Γράφει ο Αλέξανδρος Παυλικιάνος
Αφορμή για αυτό το άρθρο, δόθηκε όταν συνάντησα έναν παραγωγό μήλων από τα χωριά τους κάμπου της Ξάνθης και πουλούσε την παραγωγή του με την σακούλα. Ένας περιφερόμενος θησαυρός που πουλιόταν στο κόστος του και ίσως φθηνότερα. Εν τω μεταξύ, η Ευρώπη αγοράζει τα άνοστα μήλα της Αυστρίας 3 και 4 ευρώ το κιλό. Ο Ξανθιώτης παραγωγός, πουλούσε την σακούλα περίπου 5 κιλά με 5 ευρώ. Δεν ξέρω αν εκείνη την ώρα αυτός που αγοράζει αυτά τα διαμάντια από τον Ξανθιώτη παραγωγό πρέπει να επωφεληθεί της ευκαιρίας και να αγοράσει πάμφθηνα τα μήλα ή … να κλάψει για αυτόν τον άνθρωπο που ξεπουλούσε τον ιδρώτα του για ένα κομμάτι ψωμί.
Η φράση «με τον ήλιο τα βγάζαμε με τον ήλιο τα βάζαμε τι έχουν τα έρμα και ψοφάν»; ταιριάζει απόλυτα με τον «συνδικαλισμό» των αγροτοκτηνοτρόφων.
Κλεισμένοι μέσα στην μιζέρια τους, προσπαθούν να πουλήσουν την σημερινή παραγωγή, αδιαφορώντας για την παραγωγή τους μετά από δέκα χρόνια.
Αγροτοκτηνοτρόφοι: Μία κάστα επαγγελματιών που κοιμάται τον ύπνο του δικαίου και ασχολείται με το αν τα σύνορα του χωραφιού του ενός, είναι πάνω στα δικά του και δεν μπορεί να τραβήξει την τελευταία αροτριά.
Αυτό ήταν, αυτό είναι και όπως πάνε τα πράγματα αυτό θα είναι για ακόμα πολλές δεκαετίες το νιάσιμο τους.
Κλεισμένοι μέσα στον μικρόκοσμο τους, δεμένοι στην λογική της δεκαετίας του 60 που έλεγε ότι οι αγράμματοι γίνονται κτηνοτρόφοι και αγρότες, περιμένουν, οι πολιτικοί να αλλάξουν την τύχη τους και το ριζικό τους.
Έρμαιο των πολιτικάντηδων που οι περισσότεροι είναι βγαλμένοι μέσα από τα σπλάχνα τους.
Έρμαιο των καιρικών συνθηκών, άλλωστε με τον Θεό ποιος μπορεί να τα βάλλει;
Μπορούν όμως να τα βάλλουν με τους ανθρώπους οι οποίοι διαχειρίζονται τα κονδύλια των εισφορών τους για καλλίτερη και πολύπλευρη ασφάλιση της παραγωγής τους.
Έρμαιο μιας λογικής, βγαλμένης μέσα από τον δικό τους μοναχικό μικρόκοσμο, προσπαθούν να καταλάβουν γιατί δεν προκόβουν;
Γιατί οι γαλακτοβιομηχανίες λειτουργούν σαν καρτέλ;
Γιατί οι κυβερνήσεις δεν τους προσέχουν;
Αλήθεια χρειάζονται προσοχής και προστασίας από τις κυβερνήσεις;
Ποιος κτηνοτρόφος πέταξε το γάλα του ή το έδωσε στους φτωχούς συμπολίτες του όταν η γαλακτοβιομηχανία του το έπαιρνε για ένα κομμάτι ψωμί;
Ποιος ξαναψήφιζε υπουργούς οι οποίοι έπαιρναν αποφάσεις που μεγάλωναν το κόστος της παραγωγής;
Ποιος κυνήγησε τους κυβερνήτες όταν ξεπουλούσαν και κατέστρεφαν την ΕΛΒΙΖ και υιοθετούσαν τις ποσοστώσεις;
Ποιος ξαναψήφισε πολιτικούς οι οποίοι απαξίωσαν τα συνεταιριστικά εργοστάσια;
Ποιος ξαναψήφισε πολιτικούς οι οποίοι έσπαγαν τα συνδικαλιστικά τους φρονήματα στα δύο, δίνοντας τους ένα ξεροκόμματο και όχι όλο το καρβέλι;
Αντί να γκρινιάζουν, ας κάνουν ισχυρούς συνεταιρισμούς όπως όλος ο κόσμος, κάνοντας τις κυβερνήσεις να τους φοβούνται και όχι αυτοί οι ίδιοι να εκλιπαρούν τις κυβερνήσεις για ένα κομμάτι ψωμί.
