Και όμως συμβαίνει και αυτό στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΛ.

Την ώρα που ο κυβερνητικός συνασπισμός ετοιμάζεται να αντιμετωπίσει μεγάλες αναταράξεις με την είσοδο της συμφωνίας των Πρεσπών προς κύρωση στην ελληνική Βουλή, οι σχέσεις των δύο εταίρων δείχνουν να είναι απολύτως παγωμένες, σε μία εξαιρετικά κρίσιμη χρονική συγκυρία.

Απόδειξη των πολικών θερμοκρασιών που κυριαρχούν στις σχέσεις Τσίπρα Καμμένου ήταν η επιλογή του Μεγάρου Μαξίμου να απαντήσει στον πρόεδρο των ΑΝΕΛ, ο οποίος ζήτησε από τον πρόεδρο της Δημοκρατίας να παρέμβει για την συμφωνία των Πρεσπών, μέσα από το συμβούλιο πολιτικών αρχηγών.

Όπως ανέφεραν χαρακτηριστικά κυβερνητικές πηγές: «Η εξέλιξη της Συνταγματικής Αναθεώρησης στα Σκόπια δεν αφήνει κανένα περιθώριο ανάδειξης αλυτρωτισμού. Αντιθέτως, όσες αλυτρωτικές αναφορές υπήρχαν στο Σύνταγμα της γείτονος, τελικώς διαγράφονται από αυτό. Συνεπώς δεν έχει κανένα νόημα αυτή η συζήτησή πόσο δε μάλλον η εμπλοκή του ΠτΔ».

24 ώρες πριν, ο Πάνος Καμμένος είχε απευθυνθεί στον κ.Παυλόπουλο, μιλώντας στις εργασίες του 3ου τακτικού Συνεδρίου της Νεολαίας των ΑΝΕΛ:

«Θέλω να κάνω ακόμα μια έκκληση προς τον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας ο οποίος έχει πάρει πολλές φορές δημόσια θέση. Ήρθε η ώρα, όταν αυτή η Συμφωνία θα έρθει πλέον στην Ελλάδα, αν επικυρωθεί από τη Βουλή των Σκοπίων, να πάρει θέση και ο ανώτατος πολιτειακός άρχων, διότι αν ισχύει αυτό που λέμε εμείς ότι δηλαδή υποκρύπτει τη δυνατότητα αλυτρωτισμού από την πλευρά των Σκοπίων, όπως συνεχίζει να κάνει ο Ζάεφ, τότε θα πρέπει να μπλοκάρει από το Συμβούλιο πολιτικών αρχηγών υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας» τόνισε χαρακτηριστικά.

Η αλήθεια είναι ότι δεν είναι συχνό το φαινόμενο πηγές που χαρακτηρίζονται ως «κυβερνητικές» ή πληροφορίες που αποδίδονται σε «κυβερνητικά στελέχη», άρα εξ ορισμού εκπροσωπούν ολόκληρο τον κυβερνητικό συνασπισμό να απαντούν στον έναν από τους δύο εταίρους που στηρίζουν την κυβέρνηση. Μία κατάσταση με έντονες αντιφάσεις, που δύσκολα μπορεί να γίνει πολιτικά αντιληπτή.

Παρόλαυτα συνέβη και αυτό…. Μπορεί ως μεμονωμένο γεγονός να μην λέει πολλά, όμως αν το εντάξουμε στο ευρύτερο πλαίσιο κυβερνητικής λειτουργίας τότε τα συμπεράσματα είναι χρήσιμα, κυρίως ως προς τον πολιτικό χρόνο που μπορεί να έχει το συγκεκριμένο κυβερνητικό σχήμα. Ενδιαφέρον για παράδειγμα έχει η απάντηση που έδωσε ο πρωθυπουργός την Παρασκευή, όταν κλήθηκε να σχολιάσει τις δηλώσεις του Πάνου Καμμένου σχετικά με το πότε θα παραιτηθεί από την κυβέρνηση.

«Δεν έχω ακούσει τις δηλώσεις του, οπότε όλα καλά» σημείωσε ο κ.Τσίπρας, απάντηση που σαφώς επιδέχεται πολλών ερμηνειών.

Δεν είναι λίγοι εκείνοι που εκτιμούν ότι ο πρωθυπουργός δεν υπολογίζει πλέον καθόλου «πολιτικό» τον κυβερνητικό του εταίρο, κάτι που εκ των πραγμάτων βάζει «βόμβα» στα θεμέλια της συγκυβέρνησης. Πώς μπορείς άλλωστε να συγκυβερνάς με κάποιον τον οποίο δεν υπολογίζεις;

Στο πλαίσιο αυτό δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητο το γεγονός ότι ο Αλέξης Τσίπρας μιλώντας με κοινοβουλευτικούς συντάκτες ουσιαστικά αναφέρθηκε με μάλλον απαξιωτικό τρόπο στον Πάνο Καμμένο.

Στην ερώτηση αν έχει plan b, σε περίπτωση που ο Πάνος Καμμένος αποχωρήσει και πάρει τους υπουργούς του απάντησε : «Όχι ρε παιδιά πού να πάει; Μην ανησυχείτε».

Η συγκεκριμένη απάντηση ήρθε να ενισχύσει την άποψη που διατυπώνεται από πολλούς ότι ο κ.Τσίπρας γνωρίζει ότι ο κ.Καμμένος δεν ελέγχει το σύνολο της κοινβουλευτικής του ομάδας, στοιχείο που τον καθιστά πολιτικά αδύναμο. Από την μία η δημόσια τοποθέτηση του Θανάση Παπαχριστόπουλου υπέρ της υπερψήφισης της συμφωνίας των Πρεσπών και από την άλλη η «σιωπή» της Ελενας Κουντουρά, σε συνδυασμό με την ασαφή στάση του Κώστα Ζουράρι καθιστά προβληματική την συνοχή στο εσωτερικό των ΑΝΕΛ.Κρίσιμη παράμετρος σε όλα αυτά, το όριο των πέντε βουλευτών που τίθεται ως όριο από τον κανονισμό της βουλής για την συγκρότηση κοινοβουλευτικής ομάδας. Ένα όριο, στο οποίο ο Πάνος Καμμένος γνωρίζει ότι δεν πρέπει να …φτάσει.

Σε κάθε περίπτωση η πρόταση Καμμένου περί παρέμβασης του προέδρου της Δημοκρατίας «μοιάζει να πετά την μπάλα στην εξέδρα», μια και είναι γνωστό ότι το συμβούλιο των πολιτικών αρχηγών μπορεί να συγκληθεί μόνον με πρωτοβουλία του πρωθυπουργού και όχι του προέδρου της Δημοκρατίας.