Αβάντα στον Ζειμπεκ ο τοπικός ΣΥΡΙΖΑ

Προφανώς ο ΣΥΡΙΖΑ Ξάνθης μετά τα γεγονότα που έλαβαν χώρα κατά την διάρκεια της εσωκομματικής εκλογικής διαδικασίας που έλαβε χώρα   στην Ροδόπη  όπου παραιτήθηκε ο εκλεγμένος χριστιανός για να πάρει την θέση του ο εκλεκτός εξωθεσμικού παράγοντα που συνδιοικεί και με τις ευλογίες του ΣΥΡΙΖΑ την Ροδόπη και μάλιστα με «άνωθεν» εντολές, σε μία προσπάθεια να εξιλεωθεί ο ΣΥΡΙΖΑ στην Περιφέρεια, πλέκει το εγκώμιο   τον Ζειμπέκ προφανώς για να προλάβει Γιαννακίδη και Στογιαννίδη στις επόμενες Εθνικές Εκλογές όποτε αυτές γίνουν.

Δεν γνωρίζουμε τι ακριβώς προσέφερε ο Ζειμπέκ στην Ξάνθη, αλλά η έκθεση των «πεπραγμένων» του ΣΥΡΙΖΑ Ξάνθης μετά από 10 χρόνια ύπαρξης του, ακυρώνεται εκ του αποτελέσματος, διότι ο κ. Ζειμπέκ μπορεί να εκλέχθηκε με την σημαία της αριστεράς αλλά η πορεία του τα χρόνια που συμμετείχε στην κυβέρνηση του κ. Τσίπρα, εκ του αποτελέσματος, φαίνεται ότι εκτός από τον εαυτό του που επανεξελέγη, με όποιον τρόπο επανεξελέγη, η Ξάνθη παραμένει συντηρητική γεγονός που δείχνει η εκλογή 4 δημάρχων με την σημαία της ΝΔ και ενός Περιφερειάρχη. Τώρα πώς στα μάτια του ΣΥΡΙΖΑ η Ξάνθη πήρε «προοδευτική» μορφή, αυτό μόνο οι λογικές του «προοδευτικού» κόμματος το αντιλαμβάνονται. Διότι αν αφαιρεθούν οι μειονοτικοί ψήφοι που μεγάλος αριθμός ελέγχεται από το προξενείο και όλοι γνωρίζουν πώς ψηφίζουν, μάλλον δεν τιμά ούτε τον Ζειμπέκ αλλά ούτε και τον ΣΥΡΙΖΑ η αναφορά του «προοδευτικού».

Δεν έγιναν ξαφνικά όλοι οι  Έλληνες πολίτες μουσουλμάνοι στο θρήσκευμα «προοδευτικοί».

Ο ΣΥΡΙΖΑ Ξάνθης το γνωρίζει πολύ καλά αλλά προφανώς για λόγους εντυπωσιασμού παρουσιάζει την Ξάνθη ως αριστερή, μπορεί να είναι και ευσεβείς πόθος.

Άρα όλο αυτό που παρουσιάζεται στην ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ έναν και μοναδικό σκοπό έχει να «αβαντάρει» τον Ζειμπέκ και τίποτε άλλο.

Διότι η διάλυση της παραγωγικής βάσης, η αύξηση της ανεργίας, η έλλειψη οράματος και προοπτικής για τον τόπο, που κάποτε έσφυζε από ζωή, παρέμεινε η ίδια και χειρότερη και μετά την συμμετοχή στην κυβέρνηση του κ. Ζειμπέκ.

Όσο για τις ρίξεις με την πραγματικότητα που θέλει η Ξάνθη, αυτές έγιναν, προσήλθαν στις κάλπες «στρατιωτάκια» για να ψηφίσουν τον εκλεκτό τους κ. Ζειμπέκ. Άλλες ρίξεις με την πραγματικότητα δεν καταγράψαμε. Αυτή παρέμεινε και μετά την διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και σήμερα, σκληρή, απάνθρωπη και χωρίς καμία προοπτική.

Όσο για τα «συνεταιριστικά εργοστάσια, που έβαλαν λουκέτο στην ΕΒΖ, παρά τα …χτυπήματα των χεριών στο τραπέζι, που αποδιάρθρωσαν την αγροτική παραγωγή, που αποδυνάμωσαν την υγεία και την παιδεία στο νομό. Απέρριψαν τις πολιτικές που ήθελαν πιστούς υπηκόους και όχι συνειδητούς ψηφοφόρους, την πολιτική των ρουσφετιών που επιχείρησαν να δημιουργήσουν «στρατούς», εκμεταλλευόμενοι τον φόβο της ανεργίας, τις πολιτικές των γραφείων με τις λίστες των ευνοημένων και των δυνητικά ελεγχόμενων, τις λογικές των «κατόπιν ενεργειών μου», αυτά παρέμειναν κλειστά και όσο για τους υπηκόους που ευαγγελίζεται ο ΣΥΡΙΖΑ Ξάνθης ότι οι άλλοι δημιούργησαν «στρατούς» … ας τολμούσε κάποιος μη ΣΥΡΙΖΑ να διορισθεί, ή να στηριχθεί όπως έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ Ξάνθης με συγκεκριμένο μέσο ενημέρωσης. Θαρρεί κανείς ότι στην Ξάνθη δεν υπήρχε άλλο μέσο ενημέρωσης για να στηριχθεί από την πολιτεία όπως έχει την υποχρέωση με βάση το Σύνταγμα, η ανεξαρτησία του τύπου. Καλό είναι να μην μιλά για ηθικη πολιτική ο ΣΥΡΙΖΑ Ξάνθης.

Με λίγα λόγια, αυτά τα έκαναν οι άλλοι και όχι ο ΣΥΡΙΖΑ Ξάνθης.

Και για να τελειώνει αυτό το μουχαμπέτι περί προοδευτικότητας και δημοκρατικής ψευδαίσθησης, καλή η πανδαισία λόγων και χαϊδέματος του κ. Ζειμπέκ από τον ΣΥΡΙΖΑ Ξάνθης, αλλά είναι για συγκεκριμένο ακροατήριο που πιστεύει στα ροζ πολιτικά οράματα.

Δυστυχώς η σκληρή πραγματικότητα που βιώνει ο Ξανθιώτης δεν ξεπερνιέται με φιλολογικά, αριστερού περιεχομένου κείμενα και χαϊδολογήματα αλλά με προτάσεις που αγγίζουν αυτήν την πραγματικότητα και προ πάντων  σοβαρή αντιπολίτευση.

Διαβάστε την ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ Ξανθης

Δέκα χρόνια συμπληρώθηκαν τον Μάη του 2022 από την στιγμή που η Ξάνθη, ένα προπύργιο του συντηρητισμού, πήρε την προοδευτική στροφή,  εκλέγοντας για πρώτη φορά αριστερό βουλευτή τον Χουσεΐν Ζεϊμπέκ, απεγνωσμένη και ταλαιπωρημένη από την διάλυση της παραγωγικής της βάσης, την αύξηση της ανεργίας, την έλλειψη οράματος και προοπτικής για έναν τόπο, που κάποτε έσφυζε από ζωή. Μια άκρως πολιτική απόφαση, που όπως αποδεικνύεται όλα αυτά τα χρόνια, δεν ήταν αποτέλεσμα ψήφου διαμαρτυρίας, αλλά συνειδητή επιλογή την οποία οι Ξανθιώτες κάνουν ξανά και  ξανά.

Ο ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία, εδώ στην ακριτική Θράκη, όλα αυτά τα χρόνια στέκεται με συνέπεια και ευθύνη απέναντι στους πολίτες, πέρα από κόμματα και ιδεολογίες, γιατί γνωρίζει πολύ καλά ότι η καθημερινότητα δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί «ολιστικά» αλλά χρειάζεται ρήξεις τις οποίες απέδειξε ότι και θέλει και  μπορεί να κάνει. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε που σε όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις ήρθε πρώτο κόμμα και μάλιστα σε ένα ασφυκτικά ελεγχόμενο περιβάλλον. Ίσως γιατί οι Ξανθιώτες έζησαν στο πετσί τους τις πολιτικές που έκλεισαν εν μια νυκτί τα συνεταιριστικά εργοστάσια, που έβαλαν λουκέτο στην ΕΒΖ, παρά τα …χτυπήματα των χεριών στο τραπέζι, που αποδιάρθρωσαν την αγροτική παραγωγή, που αποδυνάμωσαν την υγεία και την παιδεία στο νομό. Απέρριψαν τις πολιτικές που ήθελαν πιστούς υπηκόους και όχι συνειδητούς ψηφοφόρους, την πολιτική των ρουσφετιών που επιχείρησαν να δημιουργήσουν «στρατούς», εκμεταλλευόμενοι τον φόβο της ανεργίας, τις πολιτικές των γραφείων με τις λίστες των ευνοημένων και των δυνητικά ελεγχόμενων, τις λογικές των «κατόπιν ενεργειών μου».

Δέκα χρόνια τώρα η Ξάνθη αντιστέκεται σε όλες αυτές τις παθογένειες που οδήγησαν την χώρα στον γκρεμό, πληρώνοντας κι αυτή το βαρύ τίμημα, όπως όλη η Ελλάδα. Με μόνη διαφορά ότι αυτός ο τόπος απέδειξε ότι αρνείται να σκύψει το κεφάλι, αρνείται να διαπραγματευθεί τις έννοιες της Δημοκρατίας, της Αξιοπρέπειας, το Δικαίωμα στην Εργασία, στην Υγεία, στην Παιδεία, αρνείται να διαπραγματευθεί την Ισονομία και την Ισοπολιτεία. Γιατί κάθε βήμα προς τα πίσω σε κάθε μια από αυτές τις αδιαπραγμάτευτες έννοιες είναι ένα βήμα που συμπαρασύρει όλη την Κοινωνία. Άλλωστε αυτός ο τόπος έχει βαθιά δημοκρατική παράδοση, η οποία έστω και αν τελούσε εν υπνώσει, ήρθε η ώρα να εκφραστεί μέσα από την ελπίδα που δημιούργησε ο ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία.

Μια ελπίδα που άναψε και πάλι την φλόγα της ανατροπής ενάντια σε όλα αυτά που ευτέλισαν την κάθε αξία.

Σήμερα όσο ποτέ άλλοτε, αυτός ο τόπος, όπως απέδειξε και στις εσωκομματικές εκλογές, στρέφει και πάλι την ελπίδα του προς τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, αρνούμενος λογικές των φθηνών εργατικών χεριών, ως δέλεαρ για προσέλκυση επενδύσεων, λογικές πως το πόσο βγάζει κανείς δεν έχει καμία αξία. Αρνείται να ταυτιστεί με έναν πρωθυπουργό που βρίσκεται μονίμως σε διακοπές και το διατρανώνει με κάθε ευκαιρία,  δηλώνοντας πως ακόμα και αν δεν πληρώνεστε καλά, «υπάρχει πάντα στην Ελλάδα ένας μηχανισμός υποστήριξης, οικογένεια, φίλοι, που κάνουν τη ζωή μας εδώ πιο εύκολη και πιο ευχάριστη».

Μόνο που αυτή η Ελλάδα δεν είναι η δική μας. Είναι η Ελλάδα του Κυριάκου Μητσοτάκη. Γιατί η δική μας Ελλάδα, η Ελλάδα του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, είναι αυτή που ξυπνά κάθε πρωί χαράματα για να βγάλει ένα πενιχρό μεροκάματο, που δεν μπορεί να καλύψει ούτε τον λογαριασμό ρεύματος.

Η δική  μας Ελλάδα είναι αυτή που αγκομαχά πάνω από την σκαμμένη γη, είναι αυτή που αρχίζει να ψάχνει αξημέρωτα για δουλειά, είναι αυτή που γνωρίζει ότι ο αποκλεισμός του παιδιού της από τα πανεπιστήμια σημαίνει μια ζωή χωρίς ίσες ευκαιρίες, αφού τα ιδιωτικά ιδρύματα είναι απαγορευτικά.

Η δική μας Ελλάδα, η Ελλάδα του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, είναι η Ελλάδα του μόχθου, της εργασίας, του αγώνα. Του δικού μας αγώνα. Ήρθε η ώρα της ανατροπής.