Η Ζωή που ποδηλατεί και χάνεται….
Τον τελευταίο καιρό το τραγικό στοιχείο
μέσα στην καθημερινότητά μας,
συνεχίζει να τροφοδοτείται από θανατηφόρα δυστυχήματα ανάμεσα σε χρήστες ποδηλάτων και μηχανοκίνητων οχημάτων. Μετά από το θλιβερό περιστατικό της Ξάνθης
με την απώλεια ενός ταλαντούχο εφήβου
του Μουσικού Σχολείου, το πανελλήνιο συγκλονίζεται από το πρόσφατο ποδηλατικό δράμα της Πτολεμαΐδας.
Τα λόγια όλων μας καθώς και οι σκέψεις μας είναι ένα τίποτα μπροστά στον άδικο χαμό.
Οι αιτίες εδώ και πολλά χρόνια συσσωρευμένες αρχίζουν να καρπίζουν τώρα στην ζωή μας πόνο και αίμα,
μιας και ποτέ όλοι μας δεν κοιτάξαμε κατάματα
τον ψεύτικο καθρέφτη της κοινωνίας μας και ποτέ δεν σπάσαμε την υποκριτική εικόνα της δοσοληψίας που περιλαμβάνεται ανάμεσα στα άθλια επιτεύγματα του θεσμικού οδοστρώματος της επικρατείας όλης
και του ελέγχου ανά τακτά χρονικά διαστήματα της ικανότητας χρήσης των μηχανοκίνητων και της τήρησης του κώδικα ασφαλής κυκλοφορίας.
Τα παιδιά φύγαν τώρα.
Τα μαύρα ρούχα θα στοιχειώνουν για πάντα στην θύμηση και στο σώμα την πρόωρη χαμένη εικόνα του γέλιου. Ταπεινοί προσκυνητές στον Γολγοθά των οικογενειών σκύβουμε το κεφάλι μπροστά από τον πόνο τους.
Με μας είναι το ζητούμενο και το διαχρονικό αναπάντητο:
θα εξακολουθήσουμε να χειροκροτούμε την ακροβασία ανάμεσα στην παρακμή και στο λαχάνιασμα της Ζωής,
ή θα σπάσουμε επιτέλους κατά τόπους τους καθρέφτες των ψεύτικων ειδώλων.
Με θλίψη
ΠΟΔΗΛΑΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΞΑΝΘΗΣ
Ο ΠΗΓΑΣΟΣ
