ΜΝΗΜΗ 29ης ΜΑΪΟΥ 1453 – Η Πόλις Εάλω, η ψυχή μας ποτέ

Το 1998, στην εφημερίδα «Η Βόρειος Ήπειρος σήμερα» της Εθνικής Νεολαίας Βορείου Ηπείρου (Ε.Ν.Β.Η.), είχε δημοσιευθεί άρθρο μου με τίτλο: «ΜΝΗΜΗ 29ης ΜΑΪΟΥ 1453 – Η Πόλις Εάλω, η ψυχή μας ποτέ!»

Δεν ξέρω πόσο επίκαιρο είναι. Αυτό θα το κρίνετε εσείς. Η αναφορά όμως στα ιστορικά γεγονότα, έχει την αξία της.

Σπύρος Παν. Κανελλόπουλος
Μαθηματικός
τ. Ταμίας Δ.Σ. ΚΕ.ΜΕ.ΤΕ. της Ο.Λ.Μ.Ε.
Μέλος Δ.Σ. στο Κοινωνικό Πολύκεντρο της ΑΔΕΔΥ
Ταμίας Δ.Α.Κ.Ε. Καθηγητών Δ.Ε.

========================================================================

Το κείμενο που ακολουθεί –επενδυμένο με φωτογραφίες- έχει αναρτηθεί στο προσωπικό μου ιστολόγιο στη διεύθυνση: https://agras1907.blogspot.com/2018/05/29-1453.html

===========================================================================

Όταν το 1071, ο Βυζαντινός στρατός ηττήθηκε στο Μάντζικερτ της Αρμενίας απ’ τους Σελτζούκους Τούρκους, η Ανατολική Αυτοκρατορία έχασε σημαντικό τμήμα της Μικράς Ασίας. Την ιδία εποχή το πιο σημαντικό έρεισμα της Αυτοκρατορίας στην Ιταλία, πέφτει στα χέρια των Νορμανδοφράγκων. Πρόκειται για τη Βαρίδα γνωστή σήμερα ως Bari (Μπάρι).

Όταν στις 12 Απριλίου του 1204 και ημέρα Τρίτη, η Κωνσταντινούπολη πέφτει στα χέρια των Φράγκων, η Ανατολική Αυτοκρατορία χάνει το πνεύμα της… Τότε ήταν που «Εάλω το πνεύμα».

Το1237, ο Ιωάννης Γ Δούκας-Βατατζής, διάδοχος του θρόνου της Νικαίας, γράφει στον Πάπα Γρηγόριο Θ’: «Οι Έλληνες δεν θα παραδοθούν ποτέ, μέχρι δε της απελευθερώσεως των χωρών τους, δεν θα παύσουν μαχόμενοι εναντίον των κατακτητών».

Η δικαίωση ήρθε το 1261 απ’ τον Αλέξιο Στρατηγόπουλο που ήταν αξιωματούχος του Αυτοκράτορος της Νικαίας Μιχαήλ Η’ Παλαιολόγου. Η Πόλη ανακτήθηκε υπό των Ελλήνων και επακολούθησε άνθηση γραμμάτων, τέχνης και σκέψεως πολιτικής. Βεβαίως, δεν μιλάμε πια για Αυτοκρατορία, αλλά για ό,τι έχει απομείνει απ’ το λαμπρό της παρελθόν. Είναι γνωστό άλλωστε, ότι οι Τούρκοι έως εκείνη την εποχή, έχουν καταλάβει τη Μικρά Ασία και το ευρωπαϊκό τμήμα της Αυτοκρατορίας.

Η άνοιξη του 1453 είναι καθοριστική για το μέλλον της Βασιλεύουσας. Τώρα πια, στο θρόνο βρίσκεται ό Κωνσταντίνος ΙΑ΄ Παλαιολόγος. Είναι ο τελευταίος Αυτοκράτορας, του οποίου η Ελληνική ψυχή τον οδηγεί να αντισταθεί στην Τουρκική απειλή.

Η πολιορκία αρχίζει απ’ την 5η Απριλίου του 1453 και οι υπερασπιστές τής Πόλεως ανθίστανται με σθένος. Όσο περνά ο καιρός, ο Κωνσταντίνος πείθεται ότι ή Κωνσταντινούπολη χάνεται. Δεν λυγίζει όμως!!!

Στην πρόταση του Μωάμεθ του Β’, να του παραδώσει την Πόλη με ορούς ευνοϊκούς για την οικογένεια του και τον ίδιο, ο Κωνσταντίνος άπαντα: «Το να σου παραδώσω την Πόλη ούτε είναι άποψη μου, ούτε άποψη κανενός κατοίκου της. Όλοι μαζί πιστεύουμε ότι πρέπει να πεθάνουμε και να μη λυπηθούμε τη ζωή μας».

Ήταν μία απάντηση παρμένη από την Ελληνική Ιστορία. Ήταν ένα νέο «Μολών λαβέ»!!!

Ξημέρωμα Τρίτης, 29ης Μαΐου 1453 και ο Αυτοκράτορας προσεύχεται στο Βασιλικό παρεκκλήσι. Ζήτα στη συνέχεια συγγνώμη από φίλους και εχθρούς πορευόμενος στην πύλη του Αγίου Ρωμανού. Πολεμά με λύσσα τους βαρβάρους, δίνοντας τη ζωή του για την Πόλη πού θεωρούσε «Ελπίδα και χαρά όλων των Ελλήνων».

Εκείνη την Τρίτη, η «Πόλις Εάλω», θριαμβεύοντας εκείνοι που άνοιξαν την κερκόπορτα.

Είναι οι ίδιοι, που σε κάθε εποχή προτείνουν… «εποικοδομητικό διάλογο». Το ίδιο πρότειναν και τότε.

Είναι οι ίδιοι, που σε κάθε εποχή δημιουργούν τα λεγόμενα… «μέτωπα λογικής». Λογικοί έλεγαν πώς είναι και τότε.

Είναι εκείνοι, που δεν θα γίνουν το 1821, οι πρωτεργάτες της Ελληνικής Επανάστασης και θα ακούν ειρωνικά χαμογελώντας την ευχή των αγωνιστών του ’21: «Και στην Πόλη να δώσει ο Θεός».

Πόσοι τέτοιοι… «λογικοί» κυκλοφορούν και σήμερα μεταξύ μας; Όλο… συζητούν «με διάθεση εξεύρεσης βιώσιμων λύσεων». Τί ωραίες φράσεις!!! Τί ωραία λόγια!!! Τί ενδοτικά έργα όμως κάνουν στη συνέχεια!!!

Άνθρωποι, βολεμένοι, Δυτικοθρεμένοι, δούλοι της λογικής του συμβιβασμού που βαφτίζετε διάλογο, σας λέω το εξής: « Στις 29 Μαΐου του 1999, περάστε απ’ το άγαλμα του τελευταίου Αυτοκράτορα, που βρίσκεται στο χώρο της Μητρόπολης των Αθηνών. Αν βρείτε ένα λουλούδι να ακουμπά στα πόδια του, θα είναι από εμένα. Δείγμα ευγνωμοσύνης στον Έλληνα που έδωσε διδάγματα με τη στάση του σε κάποιους… τρελούς σαν τον Ισαάκ, το Σολωμό και σε πολλούς παλαιότερους των παραπάνω».

Ξέρετε κάτι; Όλοι αυτοί οι παλαιότεροι «τρελοί» αν ήταν… «λογικοί» σαν εσάς, σήμερα και εσείς και εγώ θα ήμασταν Τούρκοι πολίτες. Ελπίζω με τη στάση σας να μη με κάνετε Τούρκο πολίτη πριν το 2000, ούτε βεβαίως και μετά απ’ αυτό.

Με ασέβεια στη δουλοπρέπεια σας, σάς… προσκυνώ!  Το κάνω αυτό, γιατί δεν φτάνω να σας φτύσω, αφού δυστυχώς είστε σε υψηλά αξιώματα, ελπίζω για πολύ λίγο ακόμα. Πού ξέρετε, ίσως προσκυνώντας σας, να μπορέσω να σας «κόψω» τα πόδια.