ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΚΑΙ ΤΟΥΡΙΣΜΟΣ, ΣΤΗΝ ΜΕΓΓΕΝΗ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΠΑΘΩΝ Ή ΤΗΣ ΔΙΚΗΣ ΜΑΣ ΑΔΙΑΦΟΡΙΑΣ;
Γράφει ο Αλέξανδρος Παυλικιάνος
Πρέπει να παραδεχτούμε ότι ο λαός της Θράκης είναι ένα «παθιασμένος» λαός. Ένας λαός που έχει μπερδέψει τις προτεραιότητες του και έχει ξεχάσει την αποστολή του.
Είναι ένας λαός που ενώ γνωρίζει τις προτεραιότητες του, επιτρέπει στα πάθη των πολιτικών της Περιφέρειας και των δήμων, με την συμπεριφορά τους, να οδηγούν το καράβι έξω από τα νερά όπως έγινε καλή ώρα στο στενό του Σουέζ και κινδύνεψε να τινάξει την παγκόσμια αγορά στον αέρα.
Να σημειώσουμε εδώ ότι ο Θρακιώτικος λαός εξέλεξε τον Περιφερειάρχη και τους δημάρχους και άρα σε πρώτη φάση, τον «λογαριασμό», μάλλον ο ίδιος πρέπει να τον πληρώσει αλλά, δεν είναι της παρούσης.
Ας έρθουμε τώρα στα δικά μας.
Η Θράκη είναι η ποιο φτωχή περιφέρεια της Ευρώπης. Γιατί; Ας πούμε ότι φταίει η Αθήνα και άρα σα Θρακιώτες, έχουμε πιο μικρότερο μερίδιο ευθύνης, αλλά έχουμε ευθύνες, γιατί και αυτούς στην Αθήνα πάλι μείς τους εκλέγουμε.
Μα θα μου πείτε η Αθήνα είναι μακριά που να τρέχουμε τώρα να ζητήσουμε τον λόγο.
Άρα λοιπόν φτάσαμε κάπου. Άρα για το κακό μας το χάλι στην οικονομία και την ανάπτυξη πρέπει από κάποιους να ζητήσουμε τον λόγο και σίγουρα όχι τον μπακάλη της γειτονιάς μας.
Όλη αυτή την εβδομάδα ένας καταιγισμός ερωτημάτων κατέκλυσε τα συρτάρι της διοίκησης της Περιφέρειας ΑΜΘ για την ανάπτυξη και την εγκατάλειψη των πολιτών που ζούνε και δραστηριοποιούνται στην οροσειρά της Ροδόπης και στις παραλίες της Ξάνθης και φυσικά οι ανεμογεννήτριες που θα μπούνε στον Λειβαδίτη και η αγορά δύο οικοπέδων στην Σταυρούπολη.
Και ξεκινάμε πρώτα από την γειτονιά μας, τον δήμο Ξάνθης. Οι άλλοι οι δήμοι του Νομού, απλοί παρατηρητές. Θαρρεί κανείς πώς αυτό που συμβαίνει στην Ξάνθη δεν τους αφορά και ότι δεν θα χτυπήσει την πόρτα τους, λησμονώντας το κρίσιμο σημείο της κουβέντας που λέει ότι όταν το σπίτι του γείτονα καίγεται περίμενε να έρθει και στο δικό σου.
Χύθηκαν τόνοι μελάνης σε δηλώσεις της συμπολίτευσης του δήμου Ξάνθης αλλά και της αντιπολίτευσης στο δημοτικό συμβούλιο για τις ανεμογεννήτριες. Θα μπούνε, δεν θα μπούνε; Τελικά η αντιπολίτευση συμφωνεί να αγοραστούν τα δύο οικοπεδάκια στην Σταυρούπολη για να γίνει πάρκινγκ και παιδική χαρά; Δεν θα αγοραστούν; Παραλίγο να έρθουν στα χέρια μεταξύ τους οι σύμβουλοι της συμπολίτευσης και της αντιπολίτευσης για αυτό το θέμα και είναι βέβαιο ότι αν η συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου γινόταν «διά ζώσεις» μπορεί να βλέπαμε να κατεβαίνουν και παντελόνια για να δούμε ποιος είναι ποιο πολύ άνδρας από ποιόν.
Για τέτοιες καταστάσεις μιλάμε και μετά εσύ Ξανθιώτη και Θρακιώτη, περίμενε να έρθει η ανάπτυξη με ένα τραίνο που δεν σφυρίζει, με δρόμους γεμάτους λακκούβες, με έναν τουρισμό που είναι «αγκιστρωμένος» στα σύνορα στην Νυμφαία και στο τελωνείο ή τέλος πάντων ότι κτίριο ή κοντέινερ είναι εκεί πρόχειρο και κακοβαλμένο στα σύνορα της Ροδόπης με την Βουλγαρία και που με την σειρά της είναι δρόμος για τις παραλίες της Περιφέρειας από την Ρουμανία και λίγο από Ρωσία και εμείς εδώ, στην Περιφέρεια μαλώνουμε για το αν ο αντιπεριφερειάρχης τουρισμού ξέχασε τις παραλίες της Ξάνθης να τις διαφημίσει στους Βουλγάρους και πάει λέγοντας.
Τελικά μετά από όλο αυτό το «τουρλουμπούκι», των συνεδριάσεων επί συνεδριάσεων, συσκέψεων επί συσκέψεων, λεκτικών πυροβολισμών από την συμπολίτευση προς την αντιπολίτευση και τούμπαλιν τα ερωτήματα παραμένουν.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΣΤΗΝ ΗΧΩ ΤΗΣ ΘΡΑΚΗΣ ΤΗΝ ΔΕΥΤΕΡΑ 5 ΑΠΡΙΛΙΟΥ
