Ανοιχτή επιστολή εκπαιδευτικών Καβάλας κατά της υποχρεωτικότητας του εμβολιασμού

Με μεγάλο προβληματισμό παρακολουθούμε τις εξελίξεις στο χώρο της Υγείας και δηλώνουμε την αμέριστη συμπαράστασή μας στους Υγειονομικούς, που είναι η πρώτη ομάδα που επιβαρύνεται με την υποχρεωτικότητα της Ιατρικής Πράξης του εμβολιασμού.

Αδυνατούμε να κατανοήσουμε για ποιο λόγο καταργείται στην πράξη φερ’ ειπείν η Διεθνής Σύμβαση του Oviedo, που πλάι στα Συντάγματα των Δημοκρατικών Χωρών της Υφηλίου και την Κοινοτική Νομοθεσία αποτελούσε μέχρι σήμερα το ευαγγέλιο κάθε Ιατρικής Πράξης, εισηγμένο στη χώρα μας ως Κώδικας Ιατρικής Δεοντολογίας. Με γνώμονα το ότι και η Δημόσια Υγεία διαφυλάσσεται ακολουθώντας μόνον αυτόν τον δρόμο, σε κάθε επιβαλλόμενο από την πολιτεία μέτρο τηρείται η αρχή της αναλογικότητας που επιτάσσει την εξάντληση των ηπιότερων μέτρων, πριν από την επιβολή οποιουδήποτε άλλου.

Αποφεύγουμε να επιφορτίσουμε τον όλο δημόσιο διάλογο με συγκεχυμένες ιατρικές απόψεις επί της πανδημίας, «κρατούσες» ή «αιρετικές», εφόσον άλλωστε δεν είμαστε οι ειδικοί επ’ αυτού επιστήμονες Υγείας. Προασπιζόμαστε, όμως, τουλάχιστον για τους εαυτούς μας, την ατομική μας ελευθερία όσο και τη συνακόλουθη κοινωνική μας ευθύνη.

Διαμαρτυρόμαστε εντονότατα βλέποντας να αποκλείονται τόσο από το δημόσιο διάλογο όσο και από τα ΜΜΕ επιστήμονες διεθνούς κύρους, ενώ όποιος καταφέρει να ακουστεί, λοιδορείται και ακόμα περισσότερο, διώκεται. Άλλωστε, η επιστήμη δεν προάγεται από την ελεύθερη έκφραση και σύνθεση όλων των επιστημονικών απόψεων; Κοινώς «ή παίρνεις πίσω» τους ακαδημαϊκούς τίτλους των πλέον ειδικών όπως οι Montagnier, Ιωαννίδης, κτλ. ή αν τους «αποκλείεις» από Επιτροπές, επιτρέπεις τουλάχιστον να ακούγεται και η δική τους επιστημονική άποψη σε ισορροπία με την επίσημη στη χώρα πολιτική αντιμετώπισης της πανδημίας.

Κοινή συνισταμένη και μάλιστα για το σύνολο του ιατρικού κόσμου είναι ότι ο εμβολιασμένος μπορεί εξίσου να καταστεί φορέας του Covid-19 και να μολύνει την κοινότητα. Υπάρχει και επίσημη μάλιστα πρόσφατη παραδοχή αυτής της διαπίστωσης τόσο από το αμερικανικό όσο και από το βρετανικό σύστημα υγείας (βλ. ρεπορτάζ). Η αγωνία μας, πάντως, αυξάνει όσο βλέπουμε τον άνθρωπο (τον κάθε άνθρωπο) να μεταβάλλεται από υποκείμενο σε αντικείμενο της πολιτικής, στο βαθμό που το φρόνημα και η γνώμη (η όποια γνώμη) ενοχοποιείται ή εξυβρίζεται. Πού είναι η Δημοκρατία; Αντ’ αυτής τίθενται κοινωνικά ψευδοδιλλήματα οπότε και αναίτια διασπάται η κοινωνική συνοχή, με τη διάκριση των πολιτών σε «εμβολιασμένους» και «ανεμβολίαστους».

Όλα τα παραπάνω μας οδηγούν να επικαλεστούμε το «μέτρο», που, αν και διαχρονική αξία του ελληνικού πολιτισμού, βλέπουμε στη σύγχρονη Ελλάδα να μην ακολουθείται, όπως αντιθέτως συμβαίνει σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ένωσης αλλά και μεμονωμένα στη συντριπτική πλειονότητα των Κρατών Μελών. Επικαλούμενοι λοιπόν αυτό
το «μέτρο», ώστε να μην φανούμε αναξιόπιστοι, ιδεοληπτικοί ή κατευθυνόμενοι, αναρωτιόμαστε ποιες από τις παρακάτω αρχές και συνάμα στοχευμένες νομικές επιταγές της Ευρώπης εφαρμόζονται στη χώρα μας:

Α) Η μη, ούτε άμεση ούτε έμμεση, υποχρεωτικότητα στον εμβολιασμό κατά του Covid-19, όρος που έχει θεσμοθετηθεί με Κοινοτικό Κανονισμό, (βλ. 2021/953, άρθρα
36, 62), άμεσα δηλ. επιβαλλόμενο Νόμο αυξημένης τυπικής ισχύος για κάθε Κράτος- Μέλος της ΕΕ.

Β) Η κατ’ απαίτηση, για κάθε Κράτος-Μέλος της ΕΕ, «φαρμακοεπαγρύπνηση», παρακολούθηση δηλ. των παρενεργειών των εμβολίων κατά του Covid-19 όσο και της αποτελεσματικότητάς τους (βλ. εδώ, στο ερώτημα «Ποιες απαιτήσεις ασφάλειας πρέπει να πληρούνται;»). Κοινώς, κατά πόσον καταγράφονται στη χώρα μας οι τυχόν θάνατοι και οι παρενέργειες που οφείλονται στο εμβόλιο, όπως ισχύει για τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες;

Γ) Το Σύστημα Πρωτοβάθμιας Βαθμίδας Υγείας.

Με λίγα λόγια, δεν ζητούμε τίποτα περισσότερο από την τήρηση των τριών παραπάνω αυτονόητων νομικών και ηθικών αρχών. Από την άλλη, καθώς η χώρα μας είναι αντιμέτωπη με τις πρόσφατες φυσικές καταστροφές αλλά και με τα κοινωνικά και οικονομικά προβλήματα που έχουν ανακύψει από τα συνεχόμενα lockdowns, καμία Κυβέρνηση δεν έχει την πολυτέλεια να περιθωριοποιεί και να τιμωρεί, θέτοντας σε αναστολή εργασίας, τον ίδιο τον πυρήνα της Ελληνικής Πολιτείας (Υγεία, Παιδεία, Ασφάλεια). Δεν μπορεί εν τέλει το Κράτος να θυμάται και να ξεχνά à la carte πότε αποτελούμε υγειονομική και το χειρότερο ιδεολογική βόμβα και πότε όχι.

• Χάριν Δημοσίου Διαλόγου, επισυνάπτουμε Παγκόσμιο Χάρτη Χωρών (Ιουλίου 2021) σταθμίζοντας με κόκκινο χρώμα το βαθμό «υποχρεωτικότητας» του Εμβολιασμού, καλώντας σε διόρθωση-επικαιροποίηση τους πιο «ειδικούς» (φτιάχνοντας δικό τους χάρτη), ιδίως όσους επικαλούνται τον «ευρωπαϊκό πολιτικό πολιτισμό».