Ο Gabriel από τον Αμαζόνιο είναι ο παπαγάλος της ζωής μου. Το γνωρίζουν όλοι.
Κάνουμε ατέλειωτες συζητήσεις, φιλοσοφούμε, τετραγωνίσαμε τον κύκλο, τριχοτομήσαμε την τρίχα, απασχολούμε συχνά τον τύπο, κάνουμε πολύ μεγάλη προσπάθεια για το κλίμα, το πράσινο, ενώ τελευταία το ποδόσφαιρο μονάχα μας απασχολεί και τίποτε άλλο.
Μέχρι τώρα διασταυρώνουμε τα ξίφη μας.
Ο Gabriel ξιφουλκεί υπέρ της Ολυμπιακάρας, εγώ υπέρ της Παοκάρας.
Για την ΑΟΞάρα δεν κοντραριζόμαστε. Αλίμονο.
Έχω την αίσθηση πως ήγγικεν η ώρα των πυροβολισμών.
Γυαλίζουμε τα 45άρια μας κάθε βράδυ να είναι έτοιμα.
Ένας από τους δυο θα μείνει, να παίρνει και το πρωτάθλημα.
Τώρα πως έγινε, τι έγινε δε γνωρίζω, αλλά ο Gabriel άφησε στη μέση τα εθνικά μας ποδοσφαιρικά θέματα.
Πάνω που έρχονται και ευρωπαίοι ειδήμονες να μας…ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟΝΟΙΚΟΚΥΡΕΨΟΥΝ.
Ένα κείμενο του Μιχάλη Σπανίδη για την κακοποίηση της βιβλιοθήκης κοντά στο Δημαρχείο, έργο των μελών του Δικτύου Λόγου και Πράξης, βασικά του ιδίου με το Θανάση Μουσόπουλο και τον αείμνηστο Γιώργο Κωτούλα, την αποβολή της από την πόλη – αγορά, τη διαπόμπευσή της, τον έξώθησαν να τα ΄΄ πάρει στο κρανίο ΄΄.
– Μάστορα φεύγω. Τα μαζεύω και φεύγω. Πάμε γι άλλες Πολιτείες οικογενειακώς. Δεν αντέχω άλλο.
– Τι έγινε πάλι; Ποιός σε πείραξε;
– Ο Δήμος της ΞΑΝΘΗΣ. Γι αυτό και κάνω μεταδημότευση.
– Τι έκανε;
– Απέβαλε ΑΝΑΙΤΙΑ, ΑΔΙΚΑ, ΑΝΕΡΥΘΡΙΑΣΤΑ, ΑΚΟΜΨΑ, ΑΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΤΑ, ΑΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΑ, ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΑ, ΑΝΟΜΟΛΟΓΗΤΑ…..τη βιβλιοθήκη έξω από το ξύλινο θεατράκι. Με κόκκινη κάρτα χωρίς να κοιτάξει ούτε στο VAR. Δημοτική διαταγή… και τα σκυλιά δεμένα, που έλεγαν παλιά.
– Αυτός δεν είναι όμως λόγος να φύγεις. Θα μείνεις εδώ να δώσουμε τη μάχη της βιβλιοθήκης. Να στηθεί ξανά, γεμάτη, σε περίοπτη θέση. Να καταλάβουν αυτοί που το έκαναν, πόσο λάθος διέπραξαν, να το επανορθώσουν.
– Μάστορα όταν ανοίγει ένα σχολείο τι γίνεται;
– Κλείνει μια φυλακή.
– Όταν αποβάλλεται από την πόλη, κλείνει και εξοβελίζεται στο πυρ το εξώτερο μια βιβλιοθήκη τι γίνεται;
– Κεραμιδαριό. Πλήρης καταστροφή κυριολεκτικά και μεταφορικά. Δεν μένει τίποτα όρθιο και επικρατεί πλήρης αναστάτωση. Έεεεεεεεε ρε γλέντια στο κεραμιδαριό! Κλαρίνα! Μπουζούκια! Σάμπα! Όπα! Ντάχτιρντι! Να καούν τα κάρβουνα! Ευρώ να ανεμίζουν! Ατμόσφαιρα! Ανάταση! Ντουμάνια! Τσικουλάτα! Γιώργος Ξανθιώτης! Άιντι μαλε, τσικουλάτα τσικι τα, τσικι,τσικι, τσικι τα…ας μην ξημέρωνε ποτέ.
– Δε θα ξημερώσει μάστορα ποτέ, μείνε ήσυχος, μείνε στο περίμενε. Εμείς, όλο το φλαμινγκοπαπαγαλοσόι τα μαζεύουμε και αποχαιρετάμε την ΞΑΝΘΗ με την πρωτοποριακή είναι αλήθεια κατεστραμένη βιβλιοθήκη της. Εσύ μείνε να θρηνείς και να μονολογείς. Σώπασε κυρ μπακλαβατζή και μην πολυδακρύζεις. Πάλι με χρόνια με καιρούς, πάλι θα ξαναγίνει.
Στέλιος Αρσενίου
