Άγιο Φώς. Ψηφοθηρία ή επανάσταση των δημάρχων κόντρα στον Χαρδαλιά;
Είδαμε και διαβάσαμε όλοι την απόφαση του υφυπουργού Πολιτικής Προστασίας Ν. Χαρδαλιά, να κόψει τα φτερά στην προσπάθεια πολλών δημάρχων, οι οποίοι είχαν αποφασίσει σε συνεργασία με τις Μητροπόλεις και τις Αστυνομικές Αρχές να «μοιράσουν» το Άγιο Φώς στα σπίτια των δημοτών τους λόγω της απαγόρευσης της μετακίνησης των συνδημοτών από και προς τις ενορίες τους, λόγω κορωναϊού.
Η πρώτη σκέψη είναι ότι οι μέχρι τώρα πορεία των αυτοδιοικητικών, δεν δείχνει να έχουν ιδιαίτερες ευαισθησίες απέναντι στα προβλήματα των συνδημοτών τους, άρα αυτόματα η σκέψη όλων είναι ότι η πρωτοβουλία αυτή των δήμων ήταν καθαρά ψηφοθηρική και ανέξοδη.
Στον αντίποδα, είδαμε μία άμεση αντίδραση, σχεδόν δικτατορική από τον Χαρδαλιά κόβοντας την διάθεση των δημάρχων να βάλλουν σε κίνδυνο την λεπτή ισορροπία μετάδοσης του κορωναϊού.
Με δεδομένο ότι μικρές ομάδες εθελοντών, συνοδεία της αστυνομίας, τηρώντας τα πρωτόκολλα προστασίας, θα περνούσαν από τα σπίτια και θα άναβαν το κεράκι του κάθε νοικοκύρη, πιθανώς μικρός συνωστισμός στις εισόδους των πολυκατοικιών. Ένα το κρατούμενο.
Επίσης, μικρές ομάδες εθελοντών οι οποίοι θα συναθροίζονταν στους χώρους της εκκλησίας, στους κεντρικούς δρόμους, που πιθανών να ήταν χώροι μετάδοσης του κορωναϊού. Ας το δεχτούμε.
Οι δήμαρχοι όμως γιατί πήραν αυτή την πρωτοβουλία; Τι θα γινόταν αν το Άγιο Φώς έμπαινε σταδιακά στα νοικοκυριά μας και σε βάθος χρόνου ο καθένας από την ενορία του;
Γιατί οι δήμαρχοι μπήκαν σε αυτήν την διαδικασία;
Πρώτον γιατί θα είχαν μία ανέξοδη αυτοπροβολή ίσως και αποδοχή ποντάροντας στα συναισθήματα των πιστών και αποκομίζοντας ίσως μελλοντικά πολιτικά οφέλη.
Δεύτερον, εκτιμούμε ότι ορισμένοι δήμαρχοι ανά την Ελλάδα, βλέποντας μία «κανονική»(;) πορεία του κορωναϊού, πίστεψαν ότι θα μπορούσαν να κάνουν, εκ του ασφαλούς την επανάστασή τους;
Τελικά ο Χαρδαλιάς είχε άλλη άποψη και σαφώς επικράτησε η δική του.
