Αντί όμως στήριξης, στου Ματιού την ολόμαυρη ράχη, περπάτησε πρώτα η πολεοδομία και άρχισε να μοιράζει πρόστιμα. Η πολεοδομία, που ήταν ανύπαρκτη ή σφύριζε αδιάφορα, δεκαετίες τώρα, ξαφνικά διαπίστωσε πως στα ερείπια υπήρχαν υπερβάσεις και αυθαιρεσίες και ξεκίνησε να στέλνει ραβασάκια των 200 και των 400 χιλιάδων ευρώ.
Ρωτάω: ήταν τυχαία η όψιμη “αφύπνιση” της Πολιτείας; Αυτού του είδους η αφύπνιση, ε; Όχι βέβαια! Εντάσσεται στη γενικότερη προσπάθεια των ανεύθυνων – υπεύθυνων εκείνης της περιόδου να ρίξουν αλλού το φταίξιμο: στον καιρό και στην άναρχη δόμηση, για να πάρουν την κάμερα από πάνω τους και να τη στρίψουν σιγά σιγά, μέχρι να καδράρουν τους ίδιους τους πνιγμένους και τους καμένους. Εσείς φταίτε, διότι χτίσατε παράνομα! Θέλετε να σας πληρώνουμε κι από πάνω;
Βέβαια, όπως ακούσαμε, οι δικηγόροι της Περιφέρειας δεν θα πουν ακριβώς αυτό. Θα πουν ότι δεν φταίει η Περιφέρεια. Και “τις πταίει”; Φταίνε οι δήμοι, κάντε αγωγές στους δήμους! Και μετά οι δικηγόροι των δήμων θα πουν: φταίει η πολεοδομία, και μετά φταίει το ΥΠΕΧΩΔΕ, η πυροσβεστική, η αστυνομία, η κυβέρνηση, το κακό το ριζικό μας, η ζωή που μας μισεί.
Και το πρόστυχο κράτος, αυτό το κράτος στο οποίο όλοι ομνύετε και θέλετε να το κάνετε πιο μεγάλο και πιο πολυάνθρωπο και πιο δαιδαλώδες και πιο ανεύθυνο, μέσω των φορέων του και των δικηγόρων του, θα κάνει, ποιος ξέρει για πόσα χρόνια, μπαλάκι τους χαροκαμένους της Μάνδρας και του Ματιού, από το ένα δικαστήριο στο άλλο. Κι αντί να είναι δίπλα τους, θα είναι απέναντι, ως αντίδικος.
Βεβαίως, λέει ο κύριος Πατούλης: “Δεν έγιναν επί της διοίκησής μου οι καταστροφές. Εγώ έχω ένα ποσό που πρέπει να διαχειριστώ, κι αν από αυτό αφαιρεθούν τα ποσά των αποζημιώσεων, που δεν θα είναι και λίγα, δεν θα μπορώ να κάνω αυτά που θέλω. Ναι, αλλά για τον πολίτη δεν υπάρχει Πατούλης και Δούρου. Το κράτος είναι ένα. Ποιος θα αποζημιώσει τα θύματα της διαχρονικής και διακομματικής ανικανότητας, αδιαφορίας, ασχετοσύνης και δομικής ανεπάρκειας του κράτους;
Έχω γράψει δεκάδες άρθρα, περιγράφοντας τι σημαίνει “δομική ανεπάρκεια”. Ο πρώτος και ο δεύτερος βαθμός της τοπικής αυτοδιοίκησης, λέει ο νόμος, δεν έχουν μεταξύ τους σχέσεις εποπτείας και ελέγχου, αλλά συναλληλίας και συνεργασίας. Αυτό είναι παγκόσμια πρωτοτυπία! Δεν υπάρχει διοικητική πυραμίδα χωρίς ανώτερο και κατώτερο. Ποιος θα πάρει την κρίσιμη στιγμή τις κρίσιμες αποφάσεις, όταν η φωτιά δρασκελάει το δάσος με 10 μποφώρ; Η συναλληλία και η συνεργασία; Ποιος θα πει το “εκκενώστε τον οικισμό”; Θα συνεννοούνται οι συνάλληλοι, με τα γουόκυ – τόκυ, που δεν λειτουργούν κιόλας, εκείνη τη στιγμη; Ζήτω που καήκαμε! Κυριολεκτικά.
Το ίδιο στρεβλό πλαίσιο παραμένει και σήμερα. Αν ξέσπαγε, τώρα που μιλάμε, μια φωτιά, νομίζετε θα τα καταφέρναμε καλύτερα; Ξέρουν οι εμπλεκόμενοι τι πρέπει να κάνουν, από ποιον παίρνουν εντολή και σε ποιους δίνουν εντολή; Και ποια εντολή ακριβώς; Ξέρει κανένας από δω μέσα τι πρέπει να κάνει, αν σε μια βόλτα στο δάσος διαπιστώσετε ότι υπάρχει εστία πυρκαγιάς; Ρωτάω το απλό: σε ποιον θα τηλεφωνήσετε;
Θα συμβούλευα, λοιπόν, την παρούσα διοίκηση, που πληρώνει αμαρτίες της προηγούμενης, να έρθει σε συμβιβασμό με τους ενάγοντες. Οι δικηγόροι – υπάλληλοι της Περιφέρειας – είναι υπερεπαρκείς γι’ αυτό. Και μόνο η εικόνα του χαροκαμένου πολίτη με αντίδικο την Πολιτεία είναι ντροπιαστική για τον πολιτισμό μας.
Και ναι, η Περιφέρεια να πληρώσει. Δηλαδή να πληρώσουμε όλοι οι φορολογούμενοι. Εσείς που συντηρείτε το κράτος – τέρας, ψηφίζοντας κρατιστές του πελατειακού συστήματος (του τύπου: ψήφισέ με κι εγώ θα κάνω τα στραβά μάτια στο αυθαίρετό σου), αλλά να πληρώσουμε κι εμείς, της ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ, που δεν έχουμε καταφέρει να σας πείσουμε ότι αυτός ο τύπος κράτους δεν προστατεύει τους πολίτες του. Τους πνίγει και τους καίει. Διά πράξεων ή παραλείψεων. Τουλάχιστον, όσους γλύτωσαν, ας μην τους τραβολογάει στα δικαστήρια. Αυτά τα ολίγα.»
Η πρόταση του Θάνου Τζήμερου δεν εισακούσθηκε.
Η εισήγηση Πατούλη τελικά υπερψηφίσθηκε και με τις ψήφους της παράταξης Δούρου!
