Υγεία στην Ξάνθη ώρα μηδέν – το παράπονο μιας ασθενούς – αναπάντητο το «Γιατί»;
Ο τοπικός τύπος ασχολήθηκε κατά κόρον τις τελευταίες ημέρες με το θέμα των ελλείψεων του Γενικού Νοσοκομείου της Ξάνθης όπως και εμείς στο παρελθών.
Ελλείψεις ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού, ελλείψεις σε προσωπικό και συντήρηση υλικού στο ΕΚΑΒ και πάει λέγοντας.
Η ουσία είναι ότι ο «κόμπος έφτασε στο χτένι» με ότι αυτό συνεπάγεται για την δημόσια υγεία στην Ξάνθη και σίγουρα το σημερινό μας άρθρο δεν θα ασχοληθεί με τις ελλείψεις στο νοσοκομείο της Ξάνθης γιατί όλα αυτά λίγο πολύ είναι γνωστά. Θα ασχοληθεί όμως με μία υπερήλικη γυναίκα η οποία ψάχνει μέσα στο σύστημα υγείας να βρει την … υγειά της.
Αφορμή για αυτό το άρθρο δόθηκε από μία κυρία η οποία σήμερα έπρεπε να πάει στην Κομοτηνή για να δει ορθοπεδικός το πόδι της και την άλλη εβδομάδα να πάει στο Νοσοκομείο της Αλεξανδρούπολης για να γίνει μία επέμβαση στο πόδι της.
Η γυναίκα δεν μπορεί να περπατήσει λόγο του αφόρητου πόνου στο δεξί της πόδι. Από το νοσοκομείο της Ξάνθης της είπαν να πάει στο νοσοκομείο της Κομοτηνής και από εκεί να κανονίσει για την απαραίτητη επέμβαση στο Νοσοκομείο της Αλεξανδρούπολης.
Ο σύζυγος της δεν έχει αυτοκίνητο. Τα παιδιά της μεγάλωσαν και είναι μακριά και φυσικά δεν θέλουν οι γονείς να τα επιβαρύνουν ζητώντας δανεικά μιας και η σύνταξη δεν ξεπερνά τα 360 ευρώ τον μήνα.
Το παράπονο της υπερήλικης. «Μα πώς θα πάω στο ΚΤΕΛ της Ξάνθης – Μένει σε χωριό – και από εκεί να πάρω λεωφορείο και μετά στο ΚΤΕΛ της Κομοτηνής και μετά στο νοσοκομείο και όταν τελειώσουν αυτές οι εξετάσεις από τον ειδικό πρέπει να γυρίσω πίσω στην Ξάνθη και την άλλη εβδομάδα να πάω στην Αλεξανδρούπολη με τον ίδιο τρόπο. Ζητήσαμε ασθενοφόρο για να μετακινηθούμε. Μας είπαν δεν γίνεται γιατί το επεισόδιο σας δεν είναι επείγον και δεν μπορούμε να δεσμεύσουμε προσωπικό και όχημα αφού υπάρχει μόνο ένα για όλο τον νομό».
Με σκυμμένο το κεφάλι η υπερήλικη αποδεχόμενη τον Γολγοθά της με στωικότητα, μιλά στην xanthitimes.gr και λέει με παράπονο. «Δουλέψαμε τόσα χρόνια στα χωράφια, πληρώσαμε τους φόρους και τις εισφορές μας» η ίδια ακόμη δεν δικαιούται την σύνταξη του Ο.Γ.Α. και «πορεύονται» με την σύνταξη του συζύγου ύψους 360 ευρώ περίπου. Το «Γιατί»; Ακούγεται με παράπονο.
Άραγε με ποιες πολιτικές μπορεί η πολιτεία να σβήσει το παραπονεμένο «γιατί» από τα χείλη των ανήμπορων συμπολιτών μας;
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΑΥΛΙΚΙΑΝΟΣ
