Οι εφιάλτες του Ερντογάν
Οι ισλαμιστές του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν δεν έμαθαν να χάνουν. Έμαθαν μόνο να κερδίζουν, θεμιτά ή αθέμιτα. Η εμμονή του Ερντογάν να επαναληφθούν οι δημοτικές εκλογές στην μεγαλύτερη πόλη της Τουρκίας είχε διπλό στόχο: Να κερδηθεί χρόνος ώστε να κουκουλωθεί όπως-όπως το όργιο της πολιτικής και οικονομικής διαφθοράς που βασίλευε για ολόκληρες δεκαετίες στο πιο σημαντικό άντρο των ισλαμιστών και να προετοιμαστεί μεθοδικά η επανάκτηση του Δήμου της Πόλης από τα χέρια ενός απροσδόκητου αντιπάλου.
Η αδυναμία κάλυψης, με τις «παραδοσιακές» τεχνικές νοθείας, της μεγάλης διαφοράς προτίμησης υπέρ του Εκρέμ Ιμάμογλου, υποχρέωσε τον Τούρκο πρόεδρο να ακυρώσει δεκάδες προεκλογικές ομιλίες υποστήριξης του έμπιστου ταμία της «Φαμίλιας Ερντογάν» Μπιναλί Γιλντιρίμ, ώστε να μειωθεί η ένταση της προσωπικής ήττας ενός Προέδρου που συνήθισε, σαν σύγχρονος Βέγγος, να μετατρέπεται σε κομματάρχη του καθεστώτος σε προεκλογικές περιόδους.
Είναι εξαιρετικά πιθανό πως η πρώτη μεγάλη ήττα που υπέστη στην κάλπη ο Ρ.Τ. Ερντογάν δεν θα μείνει αναπάντητη: Όλος ο προϋπολογισμός του μεγαλύτερου δήμου της Τουρκίας πρέπει να «εγκριθεί» από τον ίδιο, οι κατηγορίες εναντίον του Εκρέμ Ιμάμογλου πως τάχα έχει «ελληνικές ρίζες» ήδη εμπλουτίστηκαν με ύποπτους ψίθυρους για την αντίδραση του την νύχτα του πραξικοπήματος ή με την αόριστη ρετσινιά πως τάχα «ευθυγραμμίζεται με τον Φετουλάχ Γκιουλέν». Όλα αυτά, έξη μέρες πριν τις δημοτικές εκλογές και μάλιστα δια στόματος Ρ. Τ. Ερντογάν, δεν μπορεί να είναι συμπτωματικά. Άλλωστε ο ίδιος έχει κατ΄ επανάληψη δηλώσει πως «Όποιος κερδίζει την Κωνσταντινούπολη, κερδίζει την Τουρκία» και φυσικά δεν θα είναι καθόλου διατεθειμένος να αφήσει τον άγνωστο μέχρι χθες Ε. Ιμάμογλου να το πετύχει!
Οι δηλώσεις του έμπιστου ταμία της φαμίλιας πως «Η ψηφοφορία των δημοτικών εκλογών απέδειξε ότι η Τουρκική δημοκρατία λειτουργεί στην εντέλεια» ή τα συγχαρητήρια του Ρ.Τ. Ερντογάν για την νίκη του Εκρέμ Ιμάμογλου «σύμφωνα με ανεπίσημα αποτελέσματα», αποτελούν «στάχτη στα μάτια» που θυμίζουν τις δηλώσεις για την «ανεξαρτησία της Τουρκικής δικαιοσύνης» όταν άλλαξαν νύχτα τους δικαστές για να αφήσουν άρον-άρον ελεύθερο τον Αμερικανό πάστορα Άντριου Μπράνσον, τον Οκτώβριο του 2018.
Οι παλιοί και οι νέοι εφιάλτες του Ρ.Τ. Ερντογάν είναι πάρα πολλοί. Σίγουρα ο πιο «φρέσκος» ακούει στο όνομα του νέου (επί του παρόντος) Δημάρχου της Κωνσταντινούπολης. Αλλά και οι άλλοι εφιάλτες του, προκαλούν τρόμο:
Οι σχέσεις με τις ΗΠΑ, με αφορμή την αγορά του ρωσικού πυραυλικού συστήματος S-400. Από την μία πλευρά οι ΗΠΑ με συνεχείς και μονότονες προειδοποιήσεις επαναλαμβάνουν πως θα επιβληθούν επώδυνες κυρώσεις στην Τουρκία σε περίπτωση που παραλάβει το Ρωσικό πυραυλικό σύστημα.
Από την άλλη πλευρά, η απόλυτη βεβαιότητα του Ρ. Τ. Ερντογάν πως «δεν τρέχει τίποτα με τις Η.Π.Α.», όπως προκύπτει από τις συνεχείς δηλώσεις που κάνει: «Αργά ή γρήγορα θα πάρουμε τα F-35» (20/5/2019), «Θα παραλάβουμε κανονικά τους S-400, αν τολμάτε αντιδράστε» (4/6/2019), «Έχουμε ήδη αγοράσει τους S-400» (13/6/2019), «Δεν περιμένω οι ΗΠΑ να επιβάλλουν κυρώσεις στην Τουρκία» (21/6/2019). Από κοντά και ο παρ΄ ολίγο «πραξικοπηματίας» Χουλουσί Ακάρ: «Τον Νοέμβριο αναμένουμε δύο F-35, οι S-400 αποτελούν τελειωμένη υπόθεση!» (23/5/2019).
Από που άραγε αντλεί την βεβαιότητα αυτή ο Ρ.Τ. Ερντογάν; Είναι απλά και μόνο θέμα διαπραγματευτικής τακτικής προκειμένου να αποσπάσει διάφορα «ανταλλάγματα»; Ή μήπως ρισκάρει και πάλι αφού επαναλαμβάνει συνεχώς δηλώσεις που πιθανόν να διαψευστούν σε λίγες μέρες, όταν θα συναντηθεί με τον Αμερικανό Πρόεδρο στο περιθώριο της συνόδου της G-20 που έχει προγραμματιστεί για τις 28 και 29 Ιουνίου στην Ιαπωνία;
Μια ιδέα των «επιχειρημάτων» της Τουρκίας μας έδωσε το Τουρκικό Υπουργείο Εξωτερικών αντιδρώντας στην απόφαση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου να καταδικάσει «τις συνεχιζόμενες παράνομες ενέργειες της Τουρκίας στην Ανατολική Μεσόγειο και το Αιγαίο» και να προγραμματίσει «στοχευμένα μέτρα εναντίον της»: Επεσήμανε άκομψα τις «προκλήσεις» τηςτρομοκρατίας, της μετανάστευσης (ο ΟΗΕ υπολογίζει σε περισσότερα από 70 εκατομμύρια τους «πρόσφυγες» μόνο το 2018) και της ενεργειακής ασφάλειας. Σε μη διπλωματική γλώσσα, αυτά σημαίνουν ένα ωμό εκβιασμό που συμπεριλαμβάνει και άλλα, αμερικανικού ενδιαφέροντος, «όπλα»!
Ο εφιάλτης του Ρ.Τ. Ερντογάν είναι αν ο επίσης απρόβλεπτος Ντόλαντ Τράμπ αγνοήσει όλα τα μεθοδικά προετοιμασμένα «όπλα» του και τον σύρει στην ταπεινωτική απόφαση ακύρωσης της αγοράς του Ρωσικού συστήματος. Ο εφιάλτης εντείνεται αν υπολογίσει κανείς και την Ρωσική αντίδραση σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο στα μέτωπα της Συρίας, των αγωγών φυσικού αερίου, του τουρισμού, του πυρηνικού εργοστασίου στο Ακκουγιού, των αυξημένων τουρκικών εξαγωγών προς την Ρωσία κ.ο.κ.ε. Οι εφιάλτες όμως του Ερντογάν είναι πολλοί ακόμα:
Η παραπαίουσα Τουρκική οικονομία ήταν κάποτε ευημερούσα και ταυτόχρονα ήταν το μεγάλο του «όπλο» για την εγκαθίδρυση του ισλαμικού καθεστώτος. Σήμερα όμως η υποτιμημένη Τουρκική λίρα απειλείται με μια νέα, ακόμα πιο μεγάλη κρίση, το έλλειμμα του εμπορικού ισοζυγίου αυξάνεται συνεχώς παρά την αύξηση των εξαγωγών λόγω της υποτιμημένης λίρας, τα κόκκινα δάνεια ιδιωτών και επιχειρήσεων αυξάνονται με ταχείς ρυθμούς. Τα «χαμόγελα» την επομένη των δημοτικών εκλογών με την πιθανή «παλινόστηση της δημοκρατίας στην Τουρκία», είναι μόνο προσωρινά.
Η ασφυκτική διπλωματική απομόνωση της Τουρκίας από παραδοσιακούς συμμάχους και συμμαχίες: Το Τουρκικό διπλωματικό σώμα ξεπατώθηκε (όπως και ο στρατός και ολόκληρος ο δημόσιος τομέας – και όχι μόνο) για να εξασφαλιστεί η πλήρης υποταγή στον ψευτο – σουλτάνο: Η Τουρκία λόγω της πειρατικής συμπεριφοράς και της θαλάσσιας εισβολής στην Κύπρο και στο Αιγαίο, εκτός από ΗΠΑ, Κίνα και Ρωσία, βρίσκεται σε αντίθεση και με την Ευρωπαϊκή Ένωση των 28 κρατών – μελών την οποία μάλιστα «προειδοποιεί να μην εμπλακεί στην Κυπριακή ΑΟΖ» (24/6/2019) ενώ αποκαλεί τον Εμμανοέλ Μακρόν «ατζαμή» και τον συμβουλεύει να μην μιλάει για την Ανατολική Μεσόγειο (17/6/2019), αμέσως μετά την ομόθυμη καταδίκη της Τουρκίας από την σύνοδο κορυφής MED7 στην Μάλτα.
Βέβαια πολλές άλλες «απόψεις» της Τουρκίας σε κρίσιμα θέματα προκαλούν διπλωματική θυμηδία και εντείνουν την απομόνωσή της:
Στις 22/5/2019 ο ΥΠΕΞ της Τουρκίας Μεβλούτ Τσαβούσογλου, με αφορμή την Βενεζουέλα, διεκήρυξε πως «Η Τουρκία αντιτίθεται σε εξωτερικές επεμβάσεις». «Ξέχασε» προφανώς την Τουρκική εισβολή στην Κύπρο, με το γελοίο πρόσχημα της «προστασίας» των μουσουλμάνων Κυπρίων!
Στις 30/5/2019 η Ελληνίδα πολίτης Τσιγδέμ Ασάφογλου, πρόεδρος του κόμματος ΚΙΕΦ (Κόμμα Ισότητας, Ειρήνης και Φιλίας), ζήλεψε την δόξα του Οκτάι Εγκίν και δήλωσε με θρασύτητα πως «το κόμμα της είναι Τουρκικό και η ίδια νιώθει Τουρκάλα». Το 1908 οι Νεότουρκοι προκειμένου να ψαρέψουν αγαθούς πολίτες στα δίχτυα τους ίδρυσαν το κόμμα της (δήθεν) «Ισότητας και Δικαιοσύνης». Μόλις το πέτυχαν, άρχισαν οι σφαγές και οι ωμότητες σε άμαχους πληθυσμούς. Οι σημερινοί Νεότουρκοι του Τουρκικού προξενείου Κομοτηνής, πιστοί στο δόγμα τους, επιστρατεύουν καινούργιους «οπαδούς» με απατηλές φανφάρες «ισότητας», «ειρήνης» και «φιλίας» για τα ανυποψίαστα θύματα τους. Δεν είναι εξαιρετικά απλό η κυρία αυτή αφού νιώθει τόσο Τουρκάλα να αναλογιστεί την μεταχείριση που επιφυλάσσει η Τουρκία στην εθνότητα των Κούρδων με δολοφονίες, φυλακίσεις, διώξεις και απαγορεύσεις; Να σκεφτεί πως ο ηγέτης του φιλοκουρδικού κόμματος Σελαχετίν Ντεμιρτάς σαπίζει στις Τουρκικές φυλακές χωρίς κανένα λόγο, ενώ η ίδια είναι ελεύθερη να απαγγέλει το ποίημα που της δίδαξαν χωρίς καμιά συνέπεια; Να διαβάσει και να μάθει την μεταχείριση που είχαν οι Έλληνες της Κωνσταντινούπολης, της Ίμβρου και της Τενέδου, και να την συγκρίνει με την μεταχείριση των Ελλήνων πολιτών, μουσουλμάνων το θρήσκευμα στην Ευρωπαϊκή Ελλάδα; Στο κάτω-κάτω, αν εξακολουθεί να «νοιώθει Τουρκάλα», γιατί δεν πάει να ζήσει στην Τουρκία; Μήπως παραμένει εδώ μέχρι να πετύχει το έργο που της ανέθεσαν – όπως ακριβώς και ο Οκτάι Εγκίν;
Στις 17/6/2019 η Τουρκία ανακοίνωσε πως «απορρίπτει τα τετελεσμένα στην Ιερουσαλήμ καλώντας όλες τις χώρες να σεβαστούν τα ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ». Φυσικά, ο κάθε ένας αναλογίζεται πως η Τουρκία που έχει πετάξει στον κάλαθο των άχρηστων όλες στις αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ για την Κυπριακή Δημοκρατία τολμάει να απαιτεί από άλλους να εφαρμόσουν αποφάσεις του ΟΗΕ τις οποίες η ίδια περιφρονεί – όποτε δεν την συμφέρουν!
Στις 18/6/2019 ο λαλίστατος ψευτο – σουλτάνος της Τουρκίας αποφάνθηκε πως ο θάνατος του Αιγύπτιου Μοχάμεντ Μόρσι της Μουσουλμανικής Αδελφότητας μέσα σε δικαστήριο «δεν ήταν φυσικός» και πως «φταίνε οι τύραννοι», διευρύνοντας το χάσμα που δημιούργησε ο ίδιος, με την άκομψη ανάμειξη του στα εσωτερικά ζητήματα της Αιγύπτου.
Στις 22/6/2019 η Τουρκική διπλωματία έκανε πως δεν άκουσε την προτροπή του Αμερικανού ΥΠΕΞ Μάικ Πομπέο «Να ανοίξει άμεσα η Θεολογική Σχολή της Χάλκης» η οποία κρατείται αδικαιολόγητα κλειστή για περισσότερα από 45 χρόνια και κατηγόρησε ξεδιάντροπα την Ελλάδα ότι δήθεν παραβιάζει την συνθήκη της Λωζάνης και τα δικαιώματα 150.000 «Τούρκων»! Ποιος «κατηγορεί»; Η ίδια, η Τουρκία που έκανε κουρελόχαρτο την Συνθήκη της Λωζάνης, μιλώντας για σκοινί στο σπίτι του κρεμασμένου!
Σ Υ Μ Π Ε Ρ Α Σ Μ Α: Οι εφιάλτες του Ερντογάν σίγουρα δυνάμωσαν με την νίκη του Εκρέμ Ιμάμογλου στην Κωνσταντινούπολη. Τα μαύρα σύννεφα που έχουν συγκεντρωθεί εδώ και πολύ καιρό πάνω από το κεφάλι του, απειλούν με μια μεγάλη καταιγίδα που μπορεί να τον πάρει και να τον σηκώσει στο διάβα της.
Οι επόμενες εβδομάδες θα είναι πολύ κρίσιμες για το μέλλον της Τουρκίας, την οικονομία της καθώς και τις γειτονικές χώρες που αναπόφευκτα επηρεάζονται από αυτήν – άμεσα ή έμμεσα…
*Ο Λεωνίδας Κουμάκης γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη. Τελείωσε το δημοτικό σχολείο των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης του Πέρα και στην συνέχεια φοίτησε για δυο χρόνια στο Ζωγράφειο Γυμνάσιο, πριν εξαναγκαστεί να εγκαταλείψει την Κωνσταντινούπολη, λόγω της απέλασης του πατέρα του, το 1964. Στην Ελλάδα τέλειωσε το Γυμνάσιο Παγκρατίου στην Αθήνα και την Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Παράλληλα, από το 1967, άρχισε να εργάζεται σε ελληνική βιομηχανία (κλάδος ποτών) στην οποία παρέμεινε επί 30 συνεχή χρόνια και της οποίας διετέλεσε Αναπληρωτής Γενικός Διευθυντής και Διευθυντής Εξαγωγών. Την δεκαετία 2003 – 2013 ασχολήθηκε με έντυπες και ηλεκτρονικές εκδόσεις. Είναι συγγραφέας των βιβλίων «Το Θαύμα – Μια πραγματική ιστορία» (αυτοβιογραφία, 1992), «Ματιές στις ρίζες του Ελληνισμού» (1997), «Αποχαιρετισμός» (1996) και «Τουρκία στις φλόγες» (2017, διατίθεται από το Amazon). Είναι μέλος του International HellenicAssociation (IHA) στην βιβλιοθήκη του οποίου αναρτήθηκε η Αγγλική έκδοση 2019 του βιβλίου του «The Miracle – A true story» σε μορφή pdf, εντελώς δωρεάν.
