Να πούμε ένα μπράβο στα παιδιά που μας διδάσκουν

Το Σάββατο το πρωί, διοργανώθηκε ένα τουρνουά ποδοσφαίρου στο γήπεδο του ΑΟΞ με πρωταγωνιστές τα φυντάνια των ποδοσφαιρικών ακαδημιών της πόλης.

Οι νεαροί παίχτες, 5 ετών και κάτι, έδωσαν τον καλύτερό τους εαυτό και δίδαξαν στους παρευρισκόμενους γονείς, την δυνατότητα να κάνουν μία αυτοκριτική και να αναρωτηθούν. Αλήθεια τι έφταιξε και ξεχνάμε να γινόμαστε παιδιά; Έστω και για λίγο.

Έδωσαν τον αγώνα τους. Έναν πραγματικά αγνό αγώνα, μπλεγμένο με το παιγνίδι, την αγνή και άδολη άμιλλα.

Αυτές οι εικόνες στο μυαλό του παρατηρητή, μένουν χαραγμένες για πάντα, για τον απλούστατο λόγο, ότι όλοι πάψαμε να είμαστε παιδιά.

Μήπως τελικά είναι η ευκαιρία, όσο ακόμη ο Μεγαλοδύναμος μας κρατά όρθιους, να διδαχθούμε από αυτές τις εικόνες και να τοποθετήσουμε τον εαυτό μας μέσα στο κοινό καλό – όπως το παιγνίδι των παιδιών – που σημασία δεν έχει ποιος θα κερδίσει αλλά το παιγνίδι, το αγνό, το τίμιο το άδολο.

Άραγε δεν μπορούμε να ξαναγίνουμε παιδιά έστω και για λίγο;

Άραγε δεν μπορούμε να κάνουμε ένα δώρο στον εαυτό μας;

Η απάντηση είναι ότι μπορούμε να κάνουμε ένα δώρο στον εαυτό μας.

Να παρακολουθήσουμε και να αγαπήσουμε τον αγώνα – παιγνίδι – δραστηριότητα με πρωταγωνιστές παιδιά. Θα δούμε  μέσα από αυτούς τους αγώνες να πηγάζει η χαρά και η δύναμη να συνεχίσουμε εμείς σαν «μεγάλοι» τον δικό μας αγώνα.

Δικαιούμαστε στιγμές γαλήνης και ευτυχίας.

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΑΥΛΙΚΙΑΝΟΣ