Ξεχάσαμε τον Έβρο; Οι Στρατιωτικοί; Οι Αστυνομικοί; Οι Εθνοφύλακες; Τίποτα; «Μπίτ»;

 

Οι μαχητές του Έβρου νοιάζονται για τους Έλληνες

Αλέξανδρος Παυλικιάνος

Ακούσαμε τον Πρωθυπουργό να λέει ότι οι ήρωες με τις άσπρες και πράσινες ποδιές, εκτός από την ηθική επιβράβευση και ορθώς, θα τύχουν και κάποιας οικονομικής επιβράβευσης και πολύ σωστά. Σίγουρα αυτή η οικονομική επιβράβευση δεν φτάνει για να αποζημιωθούν γιατί παίζουν την ζωή τους κορώνα γράμματα σε μία προσπάθεια για να κρατήσουν όρθιο το σύστημα υγείας της Χώρας.

Όμως, στον Έβρο, κάποιοι προσπαθούν να κρατήσουν όρθια την χώρα, στηρίζοντας έμμεσα το δύσκολο έργο των γιατρών και νοσηλευτών, διακινδυνεύοντας και αυτοί την ζωή τους ερχόμενοι σε επαφή, σύγκρουση, σύλληψη, μεταφορά με τα σύγχρονα τσιμπούρια του Ελληνισμού (η φράση είναι κλεμμένη από αστυνομικό που φυλάει Θερμοπύλες) και που είναι πρωτίστως  το μακρύ χέρι της Τουρκίας και είναι οι σύγχρονοι καταπατητές της Ελευθερίας του Ελληνισμού. Αυτά τα «σύγχρονα τσιμπούρια» του Ελληνισμού βρίσκουν μπροστά τους έναν ανθρώπινο φράχτη και είναι ο φράκτης των Στρατιωτικών, των Αστυνομικών και των Εθνοφυλάκων.

Αυτοί οι άνθρωποι κύριε Πρωθυπουργέ, εκτός από την ηθική επιβράβευση που ουδείς Έλληνας την αμφισβητεί, πλην ελαχίστων «κόκκινων και ροζ» ανθελλήνων, χρειάζονται και αυτοί μία υλική επιβράβευση από τον ιδρώτα του Ελληνικού Λαού που προστατεύουν.

Αν έχετε κατά νου κάποια στιγμή που τα οικονομικά της Χώρας θα το επιτρέψουν να τους δώσετε αυτό το υλικό κομμάτι της αναγνώρισης που τους αναλογεί, να τους το πείτε από τώρα. Όχι μόνον γιατί το αξίζουν αλλά γιατί κάποια στιγμή, όταν η κούραση της οικογένειας και των ίδιων των μαχητών της ακεραιότητας της πατρίδας και του συστήματος υγείας, κάνουν τα χείλη δυνατά να αναρωτηθούν «άραγε αξίζει ο κόπος»;  Τότε πρέπει, εκτός από τα πιστεύω που είναι πολύ δυνατά συναισθήματα να μπει και κάτι παραπάνω στο τραπέζι των παιδιών τους.

 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΙ ΛΕΕΙ ΕΝΑΣ ΑΚΡΙΤΑΣ ΣΤΟΝ ΕΒΡΟ ΚΑΙ ΠΩΣ ΠΑΡΑΙΝΕΙ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΛΙΤΕΣ ΝΑ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΣΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΤΟΥΝ.

ΑΡΑΓΕ ΚΥΡΙΕ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΕ, ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ, ΠΑΡΟΛΗ ΤΗΝ ΚΟΥΡΑΣΗ ΝΟΙΑΖΩΝΤΑΙ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΥΠΟΛΟΙΠΟΥΣ, ΔΕΝ ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΣΤΗΡΙΧΘΟΥΝ;

 

Εμείς βρισκόμαστε στα σύνορα,
δεν αφήνουμε τα σύγχρονα ταμπούρια του Ελληνισμού ούτε για φαγητό κι εσείς πήρατε τους δρόμους και τα καράβια και πάτε σε κάθε πιθανό και απίθανο προορισμό για να ξεφύγετε από τον αόρατο εχθρό και την πανδημία.

Μετακινούμενοι σε περιοχές που δεν γνωρίζει κανείς την παρούσα κατάσταση ούτε τη δική σας ούτε τη δική τους.
Αυτός ο ιός είναι σαν το άγγιγμα του Μίδα. Για αυτό οι οδηγίες των ειδικών είναι να περιοριστούμε ει δυνατόν το περισσότερο και να μένουμε σπίτι.
Για να μην κάνει ξέσπασμα (outbreak) με μορφή γεωμετρικής προόδου.
Και δεν είναι μόνο αυτό αλλά επιλέγετε και νησιά όπου δεν υπάρχουν ούτε οι παροχές βοήθειας ούτε και η φαρμακευτική επάρκεια ώστε να νοσήσετε και να ιαθείτε στο σπίτι αν έχετε ήπια συμπτώματα.

Ποιον να πρωτοπάρει το superpuma;
Συνέλθετε. Δεν είναι εκδρομή , είναι μια παγκόσμια περιπέτεια που γίνεται αγώνας δρόμου να μην εξελιχθεί σε τραγωδία.

Και σας ρωτάω, εμείς εδώ στη γραμμή που αντιμετωπίζουμε την υβριδική πολιορκία εν μέσω πανδημίας, από ένα εχθρικό και επιτιθέμενο πλήθος με άγνωστο ιατρικό ιστορικό, με ορισμένους εξ αυτών να εικονίζονται εμφανώς ταλαιπωρημένοι με χειρουργικές μάσκες και αποτελεί μια υγειονομική βόμβα διασποράς που δεν θα επιτρέψουμε να περάσει για το καλό όλων μας, πως λέτε να νιώθουμε που πήρατε τους δρόμους , τις παραλίες, τα βουνά, τις ηλιοθεραπείες, τα σουπερ μάρκετ, τις λαϊκές, βάζοντας σε κίνδυνο την υγεία σας από κρυολογήματα, εποχικές αλλεργίες και γρίπη συν τον κίνδυνο τροχαίων ατυχημάτων;
Δεν μας λείπει τίποτα στα σπίτια από τα βασικά αγαθά. Καθαρό πόσιμο νερό, ρεύμα, τηλεόραση, Ίντερνετ, φαγώσιμα.
Μείνετε στο σπίτι για να τελειώσει γρήγορα αυτή η περιπέτεια.

Μιχάλης Αβέλλας