Ενιαία Συνδικαλιστική Αγωνιστική Κίνηση   

Συνάδελφοι, Συναδέλφισσες

Απευθυνόμαστε σ’ εσάς που αναλαμβάνεται την ευθύνη να εκλέξετε την νέα διοίκηση του Εργατικού Κέντρου Ξάνθης και τους αντιπροσώπους που θα εκλέξουν την διοίκηση στην ΓΣΕΕ.

Η «ΕΣΑΚ» η Ενιαία Συνδικαλιστική Αγωνιστική Κίνηση, το ψηφοδέλτιο που στηρίζει το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο στο Εργατικό Κέντρο Ξάνθης, καλεί όλους τους εργατοϋπαλλήλους – αντιπρόσωπους των πρωτοβάθμιων σωματείων του Νομού, να στηρίξουν, ψηφίζοντας το ταξικό ψηφοδέλτιό μας, με στόχο ένα πιο ισχυρό και πιο μαζικό εργατικό κίνημα, ενάντια στη βάρβαρη πολιτική της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, της ΕΕ, στις επιδιώξεις της μεγαλοεργοδοσίας, ώστε να παλέψουμε για το μέλλον μας, βάζοντας μπροστά τις δικές μας ανάγκες.

Θέλουμε ένα Εργατικό Κέντρο που με τη δραστήρια συμμετοχή των μελών του θα μπορέσει να συγκρουστεί, να βάλει εμπόδια σε κυβέρνηση και εργοδότες που όλα αυτά τα χρόνια της καπιταλιστική κρίσης, αλλά και πιο μπροστά, δεχόμαστε άγρια επίθεση στη ζωή μας και στα δικαιώματά μας, ενώ ετοιμάζουν και νέα αντεργατικά μέτρα για να φτηνύνουν πιο πολύ την εργατική μας δύναμη.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ πανηγυρίζει πάνω στο κουφάρι των εργατικών – λαϊκών δικαιωμάτων. Στη φούσκα της «μεταμνημονιακης Ελλάδας» δεν καταργείται κανένας από τους εκατοντάδες μνημονιακούς νόμους που πτώχευσαν τον εργαζόμενο λαό, ενώ ο προϋπολογισμός του 2019 φορτώνει επιπλέον φόρους 1 δις €. Κυβέρνηση και κόμματα της αντιπολίτευσης που υλοποίησαν τις απαιτήσεις του μεγάλου κεφαλαίου, της ΕΕ και του ΔΝΤ, ψηφίζοντας όλο το αντεργατικό οπλοστάσιο με τα τρία μνημόνια, για μια ακόμα φορά προσπαθούν να μας εξαπατήσουν.

Η καθήλωση των μισθών σε άθλια επίπεδα, αυτά των 200 – 300 ευρώ που έχουν γίνει κανόνας σε πολλούς κλάδους, η εκτεταμένη «ευελιξία», η ενεργοποίηση του νόμου Βρούτση – Αχτσιόγλου για την μόνιμη καθήλωση του κατώτατου μισθού με κριτήριο την ανταγωνιστικότητα των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων και κατάργηση των συλλογικών διαπραγματεύσεων, δεν μπορούν να ξεπεραστούν με τα ψίχουλα και τις προεκλογικές υποσχέσεις που στοχεύουν στο μυαλό και την καρδιά της εργατικής τάξης.

Πλάι μας συνεχίζει και βρίσκεται η αφαίμαξη του λαϊκού εισοδήματος μέσα από τη διαρκή φοροεπιδρομή και τους πλειστηριασμούς, το χτύπημα στο δικαίωμα της απεργίας, η συνεχής υποβάθμιση βασικών κοινωνικών υπηρεσιών και υποδομών που οδηγούν στην εξαθλίωση, στην ανέχεια, με τα εργατικά ατυχήματα να φτάνουν ως και την αφαίρεση της ανθρώπινης ζωής, με τρανταχτό παράδειγμα το ατύχημα που είχαμε στο Νομό μας πριν περίπου ένα χρόνο στην  ΕΛΒΙΖ.

Η πάλη για την αναπλήρωση των απωλειών, η ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών με αυξήσεις στους μισθούς, στις συντάξεις και τις κοινωνικές παροχές, μαζί με τον αγώνα ενάντια στη συμμετοχή – εμπλοκή της χώρας μας στους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς και πολέμους, πρέπει να είναι αγώνας καθημερινός και σε πρώτο πλάνο για τους εργαζόμενους και τα σωματεία.
Για μας και τα παιδιά μας, τα δικαιώματά μας δεν είναι περασμένα ξεχασμένα!

Μπορούμε να τους αντιμετωπίσουμε! Προϋπόθεση: Κανείς εργατοϋπάλληλος να μη μείνει μόνος, αμέτοχος.

Να ξεπεράσουμε φόβους και δισταγμούς. Να αντιμετωπίσουμε όλους αυτούς που μας λένε πως με τον αγώνα δεν βγαίνει τίποτα. Αυτά τα λένε όσοι δεν θέλουν να παλεύουν, ν’ αγωνίζονται οι εργάτες, όσοι θέλουν ακινησία και ανέγγιχτη την καπιταλιστική κερδοφορία και ιδιοκτησία. Όσοι θέλουν να είναι κυρίαρχη η μοιρολατρία για να υλοποιούν ανεμπόδιστα την αντεργατική τους πολιτική.

Η πλειοψηφία των παρατάξεων του ΕΚΞ, ΕΚΕ (πρώην ΠΑΣΚΕ) και ΔΑΚΕ, τα 3 τελευταία χρόνια από το 2016, έριξαν κάθε φύλλο συκής, ο «λιθοβολισμός», ενάντια στη μορφή πάλης της απεργίας και συνολικά στους εργατικούς αγώνες, ήταν πλήρως ευθυγραμμισμένος με την γραμμή συμβιβασμού της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ, πως «η απεργία έφαγε τα ψωμιά της» την ώρα που η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ καταργούσε το δικαίωμα στην απεργία. Η απαξίωση της απεργίας ανοίγει συνολικά τη βεντάλια της συζήτησης για το ρόλο των συνδικάτων, για τη μετατροπή του εργατικού – συνδικαλιστικού κινήματος σε έναν άσφαιρο «κοινωνικό εταίρο».

Μπορεί να νιώθει κανείς ικανοποίηση από την οργάνωση των τελευταίων απεργιακών κινητοποιήσεων από την πλειοψηφία του ΔΣ του ΕΚΞ, την Πρωτομαγιά, στις 30 Μάη και 28 Νοέμβρη που είχε σαν αποτέλεσμα τη συμμετοχή  11 ατόμων στην απεργιακή συγκέντρωση έξω από το Εργατικό Κέντρο; Αντίθετα το Π.Α.ΜΕ. έσωσε την τιμή της εργατικής τάξης του Νομού έδωσε το στίγμα, έστειλε το μήνυμα στις εργοδοτικές ενώσεις, στην κυβέρνηση και στην ΕΕ, με μαχητικές συγκεντρώσεις και περιφρουρήσεις των απεργιών. Αυτή η κατάσταση δεν είναι αποτέλεσμα του εκφυλισμού και της μοιρολατρίας που σπέρνουν στους εργαζόμενους; Και αντί να αναλάβουν τις ευθύνες τους, ρίχνουν τις ευθύνες στους εργαζόμενους πιπιλίζοντας το επιχείρημα ότι οι εργαζόμενοι δεν συμμετέχουν.

Δεν θα ένιωθε η πόλη της Ξάνθης, ότι υπάρχει διαμαρτυρία, συγκέντρωση, απεργία, αν δεν ήταν το ΠΑΜΕ και οι συγκεντρώσεις του. Και πάνω απ’ όλα: Η απογοήτευση, η μοιρολατρία θα ήταν μόνιμη, γενικευμένη, ριζωμένη, πραγματική ταφόπλακα.

ΕΚΕ και ΔΑΚΕ, δεν έκαναν τίποτα όλα αυτά τα χρόνια να συσπειρώσει τους εργαζόμενους. Στην ίδια ρότα για να διατηρήσουν τις καρέκλες τους και τους υπάρχοντες συσχετισμούς στο ΕΚΞ, πήραν απόφαση για την πραγματοποίηση της ετήσιας απολογιστικής συνέλευσης και των εκλογών το 2019, ένα μήνα πιο μπροστά για να συμμετέχουν οι ίδιοι νόθοι αντιπρόσωποι από τα σωματεία «φαντάσματα» των Ιδιωτικών Υπαλλήλων που διαθέτουν οι παρατάξεις του ΕΚΕ και της ΔΑΚΕ, που όπως καταγγείλαμε και πριν τις εκλογές του ΕΚΞ το 2016 προέκυψαν μετά από δεκάδες διπλοψηφίες. Όπως τότε έτσι και τώρα, αρνούνται τον έλεγχο των εκλεγμένων αντιπροσώπων, μέσα από τα μητρώα ψηφισάντων των σωματείων.

Έχουμε πείρα και μπορούμε να βγάλουμε συμπεράσματα.

Ξέρουμε πως υπάρχει άλλη λύση: οι δυνάμεις του Π.Α.ΜΕ. και οι δύο εκλεγμένοι στο ΔΣ του ΕΚΞ, συγκρούστηκαν με τις παραπάνω λογικές, των αφεντικών και των κυβερνήσεων τους που τα υπηρετούν. Προσπαθήσαμε μέσα από αυτόν τον αγώνα να δείξουμε ότι τελικά ο μόνος δρόμος που πρέπει να ακολουθούν οι εργάτες είναι αυτός που κοντράρεται με το δήθεν μονόδρομο του κεφαλαίου.

Το Π.Α.ΜΕ. είναι στην αντίπερα όχθη:

• Υπερασπιστήκαμε το δικαίωμα στην απεργία, την υπεράσπιση της Κυριακής αργίας με κινητοποιήσεις και συλλαλητήρια.
• Εναντιωθήκαμε στην εργοδοτική αυθαιρεσία, στις απολύσεις, στην γενικευμένη απληρωσιά, σε μια σειρά χώρους όπως στην LEON GAS, στον κλάδο του επισιτισμού, στην GMC, με προσπάθεια συσπείρωσης των εργαζομένων, μέσα από μαζικές διαδικασίες, υπερασπιζόμενοι τις ανάγκες και τα δικαιώματα των εργατών.
• Οργανώσαμε, όλα αυτά τα χρόνια, μαζί με άλλα σωματεία κι εργαζόμενους, τις απεργιακές μάχες την περιφρούρηση του δικαιώματος της απεργίας, σε χώρους όπως το κάτεργο της E-VALUE και της SUNLIGHT.
• Εκφράσαμε την αλληλεγγύη μας αντάμα με συνδικάτα του Νομού μας, στα θύματα και τις καταστροφές που υπέστησαν από τις καταστροφικές φωτιές οι κάτοικοι της Ανατολικής Αττικής.
• Εναντιωθήκαμε με συλλαλητήρια, με φορείς και σωματεία της περιοχής Αν. Μακεδονίας – Θράκης στους σχεδιασμούς και την μετατροπή μέρους του λιμανιού της Αλεξ/πολης σε ΝΑΤΟϊκή βάση.
• Συγκρουόμαστε με τη γραμμή του κεφαλαίου, με την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας που σε αυτήν όλοι τους προσκυνάνε. Αναδείξαμε ζητήματα όπως της εφαρμογής των νέων εργασιακών σχέσεων σε μια σειρά χώρους, που οι συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες πίνουν νερό στο όνομα της υγιούς επιχειρηματικότητας, όπως στα ΠΛΑΣΤΙΚΑ ΘΡΑΚΗΣ, όπου διαχωρίζουν τις συμβάσεις εργασίας με βάση την ηλικία, των 511 € και 586 €, για μια σειρά επιχειρήσεις που μείωσαν μισθούς, με το επιχείρημα της μειωμένης κερδοφορίας, όπως την SUN LIGHT.
• Ακόμη και μετά το βιομηχανικό ατύχημα στην SUN LIGHT την Πρωτομαγιά του 2018, αναδείξαμε τους μεγάλους κινδύνους για την δημόσια υγεία, το περιβάλλον και τις ευθύνες της εργοδοσίας που από τύχη δεν θρηνήσαμε θύματα, την ίδια ώρα η πλειοψηφία του ΕΚΞ (ΕΚΕ, ΔΑΚΕ) επέλεξε την σιωπή.
• Ακόμη κάναμε παρεμβάσεις στο εργασιακό κάτεργο της E-VALUE, την ώρα η επιχείρηση χτυπά κόκκινο από την κερδοφορία, οι εργαζόμενοι βιώνουν τους εξευτελισμούς, τις συμβάσεις του ενός μήνα, την εντατικοποίηση.

Αυτοί θεωρούν «Δίκαιη ανάπτυξη» με το να δίνουν ταυτόχρονα δεκάδες δισ. ευρώ για τις ΝΑΤΟικές ανάγκες, δηλαδή για τους δολοφόνους των λαών. Να τη χαίρονται τη “δίκαιη ανάπτυξή” τους. Ας την πανηγυρίσουν με τα κόμματα αυτά που ψήφισαν μαζί το τρίτο μνημόνιο. Επίσης με τη δολοφονική και εγκληματική Χρυσή Αυγή που όλη την ώρα ζητά και άλλα προνόμια για τα αφεντικά. Τώρα λέμε «Τέρμα πια οι αυταπάτες ή με το κεφάλαιο ή με τους εργάτες».

Είμαστε στην πρώτη γραμμή του αγώνα:

► Για να υποχρεώσουμε τους εργοδότες παντού να υπογράψουν ΣΣΕ με αυξήσεις στο μεροκάματο. Για να υπογραφεί ΕΓΣΣΕ με ελάχιστο μισθό τα 751€ ανεξάρτητα από σχέση εργασίας.

► Για να καταργηθούν τα χαράτσια και να μειωθούν οι φόροι.

► Για να ανακουφιστούν οι άνεργοι.

► Για να καταργηθούν όλοι οι αντιασφαλιστικοί και αντεργατικοί νόμοι.

Συνάδελφοι

Πάρτε μέρος όλοι στις εκλογές! Ψηφίστε όλοι μαζικά το ψηφοδέλτιο της ΕΣΑΚ!

Οργανωθείτε στο χώρο δουλειάς σας. Για να μπορέσουμε να δώσουμε γροθιά στη μοιρολατρία, στην απογοήτευση, γροθιά στο σύστημα της εκμετάλλευσης, παρά τις οποίες επιφυλάξεις και διαφωνίες μπορούν να διατηρούν απέναντι στην ΕΣΑΚ και το Π.Α.ΜΕ.

Η μάχη των αρχαιρεσιών είναι μάχη που δίνουμε απέναντι στην εργοδοσία και την κυβέρνηση. Αυτοί μας θέλουν μακριά από το ταξικό συνδικάτο, μόνους και ανυπεράσπιστους.

Εμείς όμως ξέρουμε: Γι’ αυτό σηκώνουμε το κεφάλι ψηλά. Παίρνουμε την κατάσταση στα χέρια μας!

Στην ταξική ενότητα η δύναμή μας, στους αγώνες μας οι κατακτήσεις μας. Όλοι για έναν και ένας για όλους