Εμείς και ο Ερντογάν
Τριλογία των Χρήστου Κηπουρού και Πασχάλη Χριστοδούλου {*}
ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Ναι μεν ο Μακρυγιάννης είχε δίκαιο όταν έλεγε αντί του εγώ να βάζουμε το εμείς. Όμως δεν ξεκαθάρισε που να το βάζουμε αυτό το εμείς. Στην αρχή ή στο τέλος της φράσης. Μάλλον όμως θα συμφωνούσε και εκείνος αν ζούσε, ότι όταν πρόκειται για την παραγωγή ιδεών, τότε προηγείται το εμείς. Οφείλει οπότε να μπαίνει στην αρχή και όχι στο τέλος.
Οι ιδέες άλλωστε ζουν μόνον όταν δικαιώνονται στην πράξη. Όταν είναι προϊστάμενες. Όταν εμπεριέχουν τέχνη. Όταν αποτελούν τη μαγιά της πολιτικής η οποία σύμφωνα με το συμπατριώτη μας Δημόκριτο είναι η πιο σπουδαία τέχνη. Αντίθετα όταν είναι υφιστάμενες, όπου και να μπει αυτό το εμείς, αποτελεί δώρον άδωρο.
Αν μπει στην αρχή μάλλον θα πρόκειται για βαρύγδουπη μεν, περιαυτολογία δε. Αν πάλι μπει στο τέλος, ναι μεν η θέση αυτή εκ πρώτης όψεως παραπέμπει σε σεμνότητα, όμως από την άλλη αυτό που κάνει είναι να αναγνωρίζει την ύπαρξη πρωτοκόλλου. Κάτι που στις πραγματικές ιδέες φυσικά και δεν μπορεί να ισχύει. Οι ιδέες δεν μπορούν να ζήσουν σε περιβάλλον πρωτοκόλλου. Οι ιδέες γεννιούνται και ζουν για να ανατρέψουν τα εγκατεστημένα πρωτόκολλα.
Έτσι όταν σκεφτήκαμε τι να κάνουμε με τον σημερινό τίτλο, το “Εμείς και ο Ερντογάν”, κινηθήκαμε με βάση έναν μεγάλο σεβασμό προς τις ιδέες, που άλλωστε το οφείλουμε όλοι.
Όσοι λοιπόν μπουν στον κόπο να διαβάσουν τα γραπτά της σημερινής τριλογίας, εύκολα θα διαπιστώσουν ότι ως προς τις ιδέες ο Τούρκος πρόεδρος έπεται, και μάλιστα κατά πολύ, όταν δεν καταφεύγει σε αντιγραφές. Θα λέγαμε λοιπόν ιδού ο Έβρος ιδού και το πήδημα του φράχτη.
Άλλωστε η ιστορία διδάσκει ότι ιδέες δεν κατοικοεδρεύουν σχεδόν ποτέ σε μυαλά Προέδρων, Πρωθυπουργών, και Αρχηγών, άρα και του Τούρκου Προέδρου, ούτε είναι κάτι που σχετίζεται με τα όποια πολιτικά προνόμια.
Έτσι νομιμοποιούμαστε όχι μόνον εμείς αλλά και άλλοι να βάζουν τα δικά τους εμείς πριν από τα ονόματα Ελλήνων Προέδρων, Πρωθυπουργών ή Αρχηγών της τελευταίας εικοσιπενταετίας.
Οι οποίοι παρά τις όποιες μεταξύ τους διαφορές επιχειρούν να καλύψουν τα μεγάλα κενά τους διαμέσου των μέσων. Εδώ άλλωστε βρίσκεται η εκτεταμένη λογοκρισία που προκαλεί ο φόβος των ιδεών παραπέμποντας απευθείας στην απουσία της Δημοκρατίας, αν μη τι άλλο, στη χώρα μητέρα της.
Και ας μη σπεύσει κανείς ή καμιά τους να μας αποδώσει απορριπτισμό ή και γραφικότητα, όπως το έπρατταν συστηματικά σε προηγούμενες δεκαετίες, γιατί σε όλους είναι γνωστό ότι όταν έδιναν πολιτικές εξετάσεις, παρέδιναν λευκή κόλλα. Ιδιαίτερα οι ναι σε όλα πρωθυπουργοί. Άλλες φορές ως προς τη γείτονα και άλλοτε προς τη Γηραιά Ήπειρο και ειδικότερα τη Γερμανία, πάντοτε δε προς τις Η.Π.Α.
Έχουμε λοιπόν και λέμε. Και να το πούμε και κάπως αλλιώς. Έχουμε ιδέες και λέμε. Ότι αν στη μισή πολιτική Ελλάδα οφείλουμε να πούμε καλά σας ξυπνητούρια, στην άλλη μισή οφείλουμε να πούμε καληνύχτα σας.
Για τον Ερντογάν δεν χρειάζεται κανένας χαιρετισμός. Ο βίος και η πολιτεία του άλλωστε δεν μπορούν με καμιά κυβέρνηση να μας χαροποιούν. Άλλωστε το χαίρω και η χαρά έχουν την ίδια ρίζα. Το πρόβλημα όμως δεν είναι αυτό. Το πρόβλημα δεν είναι καν στο ότι αποδεδειγμένα ο Ερντογάν μας αντιγράφει. Αλλά το ότι η Αθήνα μας γράφει.
Και όμως μπορούσαν να γίνουν τόσα πολλά. Από αυτά που μνημονεύουμε στα γραπτά της σημερινής τριλογίας. Αλλά και από άλλα που έγραψαν και πάλεψαν άλλοι πριν από εμάς.
Το πρώτο κείμενο της τριλογίας έχει ως τίτλο ΤΕΣΣΕΡΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΓΕΩΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ, Το δεύτερο, ΣΥΝΕΤΑΞΑΝ ΕΝΑ ΓΡΑΠΤΟ-ΔΩΡΟ ΣΤΟΝ ΕΡΝΤΟΓΑΝ, και το τρίτο, ΠΡΙΝ ΕΠΙΣΤΡΕΨΟΥΝ ΟΙ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΣΤΟΝ ΕΒΡΟ. με υπότιτλο, ΕΠΙΠΛΕΟΝ ΔΙΕΥΚΡΙΝΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ HOTSPOT ΣΤΟ ΠΑΖΑΡ ΚΟΥΛΕ.
{*} Ο πρώτος διετέλεσε Βουλευτής Έβρου 1993 έως 2000, ο δεύτερος υπήρξε Δήμαρχος Σουφλίου
1994-1998, και ταυτόχρονα Πρόεδρος της ΤΕΔΚ στο Νομό Έβρου.
ΘΡΑΚΗ 29 Μαρτίου 2020,
