, η Ελβετία, η Ιταλία, η Αυστραλία, η Ουγγαρία, η Πολωνία, η Κροατία, η Σλοβενία, κ.α. Στο Σύμφωνο συναινούν αδιάφορα οι χώρες που δεν επηρεάζονται από τις μεταναστευτικές ροές, αλλά υπερθεματίζουν ενθουσιασμένες για την ψήφισή του οι μουσουλμανικές (πολύ λογικό, αυτές πλημμυρίζουν την Δύση με υπηκόους τους. Ξέρουν ότι αντίστοιχη ροή Χριστιανών προς αυτές δεν θα υπάρξει).
Το Σύμφωνο Μετανάστευσης απεκδύει την παράνομη πτυχή κάθε μεταναστευτικής κίνησης. Με την υπογραφή του η κάθε χώρα αναγνωρίζει το δικαίωμα του καθενός στη μετακίνηση. Το κείμενο επιβάλλει στις χώρες σεβασμό των δικαιωμάτων των μεταναστών και αναγνώριση των απαιτήσεών τους στις κοινωνικές παροχές, στην προστασία και στην απόδοση υπηκοότητας!
Κατά τον Αντρέα Ανδριανόπουλο, που εντρυφεί συχνά στο θέμα «πέραν του ότι ένα τέτοιο Σύμφωνο νομιμοποιεί απόλυτα την προτροπή για hijiria (μετακίνηση / μετανάστευση) που σύμφωνα με το Κοράνι αποτελεί εντολή του Προφήτη, αφαιρεί από τα κυρίαρχα κράτη – παρά κάποιους ισχυρισμούς – το δικαίωμα ανάπτυξης μιας ξεχωριστής μεταναστευτικής πολιτικής. Και το χειρότερο: Κάθε επικριτικό σχόλιο για τη μαζική μετανάστευση γίνεται ποινικό αδίκημα.
Δημιουργείται ένα καθεστώς αλλαγής θεσμικών πλαισίων. Εφόσον ο καθένας έχει δικαίωμα μετακίνησης όπου επιθυμεί, ντε φάκτο έτσι καταργούνται τα κρατικά σύνορα. Εύλογα αναδύονται σύνθετα νομικά και εθνικά ζητήματα. Μαζικές μετακινήσεις, εισβολές, ανεπιθύμητες εθνικές διεισδύσεις περιπλέκονται σε έναν κυκεώνα ερμηνειών και αμφισβητήσεων»!
Το σύμφωνο καταγγέλλεται ότι υπό συγκεκαλυμμένους όρους υποστηρίζει το δικαίωμα στη μετανάστευση και την ελεύθερη εγκατάσταση στην χώρα επιλογής των μεταναστών, καθιστώντας την παράνομη μετανάστευση ως κατοχυρωμένο διεθνές δικαίωμα!
Το πρόβλημα τεράστιο για μας. Είμαστε χώρα τράνζιτ, εκ φυσικής θέσεως και πολιτικής βουλήσεως. Αλλά αυτό είναι ήσσονος σημασίας για τον πρωθυπουργό, εξ ου και δεν δέχτηκε την πρόταση της αντιπολίτευσης τον Νοέμβριο να γίνει συζήτηση επί του μεταναστευτικού.
Παρόμοιες συμπεριφορές υπήρξαν και αλλού: Στο Βέλγιο από χθες έχουμε κυβέρνηση μειοψηφίας καθώς οι – φιλοευρωπαίοι – Φλαμανδοί εθνικιστές που μετείχαν στον κυβερνητικό συνασπισμό, αποχώρησαν επειδή ο πρωθυπουργός Μισέλ αποφάσισε να υπογράψει το Σύμφωνο. Στην Γερμανία ο υπουργός Υγείας Γενς Σπαν είχε ζητήσει να τεθεί το θέμα σε ψηφοφορία στο Συνέδριο του Χριστιανοδημοκρατικού κόμματος. Στον Καναδά η αντιπολίτευση επέκρινε τον Τριντό για την συναίνεσή του, ενώ στη Γαλλία η Λε Πεν ζήτησε από τον Μακρόν να παραιτηθεί από αυτή την πράξη προδοσίας (όλα τα είχε ο Μακρόν αυτή την ώρα…).
Αποφασίζουν ερήμην των λαών με αυτάρεσκο ψευδεπίγραφο ανθρωπισμό (ψευδεπίγραφο γιατί δημιουργούν προβλήματα στην καθημερινότητα των λαϊκών στρωμάτων, χωρίς να υπολογίζουν τις αντιρρήσεις τους). Αποδυναμώνουν τις ελεγκτικές διαδικασίες στα σύνορα, και αφήνουν ελεύθερο χώρο τον οποίο καταλαμβάνουν οι λαϊκιστικές και εθνικιστικές δυνάμεις.
Μετά τις ευρωεκλογές θα ολοφύρονται με περισπούδαστες αναλύσεις γιατί οι λαοί στρέφονται στην ακροδεξιά και ψηφίζουν εθνικιστές και αντισυστημικούς.
