ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΙ: Η επιστροφή στην οικογένεια, μετά από το καθήκον για ένα κομμάτι ψωμί,  κάτω από ψυχολογική πίεση.

Η αστυνομία της Ξάνθης, μπροστά σε ένα δύσκολο πάζλ, απέδειξε ότι μπορεί να διαχειριστεί καταστάσεις που ξεφεύγουν από την μέση λογική.

 

ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΤΗΣ ΞΑΝΘΗΣ

 

Μπορεί ο καθημερινός αγώνας του μέσου Ξανθιώτη να είναι δύσκολος και η αστυνομία συνήθως καλείτε να παρέμβει, είτε γιατί προκλήθηκε κάποιο τροχαίο, ή για να οδηγήσει κάποιον Ξανθιώτη στο δικαστήριο για οικονομικές διαφορές ή για κάποια πταίσματα.

Αυτό όμως που καταγράψαμε, ξεπερνάει κάθε λογική και η αστυνομία  της Ξάνθης, το διαχειρίστηκε, θα μπορούσε να πει κανείς άριστα.

Σίγουρα, αν ο μέσος Ξανθιώτης  καλείτο να λύσει αυτόν τον γόρδιο δεσμό που ξετυλιγόταν μπροστά στα μάτια μας, θα ήταν αδύνατο.

Όμως οι άνδρες της Ελληνικής Αστυνομίας της Ξάνθης,  απέδειξαν για μία ακόμη φορά, ότι μπορούν να διαχειριστούν δύσκολες καταστάσεις για έναν μέσο πολίτη που η υπομονή του θα μπορούσε να εξαντληθεί στα πρώτα δέκα λεπτά της επαφής του με το κοινωνικό πρόβλημα.

Δεν είμαστε βέβαιοι αν μπορέσουμε να αποδώσουμε τα γεγονότα πιστά, όμως θα προσπαθήσουμε, στην λογική ότι υπάρχουν στην Ξάνθη και αυτές οι καταστάσεις.

Ώρα 11 το βράδυ της Πέμπτης και το σκηνικό έλαβε χώρα σε υποβαθμισμένη περιοχή, στις παρυφές του αστικού ιστού της Ξάνθης, που συνήθως οι αυτοδιοικητικοί, την θυμούνται κάθε 4 χρόνια, όταν δηλαδή θέλουν απλά να υφαρπάξουν έναντι τιμήματος την ψήφο τους.

Ώρα έντεκα το βράδυ Πέμπτη.

Ένα χαμόσπιτο, σε μία πάροδο της Ξάνθης, όπου ζει ο παππούς με σοβαρά καρδιακά προβλήματα, η γιαγιά με σοβαρά προβλήματα υγείας και το εγγονάκι μεταξύ 8- 9 ετών.

Η οικογένεια των υπερηλίκων όσο ήταν γερή, ζούσε κάνοντας ο μεν παππούς τον μικροπωλητή με παιδικά παιγνίδια και η γιαγιά, όσο την κρατούσαν τα πόδια της, μάζευε αγριόχορτα, τα πουλούσε για να βγάλει τα προς του ζην.

Η εγγονή είναι κόρη του γιου που έχασε την ζωή του σε κάποια φυλακή της Θεσσαλονίκης και η μάνα του το επισκέπτεται κάθε χρόνο και αν.

Τα γερόντια, έχουν και έναν εγγονό, ο οποίος είναι χρήστης ουσιών σύμφωνα με τον παππού και έμενε διωγμένος από τον παππού στην Θεσσαλονίκη.

Ο λόγος που ο παππούς τον έδιωξε ήταν η βίαιη συμπεριφορά του.

Την Πέμπτη, ο εγγονός επέστρεψε από την Θεσσαλονίκη, παρόλο που η Ξάνθη είναι σε αυστηρή καραντίνα.

Ο παππούς, δέχθηκε, σύμφωνα με τις κραυγές αγωνίας του, βία από τον εγγονό, απαιτώντας να φύγει από το σπίτι του φοβούμενος, όπως είπε στους αστυνομικούς, για την σωματική του ακεραιότητα.

Παραδίπλα μένει η μάνα του εγγονού, η οποία ήρθε στο σπίτι του πατέρα της και είχε την απαίτηση ο παππούς να φιλοξενήσει τον εγγονό.

Ειδοποιήθηκαν οι αστυνομικοί οι οποίοι κατέφθασαν άμεσα.

Και εκεί, μέσα στις κραυγές της μάνας του χρήστη ουσιών, της γιαγιάς και της άλλης τους  της κόρης, δημιούργησαν μπροστά στα μάτια της αστυνομίας ένα βουνό από προβλήματα.

Ήταν αδύνατο να βρεθεί άκρη.

Ο εγγονός κρύφτηκε μέσα στο σπίτι και στο κάλεσμα των αστυνομικών να βγει να δώσει εξηγήσεις δεν έβγαινε.

Με την συναίνεση του παππού, οι αστυνομικοί, μπήκαν μέσα και τον έβγαλαν ήρεμα από το σπίτι οδηγώντας τον στο περιπολικό για να τον μεταφέρουν στο τμήμα.

Όταν κλήθηκε και ο παππούς να μπει στο ίδιο περιπολικό με τον εγγονό, αρνήθηκε λέγοντας ότι μπορεί να βιαιοπραγήσει ο εγγονός ακόμη και  μέσα στο περιπολικό.

Τελικά, μεταφέρθηκαν με ξεχωριστά οχήματα της αστυνομίας.

Δημιουργήθηκε πρόβλημα όταν έπρεπε και η γιαγιά να πάει στο τμήμα.

Το παιδάκι περίπου 8 – 9 ετών, αναγκάστηκε και αυτό να το πάει μαζί με την γιαγιά του στο τμήμα, γιατί όπως είπε ο παππούς, φοβόταν για την σωματική ασφάλεια του.

Μία υπόθεση ενδοοικογενειακής βίας που απασχόλησε μία ομάδα αστυνομικών στην προσπάθεια να παρθεί η σωστή και σύννομη απόφαση.

Και μέσα σε όλο αυτό το σκηνικό, η μάνα του εγγονού, η οποία και αυτή δεν ήθελε το γιο της στο σπίτι αλλά απαιτούσε από τον παππού να τον φιλοξενήσει,  να φωνάζει, και να προκαλεί τους αστυνομικούς, παρόλο που η ίδια παραβίασε τον νόμο της αυστηρής καραντίνας που έχει επιβληθεί στην Ξάνθη και κακώς βρισκόταν στο δρόμο μπροστά στο σπίτι του παππού.

Το άρθρο αυτό γράφτηκε μόνον και μόνο για να τονισθεί η ψυχραιμία των αστυνομικών, οι οποίοι επί δίωρο προσπαθούσαν να κατανοήσουν τι συνέβαινε για να κινηθούν ανάλογα.

Και η σκέψη του παρατηρητή οικογενειάρχη, έρχεται άμεσα στο μυαλό.

Άραγε,  ο επικεφαλής και οι άλλοι αστυνομικοί,  οικογενειάρχες, με την ψυχολογική πίεση που υπέστησαν για να κατανοήσουν το πρόβλημα και να λάβουν την σωστή και σύννομη απόφαση, πώς ένιωσαν;

Άραγε, μετά την λήξη της βάρδιας τους, και μετά από αυτές τις συγκλονιστικές στιγμές που ζουν στην κακοπληρωμένη εργασία τους οι αστυνομικοί, οι οποίες είναι άσχημες και ψυχοφθόρες στιγμές για εργαζόμενο και που  αποδίδονται από τον γράφοντα, όσο είναι δυνατόν ποιο «ελαφρά», αυτοί οι ένστολοι, όταν τελειώσει η βάρδια τους και πρέπει να επιστρέψουν στις οικογένειες τους, θα πρέπει να αφήσουν αυτές τις καταστάσεις, έξω από την πόρτα του σπιτιού τους και να μπούνε στον κόσμο της οικογένειας τους.

Άραγε, πόσο εύκολο είναι;

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΑΥΛΙΚΙΑΝΟΣ