Του Τάσου Ι. Αβραντίνη
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, η οποία ήδη μετράει αντίστροφα τον χρόνο της καταστροφικής επιδημίας της στην εξουσία, έριξε στο μπλέντερ της ακατάσχετης προεκλογικής παροχολογίας και το ζήτημα των εισαγωγικών εξετάσεων στα ΑΕΙ, δίπλα σε εκείνα της παράνομης μονιμοποίησης των συμβασιούχων, των αναδρομικών, των διορισμών στο Δημόσιο κ.ο.κ.
Οι σύγχρονοι «Μαυρογιαλούροι», αν και διακήρυξαν ότι αποτελούν το νέο στο πολιτικό σύστημα της χώρας, αναβιώνουν ό,τι πιο αναχρονιστικό υπάρχει παίζοντας με τις απροϋπόθετες προσδοκίες και τις βαθιές φαντασιώσεις της ελληνικής κοινωνίας. Είναι βέβαιο πως εκτός από τον διορισμό στο Δημόσιο, η εισαγωγή στο Πανεπιστήμιο είναι σίγουρα από τις πιο βασικές φαντασιώσεις, ο συνδυασμός τους δε η μεγίστη των κοινωνικών φαντασιώσεων.
Τι όμως πρότεινε συγκεκριμένα σαν άλλος «πονηρός πολιτευτής» ο υπουργός Παιδείας κ. Γαβρόγλου;
Πρότεινε ένα «νέο» σύστημα εισαγωγής στα ΑΕΙ, το οποίο με εξαίρεση την ιδέα του διαχωρισμού των Τμημάτων των ΑΕΙ σε ελεύθερης πρόσβασης και μη, δηλαδή σε Τμήματα που περνάει κάποιος χωρίς εισαγωγικές εξετάσεις μόνο με τον βαθμό του Απολυτηρίου Λυκείου (τα λεγόμενα «πράσινα τμήματα») και σε Τμήματα όπου η εισαγωγή εξαρτάται από τον συνδυασμό του βαθμού του Απολυτηρίου και της επίδοσης σε εισαγωγικές εξετάσεις (τα λεγόμενα «κόκκινα τμήματα»), όλα τα άλλα αποτελούν επιφανειακού τύπου διευθετήσεις, οι οποίες δεν αλλάζουν την ουσία των εξετάσεων αφού δεν αλλάζουν τη λογική του προγράμματος σπουδών του Λυκείου.
Ούτε όμως αυτή η ιδέα δεν είναι καινούργια. Για χρόνια συζητούνταν από παλαιότερες πολιτικές ηγεσίες του Υπουργείου Παιδείας (επί υπουργίας Γιαννάκου και Διαμαντοπούλου τουλάχιστον), οι οποίες ωστόσο φρονίμως δεν προχώρησαν στην υιοθέτησή της λόγω των τεράστιων τεχνικών και παιδαγωγικών προβλημάτων που θα δημιουργούσε.
Ενδεικτικά και μόνο, για να κατανοήσει κανείς το πόσο ανεπεξέργαστη τεχνικά είναι η ιδέα αυτή, ας πάρουμε το παράδειγμα ενός υποψηφίου ο οποίος θέλει να σπουδάσει Οικονομικά. Σε αυτό το πεδίο αντιστοιχούν πάνω από 30 Τμήματα στα Ελληνικά ΑΕΙ. Έχοντας ως όριο να δηλώσει ο υποψήφιος αυτός, σύμφωνα με το νέο σύστημα, μόνο 10 Τμήματα (ή για την ακρίβεια περίπου τόσα αφού ο ίδιος ο Υπουργός παραδέχτηκε ότι τα μοντέλα του Υπουργείου του ακόμα δεν έχουν καταλήξει στον ακριβή αριθμό) είναι πολύ πιθανό, εάν δεν κάνει τη σωστή πρόβλεψη για το ποια από αυτά θα έχουν χαμηλή ζήτηση, να βρεθεί να μην σπουδάσει σε κανένα. Αντιθέτως, κάποιος υποδεέστερος σε γνώσεις συνυποψήφιός του μπορεί να εισαχθεί σε κάποιο από τα αντίστοιχα τμήματα επειδή έτυχε να προβλέψει σωστότερα τα λεγόμενα «πράσινα τμήματα» (τμήματα χαμηλής ζήτησης).
Το τελευταίο όμως είναι η σοβαρότερη αδυναμία του εξαγγελθέντος συστήματος. Το «νέο» σύστημα καταργεί στην πράξη την ιδέα της αξιοκρατίας. Είναι άλλωστε μια ιδέα που ο ΣΥΡΙΖΑ συστηματικά έχει υπονομεύσει σε όλους τους τομείς του δημόσιου βίου (βλ. π.χ. διορισμούς κολλητών μετακλητών), αλλά και της Παιδείας ειδικότερα (βλ. δηλώσεις ότι η «αριστεία είναι ρετσινιά» ή μέτρα, όπως η κατάργηση της απόδοσης της σημαίας στους καλύτερους μαθητές). Με το νέο σύστημα ευνοούνται μαθητές που κάνουν καλύτερη πρόβλεψη για το ποια θα είναι τα Τμήματα αυτά και όχι εκείνοι που έχουν καλύτερη βαθμολογία. Δεν θα ήταν υπερβολή να μιλήσουμε για την εισαγωγή ενός εκπαιδευτικού Λόττο.
Σε παλαιότερο άρθρο μας (βλ. https://bit.ly/2CqXJII) είχαμε εντοπίσει και σειρά άλλων αδυναμιών των πρόσφατων εξαγγελιών Γαβρόγλου, όπως ενδεικτικά είναι η απειλή του αδιάβλητου χαρακτήρα των εισαγωγικών εξετάσεων με τη βαθμολόγηση γραπτών από εκπαιδευτικούς γειτονικών σχολείων σε σχολεία των υποψηφίων, το πώς θα διαχειριστούν εκπαιδευτικά τα Τμήματα των ΑΕΙ τους φοιτητές δυο ταχυτήτων τους οποίους θα δέχονται (μια ομάδα μόνο με το απολυτήριο και μια μέσω των πανελλήνιων εξετάσεων), κ.λπ.
Είναι βέβαιο ότι ο ΣΥΡΙΖΑ και ο υπουργός του συνειδητά ψεύδονται γνωρίζοντας και ο ίδιοι ότι όσα αλλοπρόσαλλα διακηρύσσουν δεν πρόκειται να εφαρμοστούν ποτέ. Ο κύριος λόγος είναι ότι στο μεταξύ θα έχουν ηττηθεί στις επερχόμενες εκλογές.
Δυστυχώς το σύστημα των εισαγωγικών εξετάσεων στα ΑΕΙ της χώρας, στα χέρια αδίστακτων πολιτικάντηδων, από μοχλός επιλογής των καλύτερων και βελτίωσης του εκπαιδευτικού μας συστήματος μετατρέπεται σε μια ακόμη μηχανή παραγωγής φθηνού προεκλογικού ρουσφετιού.
Φωτογραφία: intime.news
