Η δύναμη της συνήθειας συχνά μας κρατάει σε λάθος σχέση
Γράφει ο Ψυχολόγος-Σύμβουλος Γάμου Γιάννης Ξηντάρας
Συχνά συναντώ ζευγάρια που διακρίνω πως δεν εξελίσσονται μέσα από αυτή, δεν προχωράνε ως άνθρωποι και εντέλει δεν ταιριάζουν πια. Παρόλα αυτά συνεχίζουν να παραμένουν σε αυτή την σχέση. Και όσο παραμένουν σε μία τέτοια σχέση το μόνο που έχουν καταφέρει είναι να χάσουν πολύτιμο χρόνο για να βρουν τον ιδανικό άνθρωπο και να ζήσουν όμορφες στιγμές.
Συνήθως όταν επιλέγουμε να παραμείνουμε σε μία κατάσταση που δεν μας προσφέρει και ουσιαστικά έχει τελειώσει, μας οδηγεί σε αρνητικά συναισθήματα όπως απελπισίας, δυστυχίας και ηττοπάθειας. Αισθανόμαστε πως έχουμε παγιδευτεί σε κάτι που μας κάνει να μην περνάμε καλά αλλά δεν έχουμε και δρόμο διαφυγής.
Σε μία τέτοια κατάσταση νιώθουμε πως δεν μπορούμε να χωρίσουμε και συχνά ο λόγος είναι η δύναμη της συνήθειας. Όσο οξύμωρο και αν φαίνεται, νιώθουμε πιο ασφαλής να είμαστε σε μία κατάσταση που γνωρίζουμε αλλά δεν περνάμε καλά παρά να ανοίξουμε τα φτερά μας σε νέους ορίζοντες που δεν γνωρίζουμε αλλά ίσως να μας κάνει πραγματικά ευτυχισμένους.
Εμμένουμε να παραμείνουμε σε μία σχέση που δεν υπάρχει ο απαραίτητος αλληλοσεβασμός, η σωστή επικοινωνία, η αλληλοκατανόηση και κυρίως η τρυφερή αγάπη. Συμβιβαζόμαστε σε μία κατάσταση όπου τα όνειρα και οι στόχοι μας εξανεμίζονται. Οι ανάγκες μας τι απέγιναν; Τα θέλω μας που «πήγαν»; Μήπως κάπου στην πορεία της σχέσης χάσαμε τον εαυτό μας; Μήπως (ακόμα χειρότερα) αλλάξαμε τον εαυτό μας, σε μία ύστατη προσπάθεια να αρέσουμε στον άλλον;
Είναι απολύτως λογικό, στις μακροχρόνιες σχέσεις και μέσα από την καθημερινότητα να επέρχεται η ρουτίνα και η σχέση να φθείρεται. Το πρόβλημα είναι όμως όταν μένουμε σε μία σχέση που μόνο ζητάει, έχει υποχρεώσεις και παύει να υπάρχει ο σεβασμός προς τον εαυτό μας. Ως αποτέλεσμα έχει να χάνουμε την αξιοπρέπειά μας.
Το ιδανικό σε μία σχέση είναι να παραμένουμε ο εαυτός μας, να μην καταπιεζόμαστε να δείξουμε μία άλλη εικόνα, να μαθαίνουμε πράγματα από αυτή και στο τέλος να εξελισσόμαστε μέσα σε αυτήν. Η δύναμη της συνήθειας και ο φόβος της απόρριψης όμως μας κρατάει δέσμιους μίας δυσάρεστης σχέσης και μας ακινητοποιεί. Έχουμε την αυταπάτη πως κάποια στιγμή θα αλλάξει όλη η κατάσταση, πως είναι μία κρίση που περνάνε όλα τα ζευγάρια και πως ο χρόνος θα «γιατρέψει» τη σχέση.
Πόσο μάταιο είναι αυτό που κάνουμε;
Μάλλον χάνουμε πολύτιμο χρόνο… Σε καμία περίπτωση δεν εννοώ, με τη πρώτη δυσκολία… «μαζεύουμε τα μπογαλάκια και σε άλλη παραλία» αλλά αν έχουμε προσπαθήσει και το αποτέλεσμα δεν μας ευχαριστεί , καθώς δεν έχει αλλάξει κάτι, δεν έχει διορθωθεί κάτι τότε θα ήταν καλύτερα να το αφήσουμε και να ζήσουμε τη ζωή μας διαφορετικά. Η ζωή είναι τόσο μικρή που πρέπει να επιλέγουμε πως θα τη ζήσουμε.
Ο Γιάννης Ξηντάρας είναι Ψυχολόγος-Σύμβουλος Γάμου στο Περιστέρι, απόφοιτος Πανεπιστημίου Αθηνών και Strathclyde University. Μέλος του Συλλόγου Ελλήνων Ψυχολόγων και της Ελληνικής Προσωποκεντρικής και Βιωματικής Εταιρείας, επιστημονικός υπεύθυνος στο Κέντρο Συμβουλευτικής και Ψυχολογικής Υποστήριξης “Επαφή”.
