ΔΩΣΕ ΜΕ ΚΑΙ ..ΜΕΝΑ ΜΠΑΡΜΠΑ
Περάσαμε στην δεύτερη γενια που γαλουχειται με την απαίτηση αλα από το κράτος. ΜΜΕ ,συνδικαλιστές, πολιτικοί καθημερινώς βομβαρδίζουν τους πολίτες με απόψεις που χαϊδεύουν αυτιά.Γινεται διαγωνισμός για το ποιος θα προτείνει την πλέον ρηξικέλευθη και συμφέρουσα πρόταση για τούς εργαζόμενους όπως στομφοδως δηλώνουν. Ποτέ δεν μπήκε στον κόπο να εξηγήσει από που προέρχεται και με πια διαδικασία δημιουργείται τον χρήμα.Και αν κάποιος πολιτικός εκφράσει άλλη άποψη και μάλιστα απόλυτα τεκμηριωμένη αφού λοιδορηθει συντεταγμενα εξαφανίζεται από το πολιτικό προσκήνιο π.χ Μάνος. Μέσα σε ένα τέτοιο περιβάλλον συγχωρούνται και όλες οι παρασπονδίες. Ελα ” μωρε” Από το δικό το χιλιάρικο έχει ανάγκη το κράτος? ακούγεται καθημερινώς. Γιατί ενδόμυχα πιστεύει ότι παρανόμως το οικιοποιηθηκε.Με αυτή την νοοτροπία φτάσαμε στο σημείο μηδέν. Εν μέσω πανδημίας παρατηρούμε κάποιους να μην θέλουν να επιστρέψουν στις εργασίες με πρόσχημα τον κίνδυνο από τον κορωνοιο.Συγχρονως προγραμματίζουν επιδοτούμενες διακοπές. Και συμβαίνει το ελληνικό παράδοξο ενώ η ανεργία να μεγαλώνει συγχρόνως να πιέζεται η κυβέρνηση να ανοίξει τα σύνορα για εργάτες γης
Με επενδύσεις στο ναδίρ, παραγωγή προϊόντων νέας τεχνολογίας μηδενική και τριτοκοσμικό δημόσιο δεν υπάρχει καμιά ελπίδα. Και το σοβαρότερο ολίσθημα. Όλη αυτή η νοοτροπία γίνεται αποδεκτή από την νέα γενιά.
