Αρουραίοι και τυφλοπόντικες για το … καλό της Ξάνθης
Του Αλέξανδρου Παυλικιάνου
Το προεκλογικό παιγνίδι στον δήμο Ξάνθης άλλαξε εικόνα και η καταγγελία
του Τένη Καμαρίδη στην «Θ» περί Αρουραίων και … τυφλοπόντικων δεν είναι εκτός πραγματικότητας.
Σίγουρα δεν θα ήταν έτσι τα πράγματα αν οι υποψήφιοι και εν δυνάμει υποψήφιοι είχαν σαν αφετηρία το καλό της πόλης.
Το ερώτημα είναι ποιος θέλει το «καλό της πόλης»;
Οι υποψήφιοι πολιτικοί; Οι εν ενεργεία πολιτικοί; Οι Ξανθιώτες; Οι δημοτικοί σύμβουλοι που όπως ακούγεται δέχονται «μπούλινγκ»; Οι σύλλογοι και συλλογικότητες; Οι επαγγελματίες;
Και επιτέλους πώς εννοούμε το καλό της πόλης;
Ακούμε επιδερμικά για καλύτερους δρόμους, για καλύτερες εκδηλώσεις για δημιουργία θέσεων εργασίας και υπάρχουν ολόκληρα κατεβατά από καλές προθέσεις.
Και τις πραγματικές προθέσεις των υποψηφίων αλλά και των Ξανθιωτών πώς τις αναγνωρίζει κανείς;
Γράφουμε και λέμε όλοι μας ότι ο καθένας πάει για την πάρτι του και δεν απέχει από την πραγματικότητα.
Έγινε της μόδας το παρατημένο λημνίο, το παρατημένο κολυμβητήριο ή το κλειστό δημοτικό παρκινγκ.
Και λέμε ότι έγινε της μόδας γιατί το μόνο βέβαιο είναι ότι και σημερινός δήμαρχος θα ήθελε το δημοτικό πάρκινγκ ανοιχτό για να βγει στους ψηφοφόρους του και να πει κοιτάξτε, εγώ το άνοιξα.
Το ίδιο και όλα τα παραπάνω, όμως, είναι έτσι; Οι προθέσεις από τους νυν και τους μελλοντικούς αρκούν;
Στις κατ ιδίαν συζητήσεις μεταξύ των πολιτικών και των πολιτών, ακούς ότι εγώ θα γίνω δήμαρχος και όλα θα τα φτιάξω και από την άλλη ακούς τους Ξανθιώτες που λένε εγώ θα βγάλω δήμαρχο τον τάδε, να μου βολέψει το παιδί στο δήμο ή να πάρουμε καμιά δουλίτσα να τα βολέψουμε και από εκεί κατά την ταπεινή μας γνώμη, ξεκινά το κακό για να φτάσουμε στους αρουραίους και τους τυφλοπόντικες.
Δημόσια ακούς από τους πολιτικούς, εγώ θα σας κάνω όλα τα … παραπάνω και τους Ξανθιώτες ακούς. “α, καλό παιδί, δουλευτάρικο να το ψηφίσουμε”.
Και το «μουχαμπέτι» όπως λέει ο εκδότης της «Θ», συνεχίζεται. Έτσι πήγαινε εδώ και πολλές δεκαετίες και έτσι θα πηγαίνει και αυτό γιατί τα ελατήρια του καθενός από όλους εμάς που νοιαζόμαστε για το «καλό της πόλης», είναι κρυμμένο καλά στα «λαγούμια» των τυφλοπόντικων και των αρουραίων.
