ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ

ΞΑΝΘΗΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΘΕΩΡΙΟΥ

κ.κ. Π Α Ν Τ Ε Λ Ε Η Μ Ο Ν Ο Σ

 

 

Κυριακή 09-2-2020               Θεία Λειτουργία εἰς τόν Ἱερό Ναό Ἁγίων

ΩΡΑ: 07:00-10:30                   Κωνσταντίνου καί Ἑλένης Μαγικού.

 

ΩΡΑ: 18:00-19:30                  Μέγας Ἑσπερινός εἰς τό πανηγυρίζον Ἱερόν Πα-

                                       ρεκκλήσιον Ἁγίων Χαραλάμπους καί

Παντελεήμονος Σταθμοῦ Ξάνθης.

 

Δευτέρα 10-2-2020               Θεία Λειτουργία εἰς τόν πανηγυρίζοντα Ἱερό

ΩΡΑ: 07:00-10:30                   Ναό Ἁγίου Χαραλάμπους Σελίνου.

 

ΩΡΑ: 18:00-20:00                         Μέγας Ἑσπερινός εἰς τόν πανηγυρίζοντα Ἱερό  

                                      Ναό Ἁγίου Βλασίου Ξάνθης.

 

Τρίτη 11-2-2020               Θεία Λειτουργία εἰς τόν πανηγυρίζοντα Ἱερό

ΩΡΑ: 07:00-10:30                  Ναό Ἁγίου Βλασίου Ξάνθης.

ΤΟ  ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

«Η ΕΙΔΩΛΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΕΑΥΤΟΥ ΜΑΣ»

Η παραβολή του Τελώνου και του Φαρισαίου σημασιοδοτεί την έναρξη της πιο πνευματικής περιόδου του έτους, της περιόδου της προετοιμασίας μας για τη μεγάλη εορτή, του Πάσχα. Κι η περίοδος αυτή παίρνει το όνομά της από το λειτουργικό βιβλίο της Εκκλησίας που ονομάζεται «Τριώδιο», καθώς η χρήση αυτού του βιβλίου ξεκινά από τον Εσπερινό της Κυριακής που διαβάζεται η σημερινή Ευαγγελική περικοπή και εκτείνεται μέχρι την παννυχίδα του Μεγάλου Σαββάτου, καθιερώνοντας την περίοδο αυτή, περίοδο προσευχής.

Ακριβώς δε επειδή η περίοδος αυτή είναι ευκαιρία εντατικότερης και θερμότερης προσευχής, για τον λόγο αυτό η Εκκλησία μας την ξεκινά με τη διδασκαλία του ίδιου του Χριστού για τον τρόπο της θεάρεστης προσευχής. Και η διδασκαλία αυτή εμπεριέχεται σε μια ιστορία, στη διδακτικότατη αυτή παραβολή του Τελώνου και του Φαρισαίου, που τόσο έχει αναλυθεί ανά τους αιώνες και έχει καταστεί αφορμή προβληματισμού και αποφάσεων.

Κύριο χαρακτηριστικό της, η με απλό τρόπο επισήμανση των πνευματικών κινδύνων που αναιρούν την προσευχή και την μετατρέπουν σε προβολή του εαυτού μας. Συνάμα παρατίθεται ο τρόπος, με τον οποίο η προσευχή φθάνει στον θρόνο του θεού, καθίσταται θεάρεστη κι ο προσευχόμενος άνθρωπος χαριτώνεται και πορεύεται την οδό της αγιότητας και της Θεώσεως.

Σαν να είχε κατά νου τον άνθρωπο του εικοστού πρώτου αιώνα ο Χριστός μας όταν περιέγραφε πριν δύο χιλιάδες χρόνια τον Φαρισαίο! Απερίφραστα και ξεκάθαρα ο Χριστός τονίζει πως ο Φαρισαίος, αν και βρισκόταν μέσα στον Ναό, δεν προσευχόταν στον θεό, αλλά στον εαυτό του, τον οποίο είχε ειδωλοποιήσει. Γι’ αυτό και η γεμάτη έπαρση κι επίδειξη προσευχή. «Εγώ είμαι τέλειος, οι άλλοι είναι γεμάτοι ελαττώματα. Εγώ κάνω ο,τι πρέπει και με το παραπάνω, οι άλλοι υστερούν κι ευθύνονται για το κακό στον κόσμο. Εγώ δεν κάνω κανένα λάθος, δεν σφάλλω ποτέ, οι άλλοι είναι γεμάτοι αμαρτίες, πάντα σφάλλουν, με μεγαλύτερο λάθος τους το ότι δεν σπεύδουν να με παραδεχθούν ως ανώτερο τους».

Πουθενά η προοπτική της Ουράνιας Βασιλείας, πουθενά η προοπτική της αιωνιότητας, πουθενά η αναφορά στον Πατέρα και τους αδελφούς, μάλλον κυριαρχεί η κατάργηση του Πατέρα και η απαξίωση των αδελφών.

Ανέκαθεν ο άνθρωπος προσευχόταν. Το πρόβλημα όμως, είναι σε ποιόν αναφέρει την προσευχή του! Κι αυτό το πρόβλημα είναι έκδηλο κυρίως σήμερα, οπότε οι περισσότεροι άνθρωποι αναφέρονται στον εαυτό τους και καθόλου στον Θεό.                                                         ΕΚ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ