Τις λένε ακαταμάχητες, καλλίγραμμες κυρίες,
θερμίδων τις ιέρειες, της γλύκας αμαρτίες.
Τις χρυσαφένιες λιχουδιές, ΤΟΥΛΟΥΜΠΕΣ πιο γνωστές,
παγκόσμιες πρωταθλήτριες, του σήμερα του χθες,
στης γεύσης την παράδοση, στης γνώσης την ουσία,
ευρύτατα σ΄όλους γνωστή, και ως γευσιγνωσία.
Προβάλουνε ομαδικά, πάντοτε δίπλα – δίπλα,
θυμίζοντας ΧΑΤΖΗΠΑΝΑΓΗ ή ΔΕΛΗΚΑΡΗ ντρίπλα.
Δεξαμενές της πρόκλησης, σιροπιαστά σφουγγάρια,
παραλληλίζονται συχνά, ολόγιομα φεγγάρια.
΄΄ Συνταγογραφούνται ΄΄ ακόμα απο πλείστους ιατρούς,
σ΄ όσους στριφιγυρίζουνε, ιδιαίτερα πολιτικούς.
Άφοβα οι αθεόφοβοι, να τρώνε τις ΤΟΥΛΟΥΜΠΕΣ,
συνηθισμένοι ανέκαθεν, να κάνουν κωλοτούμπες.
Πλην και…θεοσεβούμενοι, ζάχαρο για να ρυθμίσουν,
κάμποσες λαχταριστές, ΤΟΥΛΟΥΜΠΕΣ να… απαριθμίσουν.
Με τα χρόνια οι ΤΟΥΛΟΥΜΠΕΣ, αποκτάνε και… παιδάκια,
που όταν τα βαφτίζουνε, τα λένε ΤΟΥΛΟΥΜΠΑΚΙΑ.
Έκτακτα, χαριτωμένα…΄΄ κολάζουν ΄΄ απ την πρώτη μέρα,
όλο το σόϊ προπαντός, συμπέθερο με συμπεθέρα.
Γρήγορα τώρα εμείς, όλης της Γης οι κολασμένοι,
στη βιτρίνα η ΤΟΥΛΟΥΜΠΑ, δεν μπορεί να…περιμένει.
Στέλιος Αρσενίου
