Κάμπινγκ Μυρωδάτου – Λουτρά Ποταμιάς, η «μοιραία» κοινή πορεία
«Ιστορία μου, αμαρτία μου» όπως λέει το άσμα
Γράφει ο Αλέξανδρος Παυλικιάνος
Τελικά το κάμπινγκ του Μυρωδάτου ακολούθησε μοιραία την τύχη των Λουτρών της Ποταμιάς.
Λέμε μοιραία γιατί έτσι μόνο θα μπορούσε κάποιος να χαρακτηρίσει διαχρονικά τις πολιτικές των δημάρχων Αβδήρων, που κατάντησαν τους δύο οικονομικούς και κοινωνικούς πνεύμονες στον δήμο Αβδήρων «φιάλες κενού περιεχομένου».
Για πολλά χρόνια οι διοικήσεις του δήμου Αβδήρων, χρησιμοποιώντας τα Λουτρά τις Ποταμιάς και το κάμπινγκ, εφάρμοζαν το εποχιακό πελατειακό σύστημα προσλήψεων ημετέρων που εφάρμοζε και η Αθήνα.
Δεν υπήρχε περίπτωση να προσληφθεί δημότης της περιοχής αν δεν ψήφιζε υποχρεωτικά τον δήμαρχο που τον προσελάμβανε.
Επίσης, οι διοικήσεις του Δήμου Αβδήρων, δαπανούσαν πακτωλό χρημάτων των φορολογουμένων δημοτών είτε για να στήσουν κτίρια «φαντάσματα» στα Λουτρά και φυσικά «πρόχειρες» κατασκευές στο κάμπινγκ μόνο και μόνο για να βουλώνονται οι τεράστιες οικονομικές τρύπες.
Και φτάσαμε μετά από δύο περίπου δεκαετίες τα Λουτρά να είναι μία πόλη φάντασμα και στο κάμπινγκ Μυρωδάτου, να κατοικούν τα ίδια τα φαντάσματα.
Η μοίρα τους ίδια.
Στα μεν λουτρά της Ποταμιάς επιτήδειοι «σκύλευσαν» το νεκρό άψυχο κορμί των τσιμεντένιων κουφαριών, στο δε κάμπινγκ, επιτήδειοι σκύλευσαν τα ζωντανά δένδρα, προφανώς παρερμηνεύοντας την εντολή του αντιδημάρχου Φώτη Σταυρακάρα – Σαφώς και δεν υπήρχε περίπτωση ο αντιδήμαρχος να είπε στον πολίτη να κόψει «ζωντανά» δένδρα. – ο οποίος δημότης που προφανώς κρύωνε η οικογένεια του και χρειαζόταν ξύλα και ξεραμένα – νεκρά – δένδρα για να τα κάψει στην σόμπα του, για να ζεσταθεί το κοκαλάκι της οικογένειας του μάλλον δεν «κατάλαβε» και πήρε «σβάρνα» κόβοντας «κατά λάθος» και «ζωντανά» δένδρα.
Μέσα στην μοιραία όμως πορεία αυτών των περίεργων καταστάσεων και διαχείρισης της δημοτικής περιουσίας, υπάρχει και η αντιπολίτευση του δήμου Αβδήρων η οποία διαχρονικά καταγγέλλει την διοίκηση για εγκατάλειψη αυτών των δύο οικονομικών και κοινωνικών πνευμόνων.
Αποτέλεσμα της καταγγελτικής συμπεριφοράς της αντιπολίτευσης τα Λουτρά να καταλήξουν στα χέρια των υπαλλήλων των δανειστών της Χώρας μας της περίφημης ΕΤΑΔ όπου βέβαια εννοείται ότι έδωσε το τελικό στραγγάλισμα της οντότητας που ακούει στο όνομα «Λουτρα Ποταμιάς» και φυσικά το κάμπινγκ του Μυρωδάτου, που δυστυχώς λόγω της ανικανότητας διαχείρισης από τους δημάρχους διαχρονικά, κατάντησε να κόβονται ζωντανά δένδρα και η ιστορία μετά την καταγγελία από την αντιπολίτευση και ορθώς, να αναζητεί την δικαίωση στο δικαστικό μέγαρο της Ξάνθης.
Στα δικαστήρια, δυστυχώς, θα δικαστεί ο δήμος όχι γιατί επέτρεψε τον μαρασμό του κάμπινγκ και την πιθανή απόδοση ευθυνών για την κακοδιαχείρηση, αλλά αν έδωσε ή όχι εντολή ο αντιδήμαρχος στον πολίτη να κόψει ζωντανά δένδρα.
Στο τέλος και το κάμπινγκ Μυρωδάτου, θα καταλήξει – άδοξα – όπως και τα Λουτρά της Ποταμιάς, στα νύχια του ΕΤΑΔ.
Αυτοί είμαστε και αυτοί οι άρχοντες μας ταιριάζουν.
