ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ή ΠΟΛΙΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟΥ;
Πρέπει να ομολογήσω ότι δεν γνωρίζω πολλά πράγματα από ποδόσφαιρο παρότι στα νεανικά μου χρόνια, οι αλάνες του χωριού σχεδόν κάθε μέρα φιλοξενούσαν τις παρέες μας, κλωτσώντας οτιδήποτε έμοιαζε με μπάλα ποδοσφαίρου.
Από τότε πέρασαν χρόνια πολλά παρακολουθώντας ποδοσφαιρικούς αγώνες ως φίλαθλος, ώσπου, σε κάποιο γήπεδο της Θεσσαλίας είδα έναν συμπολίτη μας που καθόταν δίπλα μου στο θεωρείο παρακολουθώντας ένα τοπικό ντέρμπι, να του καρφώνεται μία ρουκέτα στο λαιμό και να πεθαίνει. Από τότε δεν ξαναπάτησα στο γήπεδο.
Μετά μία δεκαετία από το τραγικό συμβάν επιχείρησα να παρακολουθήσω άλλο ένα τοπικό ντέρμπι στην Κομοτηνή όμως οι βρισιές και ο εξευτελισμός των παικτών και των ποδοσφαιριστών και του διαιτητή από τους οπαδούς – «θεατές» πότε της μιας ομάδας και πότε της άλλης, με τα χειρότερα λόγια, με έκαναν να αηδιάσω και να μην απασχοληθώ με το ποδόσφαιρο ως θεατής τουλάχιστον πλην εξαιρέσεων, όταν στα πλαίσια του ρεπορτάζ, έπρεπε να παρακολουθήσω κάποιες συνεντεύξεις παραγόντων του ποδοσφαίρου.
Να πάμε στο δια ταύτα αναφορικά πάντοτε με την απαίσια συμπεριφορά των «παραγόντων» και των πολιτικών απέναντι στην ομάδα της Ξάνθης και του ΠΑΟΚ, καταγράφω συμπεριφορές πολιτικών προσώπων από το πολιτικό στερέωμα της Ξάνθης, οι οποίοι σημειωτέων δεν έχουν παρακολουθήσει αγώνα της ομάδας της Ξάνθης, εκτός και μόνο για πολιτικό «κονσομασιόν», να ξιφουλκούν ως ατρόμητοι Θρακομάχοι κατά των πολιτικών και παραγόντων της Αθήνας – όχι ίσως άδικα, διότι οι εν λόγο παράγοντες μέσα σε ένα σκιώδες, ομιχλώδες πεδίο προσπαθούν να αποδώσουν την όποια πολιτικοαθλητική – «δικαιοσύνη», χωρίζοντας τους Έλληνες σε «βόρειους» και «Νότιους» βρίζοντας οι νότιοι τους βόρειους και το αντίθετο με αισχρά κοσμητικά επίθετα που δεν αρμόζουν να λέγονται από Έλληνα σε Έλληνα είτε κατοικεί στην νότιο Ελλάδα είτε στην Βόρειο, εν είδη εμφυλίου πολέμου, αποδεικνύοντας για μία ακόμη φορά, ότι ο μέσος Έλληνας, μπορεί να μην δίνει δεκάρα για τα Εθνικά θέματα, για τις πολιτικές αποφάσεις που οδηγούν σε σκοτεινό μέλλον γενιές Ελλήνων, αλλά είναι έτοιμος να γίνει οσιομάρτυρας και να εμπλακεί σε έναν εμφύλιο πόλεμο μεταξύ Βορά και Νότου σε σημείο μάλιστα να αναρωτιέται κανείς πώς γίνεται η πολιτική να μπερδεύεται με τον αθλητισμό και ο αθλητισμός να είναι πολιτική.
Εάν μεν οι πολιτικοί με τις στοχευμένες παρεμβάσεις τους καταφέρνουν έναν λαό να βρίζει ο ένας τον άλλον και αυτοί να κάνουν την δουλειά τους ανενόχλητοι, τότε είναι πολύ έξυπνοι και θα πρέπει να τους βγάλουμε το καπέλο.
Αν όμως συμβαίνει το αντίθετο, τότε οι πολίτες που με την ψήφο τους αποφασίζουν για το μέλλον του τόπου, τότε σίγουρα κάτι δεν πάει καλά.
Με λίγα λόγια οι πολιτικοί χρησιμοποιούν το ποδόσφαιρο για να κάνουν την δουλειά τους ελέω των φιλάθλων ψηφοφόρων.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΑΥΛΙΚΙΑΝΟΣ
