Αναστάσιος Λαυρέντζος
Όσο εδραιώνεται στην αντίληψη της ελληνικής κοινής γνώμης ότι το δημογραφικό είναι το μείζον πρόβλημα της χώρας, τόσο διατυπώνεται από ορισμένους ο ισχυρισμός ότι τη λύση στο πρόβλημα αυτό θα δώσουν οι παράνομες μεταναστευτικές ροές που τα επόμενα χρόνια θα καταφθάνουν από την Ασία και την Αφρική. Αυτή την άποψη προέβαλε ο πρωθυπουργός και στην πρόσφατη συζήτηση που έγινε στην Ολομέλεια της Βουλής για το δημογραφικό. Είναι όμως η λύση του δημογραφικού μια τόσο απλή υπόθεση;
Για να συζητήσει κανείς σοβαρά αυτή την πρόταση, θα πρέπει προηγουμένως να είναι ενήμερος για τα δεδομένα του προβλήματος. Θα πρέπει ας πούμε να ξέρει ότι το δημογραφικό έλλειμμα της Ελλάδας έως το 2050 θα είναι τόσο μεγάλο, ώστε αν το αφήσουμε να καλυφθεί εξ ολοκλήρου από τις ανεξέλεγκτες μεταναστευτικές ροές, τότε σε μια μόλις γενεά η Ελλάδα θα είναι μια άλλη χώρα. Και είναι κακό αυτό; Θα ρωτούσε κάποιος που έχει αντιλήψεις παρόμοιες με εκείνες του πρωθυπουργού;
Ακόμη και κάποιος που, όπως ο πρωθυπουργός, θεωρεί ότι το μέλλον ανήκει στις «πολυπολιτισμικές» κοινωνίες, αν σκεφτεί για λίγο, θα πει: εξαρτάται από το πόσοι και από το ποιοι θα έλθουν. Αν για παράδειγμα έλθουν τόσοι πολλοί και τόσο διαφορετικοί πολιτισμικά που θα είναι αδύνατον να τους ενσωματώσουμε, πώς θα χειριστούμε τις εντάσεις που θα αναπόφευκτα θα προκύψουν; Τι γίνεται αν οι πληθυσμοί που έρχονται δεν έχουν καμία διάθεση να ενσωματωθούν; Αν έρχονται με σκοπό να παραμείνουν πολιτισμικά αναλλοίωτοι και μόλις συμπληρώσουν μια κρίσιμη μάζα να προσπαθήσουν να επιβάλλουν τις δικές τους αντιλήψεις;
Τις απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα ανακαλύπτουν σήμερα πολλές ευρωπαϊκές χώρες, όπως η Βρετανία, η Γαλλία και αυτή ακόμη η απολύτως φιλελεύθερη Σουηδία. Ανακαλύπτουν ότι η «πολυπολιτισμικότητα», όπως την αντιλαμβάνονται οι Ευρωπαίοι δεν είναι κατά ανάγκη μια έννοια που την ασπάζονται και αυτοί που έρχονται να μας «εμπλουτίσουν» πολιτισμικά.
Διαπιστώνουν ακόμη ότι όποια άποψη κι αν έχει κανείς για την παράνομη μετανάστευση, θα πρέπει να διασφαλίσει ότι αυτοί που έρχονται, θα πρέπει τουλάχιστον να ανέχονται εμάς και τον τρόπο ζωής μας. Επί πλέον, θα πρέπει να εγκαταλείψουν ορισμένες από τις αντιλήψεις τους, οι οποίες έρχονται σε ευθεία σύγκρουση με τις αξίες του ευρωπαϊκού πολιτισμού.
Αντικατάσταση πληθυσμού
Τα παραπάνω ζητήματα τα προσπερνά ο πρωθυπουργός, διότι στην πραγματικότητα θέλει απλώς να μετατρέψει το δημογραφικό σε πρόφαση για να προωθήσει την πολιτική των «ανοικτών συνόρων» που για αυτόν αποτελεί στρατηγική κομματική επιλογή. Άλλωστε, αν πραγματικά ενδιαφερόταν να λύσει το δημογραφικό μέσω της μετανάστευσης, θα φρόντιζε πρωτίστως να δημιουργήσει συνθήκες επιστροφής του μισού εκατομμυρίου Ελλήνων που στα χρόνια της οικονομικής κρίσης μετανάστευσαν στο εξωτερικό. Φαίνεται όμως ότι τέτοιους μετανάστες η κυβέρνηση δεν τους θέλει, διότι είναι πολιτικά επικίνδυνοι.
Είναι εκτός κομματικού πλαισίου, διεθνώς ανταγωνιστικοί και εκ των πραγμάτων είναι φορείς νεωτερικών και αξιοκρατικών αντιλήψεων. Για αυτό ακριβώς όχι μόνο δεν είναι επιθυμητοί, αλλά δεν τους δίνεται ούτε και δικαίωμα ψήφου. Για την ακρίβεια, όπου είναι εφικτό τους αφαιρείται κιόλας. Σχετικά, χαρακτηριστική είναι η περίπτωση των 70.000 Ελλήνων της Βρετανίας, των οποίων η ελληνική κυβέρνηση επιδιώκει με πρόσχημα το Brexit να τους αφαιρέσει την ψήφο – μόνη αυτή από όλες τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις!
Είναι λοιπόν φανερό ότι η παρούσα κυβέρνηση αναζητά άλλους μετανάστες. Αυτούς που έρχονται στην Ευρώπη από τον τρίτο κόσμο και μπορούν να γίνουν εύκολα αντικείμενα εκμετάλλευσης. Συγκεκριμένα, με κατάλληλους χειρισμούς και αφού «ελληνοποιηθούν», είναι μια εν δυνάμει κομματική πελατεία. Αυτός είναι άλλωστε και ο βασικός λόγος που η παρούσα κυβέρνηση τους προσεταιρίζεται προνομιακά. Δυστυχώς, όποιος το πιστεύει αυτό, σφάλλει οικτρά, διότι προωθεί την πολιτική της Τουρκίας.
Μιας Τουρκίας, η οποία συστηματικά διοχετεύει στην Ελλάδα μεταναστευτικές ροές που φτάνουν από την Ασία και την Αφρική, δημιουργώντας ένα πληθυσμιακό και θρησκευτικό προγεφύρωμα. Κάποτε, όταν το προγεφύρωμα αυτό εδραιωθεί, ας μην έχει κανείς αμφιβολία ότι η Τουρκία θα το αξιοποιήσει κατάλληλα. Ίσως βέβαια το σημερινό κυβερνόν κόμμα να μην νοιάζεται για όλα αυτά, διότι έχει τις δικές του προτεραιότητες. Θα πρέπει όμως να τα σκεφτεί η κοινωνία. Διότι αυτή θα κληθεί να αντιμετωπίσει τα προβλήματα που θα προκύψουν.
