έχουν ετυμολογικά αρχαιοελληνική προέλευση όσο και αν το μυαλό πάει στο «ιταλικό» μακαρόνι.
Στα λεξικά αναφέρεται ότι η λέξη «μακαρόνι» παράγεται από τη μεσαιωνική ελληνική λέξη «μακαρωνία» (επρόκειτο για νεκρώσιμο δείπνο με βάση τα ζυμαρικά, όπου μακάριζαν το νεκρό).
Η μακαρωνία με τη σειρά της έρχεται από την αρχαία ελληνική λέξη «μακαρία», που δεν ήταν άλλο από την ψυχόπιτα, δηλαδή, ένα κομμάτι άρτου, στο σχήμα του σύγχρονου μελομακάρονου, το οποίο το προσέφεραν μετά την κηδεία.
Αργότερα, όταν η μακαρία περιλούστηκε με σιρόπι μελιού ονομάστηκε: μέλι+μακαρία = μελομακάρονο και καθιερώθηκε ως γλύκισμα του 12ημέρου, κυρίως από τους Μικρασιάτες Έλληνες και με το όνομα «φοινίκια».
Οι Λατίνοι και αργότερα οι Ιταλοί χρησιμοποιούσαν τη λέξη μακαρωνία ως maccarone που τελικά κατέληξε να σημαίνει το σπαγγέτι. Τέλος, από το μεσαίωνα και μετά στη Γαλλία και την Αγγλία, ένα είδος αμυγδαλωτού μπισκότου ονομάστηκε «macaroon» (το γνωστό σε όλους σήμερα «μακαρόν»).
1.Υλικά
Τα καλά υλικά εξασφαλίζουν το όσο δυνατότερο εγγυημένο αποτέλεσμα.
Το λάδι που θα χρησιμοποιήσετε πρέπει να είναι ελαφρύ και φυσικά ελαιόλαδο.
Επίσης θυμηθείτε το αλεύρι να μην είναι βαρύ και να το κοσκινίσετε.
Και φυσικά τα καρύδια πρέπει να είναι φρέσκα και το μέλι γεμάτο άρωμα.
2. Ζύμωμα και ψήσιμο
Δεν πρέπει να τα ζυμώσετε για πολύ ώρα, γιατί όσο πιο πολύ τα ζυμώσετε, τόσο πιο σφιχτά θα γίνουν.
Το σωστό ζύμωμα γίνεται με το χέρι και μέχρι να ομογενοποιηθούν τα υλικά μεταξύ τους.
Τα μελομακάρονα χρειάζονται λίγο ψήσιμο, περίπου 20 με 25 λεπτά, δηλαδή μέχρι να αποκτήσουν ένα ελαφρύ χρυσοκαφετί χρώμα.
3. Σιρόπιασμα
Ανάλογα πώς τα προτιμάτε, θα τα σιροπιάσετε.
Αν σας αρέσουν αρκετά μελωμένα, τότε τα μελομακάρονα πρέπει να είναι ζεστά και το σιρόπι κρύο.
Μην υπερβάλλετε στο πόση ώρα θα τα βουτήξετε μέσα στο σιρόπι, γιατί αν το παρακάνετε θα έχουν λασπώδη υφή με αντίκτυπο και στη γεύση τους.
Αντιθέτως, αν τα προτιμάτε τραγανά, θα τα αφήσετε να κρυώσουν και θα τα μελώσετε με ζεστό σιρόπι.
Αν ήτανε αστερισμός, θα λέγονταν Αποσπερίτης.Κάνουνε γλυκά με μέλι, στον Ουρανό όλοι οι Αγγέλοι.
Στη Γη όσοι κρατάνε πλάστες, αρτοποιοί – ζαχαροπλάστες.Μια μέρα σε συνέδριο, Άγγελοι και γλυκατζήδες,
αποφασίσαν να γενούν, ΜΕΛΟΜΑΚΑΡΟΝΑΤΖΗΔΕΣ.
Να κάνουν δηλαδή γλυκό, προς δόξαν Γης και Ουρανού,
να τρώνε, να ευφραίνονται, στα γεννητούρια του Θεού.
Πήραν και ανακάτεψαν, καρύδια – μέλι – σιμιγδάλι,
και αλισίβα και κονιάκ, κανέλα ως και πορτοκάλι.
Έψησαν καλά το μίγμα, λούζοντάς το με σιρόπι,
να τρώνε οι Βαλκάνιοι και όλη η Ευρώπη.
Είπαν ΜΕΛΟΜΑΚΑΡΟΝΟ, το Θεϊκό γλυκό.
Χριστούγεννα εξακουστό, δεν είναι άλλο από αυτό.
Άφοβα λοιπόν αδέρφια, τρώτε όσο πιο πολύ μπορείτε,
Παράδεισο που χάσατε, σίγουρα για να ξαναβρείτε.
Λέμε πατροπαράδοτα, τα φαγητά και τα γλυκά,
άμεσα που σχετίζονται, μ΄ έθιμα εορταστικά.
Στέλιος Αρσενίου