ΕΛΛΑΣ Η ΧΩΡΑ ΤΩΝ ΕΠΙΔΩΜΑΤΩΝ

Fuel Pass 2

Γράφει ο Αλέξανδρος Παυλικιάνος

Η είδηση γνωστή και αναμενόμενη από έναν λαό που απλά περιμένει το τέλος του χωρίς ζωντάνια, χωρίς διάθεση παραγωγής, χωρίς τα μέσα επιβίωσης πρωτίστως και η πολιτική ελίτ, δίνει από τα χρήματα των φορολογουμένων, επιδόματα για να συντηρήσει έναν ετοιμοθάνατο λαό και φυσικά την χρυσοποίκιλτη πολυθρόνα εξουσίας της.

Ακόμη μία επιδότηση για την βενζίνη η οποία θα επιτρέψει στους πολίτες, μία μικρής εμβέλειας απελευθέρωση των μετακινήσεων του και μετά πάλι στην μιζέρια και στο ερώτημα αν θα μετακινηθεί να πάει στην δουλειά του ή θα πάει με τα πόδια ή το «μοτοσακό», επειδή δεν φθάνει ο μισθός να βάλει βενζίνη στο αυτοκίνητό του, συμβάλλοντας έτσι στον έλεγχο της ζωής που του ασκείται από την πολιτική ελίτ.

Και η πολιτική ελίτ, ξεκινώντας από τους «κοινωνικά αδύναμους» – τσιγγάνους – λαθρομετανάστες – και φτάνοντας στους «κοινωνικά δυνατούς;;;», μοιράζει των ιδρώτα των φορολογουμένων σε επιδόματα για ρεύμα, για βενζίνη μία συνταγή διαχρονικά δοκιμασμένη στους «ευάλωτους» και επεκτεινόμενη στους «νέο ευάλωτους» πολίτες.

Εκτιμώ ότι δεν είναι μακριά το επίδομα για να ανασάνουμε καθαρό αέρα αφού πρώτα μας τον φορολογήσουν. Για όλα ικανοί, αρκεί ο λαός να είναι ελεγχόμενος.

Προσωπικά δεν πιστεύω στις θεωρίες συνομωσίας.

Πιστεύω στην ανικανότητα των ανθρώπων που κυβερνούν τον τόπο «αναντάν μπαμπαντάν».

Και φυσικά πιστεύω ότι το σύνδρομο του ραγιαδισμού ποτέ δεν «ξεφώλιασε» από τις ψυχές του Έλληνα Πολίτη που επιτρέπει στην πολιτική ελίτ, με τα δικά του λεφτά, να περνάει καλύτερα και ο πολίτης χειρότερα.

Και η φράση «Μα τι να κάνουμε, ποιόν να ψηφίσουμε, θα κάνει τα ίδια όποιον και αν ψηφίσουμε» ακούγεται κατά κόρον τα τελευταία 15- 20 χρόνια και εδώ είναι το λάθος των πολιτών και μπορεί να θυμίζει θεωρεία, αλλά είναι ένα συμβόλαιο που θα πρέπει να τιμήσουν οι συμβαλλόμενοι. Δηλαδή ο λαός και ο πολιτικός.

Να ξεκινήσουμε από τα απλά καθημερινά και πρώτα από τα τοπικά.

Ποιος δημότης είπε στον τότε υποψήφιο και νυν δήμαρχο ότι θέλει για την πόλη του αυτά τα συγκεκριμένα πράγματα;

Κανένας. Οι δημότες ανεξαρτήτου θρησκείας άκουσαν τον δήμαρχο να λέει αυτά θα κάνει, τον ψήφισαν και του έδωσαν την εξουσία.

Άρα δεν υπέγραψαν κάποια συμφωνία ή δεν προχώρησαν καν σε κάποια συμφωνία.

Έστω και έτσι, ο δήμαρχος ψηφίστηκε από την πλειοψηφία, την όποια (πλειοψηφία) και ανέλαβε τα ηνία της πόλης.

Πλησιάζουν οι εκλογές και χωρίς να θέλουμε να μηδενίζουμε το έργο του (το όποιο έργο του), οι ίδιοι που αποδέχθηκαν το μονομερές συμβόλαιο με τον ίδιο τρόπο θα τον… ξαναψηφίσουν παρόλο που αφήνει πίσω του μία ρημαγμένη πόλη.

Άρα ορθώς ο δήμαρχος περνάει καλά με τα λεφτά των δημοτών, δεν παρουσιάζει έργο, σκορπά τα χρήματα των δημοτών για να εξαγοράσει συνειδήσεις και μοιραία θα ξαναψηφισθεί.

Το ίδιο θα γίνει και με τον άφαντο Περιφερειάρχη που μοιράζει στα χαρτιά εκατοντάδες εκατομμύρια αλλά στον πολίτη της Περιφέρειας δεν φτάνει ούτε 1 ευρώ.

Τώρα όσο για τους άφαντους βουλευτές της Ξάνθης η οποίοι δεν μεταφέρουν στην κυβέρνηση αυτό που λένε οι πολίτες, ότι δηλαδή με τα επιδόματα απλά συντηρούν τις ζωές τους και κάνουν καλύτερες τις ζωές της πολιτικής ελίτ,  θα ξαναεκλεγούν γιατί είναι ωραίοι και του κόμματος.

Οι πολίτες θα μείνουν με την απορία και θα αναρωτιούνται ποιος τους ψήφισε αυτούς για να ρημάξουν με την ανικανότητα τις ζωές τους;

Ξέχασε φαίνεται ότι με την συμπεριφορά του, ανεξάρτητα αν πήγε στην κάλπη ή όχι, ότι αυτός ο ίδιος τους ψήφισε.

Είπαμε, ο ραγιαδισμός δεν «ξεφώλιασε» από τις ψυχές των Ελλήνων.