ΣΥΡΙΖΑ ΞΑΝΘΗΣ: Ο Μωυσής Junior ή αλλιώς η επιτομή της γελοιότητας
Για το πρώτο βραβείο, προτείνουν τα γνωστά παπαγαλάκια, τον Δήμο Ξάνθης για τις δράσεις του στον καιρό της πανδημίας. Όπως λοιπόν μας “πληροφορούν” η κυβέρνηση ζήτησε από τους δήμους να καταγράψουν έργα και ενέργειες για την αντιμετώπιση της Covid-19.
Και εδώ είναι που αρχίζει το ανέκδοτο, γιατί μόνο ως τέτοιο πρέπει να το εκλάβει κανείς, αφού μεταξύ άλλων, μάθαμε ότι ο Δήμος Ξάνθης ανάμεσα στις ενέργειες στις οποίες προέβη (εκτός από το …νοσοκομείο με τα ράντσα στο Αμοιρίδειο!) ήταν και αυτές του…εμβολιασμού, ανατρέποντας ό,τι έως σήμερα γνωρίζαμε.
Ότι δηλαδή αυτή είναι ευθύνη του υπουργείου Υγείας και της Επιτροπής Εμβολιασμών. Όχι όμως καλοί μας συμπολίτες. Ο Δήμος Ξάνθης και εδώ πρωτοπορεί και η τεράστια αυτή εκστρατεία είναι δικό του επίτευγμα! Ίσως βέβαια η δράση του να εξαπλώνεται και εκτός Ξάνθης, με την τεχνογνωσία που πλέον διαθέτει (εκτός των απευθείας αναθέσεων). Αυτό όμως δεν μας το ξεκαθαρίζουν. Ίσως το μάθουμε αργότερα, μετά την βράβευση.
Και πραγματικά θα ήταν να γελάει κανείς με όλα αυτά που διαβάζει, αν τα πράγματα δεν ήταν τραγικά, αφού πέρα από την γελοιοποίηση της δημοσιογραφίας!!! το θέμα αγγίζει τον ίδιο τον Δήμο και προσωπικά τον Δήμαρχο. Εάν κάτι τέτοιο λοιπόν γράφτηκε εν αγνοία του, οφείλει να ζητήσει επανόρθωση. Διαφορετικά εύλογο είναι το συμπέρασμα, πως προκειμένου να αποκομίσουμε πολιτικά οφέλη εκμεταλλευόμαστε την ίδια την αγωνία για την ζωή, καπηλευόμενοι ακόμη και το θέμα των εμβολιασμών.
Κι εδώ δεν υπάρχει καμία δικαιολογία αφού είναι θέμα ηθικής. Εάν λοιπόν αυτή υπάρχει, θα πρέπει να διευκρινιστεί εάν οι εμβολιασμοί στην Ξάνθη, γίνονται με ευθύνη του Δήμου ή στο όνομα της προπαγάνδας, χρησιμοποιείται κάθε μέσον παραπέμποντας σε γκαιμπελικές πρακτικές.
Οι εμβολιασμοί είναι μια πολύ σοβαρή υπόθεση και κάθε διακωμώδησή της μπορεί να έχει αρνητικές συνέπειες στην απόφαση της συμπολιτών μας, οι οποίοι στέκονται ακόμη κριτικά απέναντι στο θέμα αυτό, που έχει να κάνει με την θωράκιση μιας ολόκληρης κοινωνίας. Όταν λοιπόν ένα τέτοιο ύψιστο ζήτημα αντιμετωπίζεται με γελοίο, επιεικώς, τρόπο τότε η ευθύνη για την άρνηση, βαραίνει αυτούς που το χρησιμοποιούν, για να ωφεληθούν παντοιοτρόπως. Κάποια στιγμή όμως θα πρέπει να αντιληφθούμε πως σε όλα υπάρχει ένα όριο, το οποίο στην προκειμένη περίπτωση έχει ξεπεραστεί.
Κι εδώ είναι που μετριέται η υπευθυνότητα του καθενός, έναντι κάθε πολίτη χωριστά.
Εκτός πια κι αν στην Ξάνθη, μας προέκυψε νέος Μωυσής ζηλεύοντας τη δόξα του ήδη υπάρχοντος! Πραγματικά δε μας αξίζει.
