Δυστυχώς οι αλήθειες πονάνε

Για μία ακόμη φορά ο πρόεδρος του ΕΒΕ Ξάνθης Στέλιος Μωραίτης μετά την καθιερωμένη κοπή της βασιλόπιτας,  είπε το αυτονόητο. Είπε δηλαδή ότι για να βγει η Ξάνθη από το αναπτυξιακό τέλμα, θα πρέπει όλες οι θεσμικές και μη δυνάμεις του τόπου να συνεννοηθούν, να βάλλουν στόχους και να πιέσουν την κατάλληλη στιγμή τους κατάλληλους ανθρώπους.

Στο ίδιο μήκος κύματος και ο πρόεδρος των ξενοδόχων Γ. Ιερόπουλος.

Οι δύο άνθρωποι – επιχειρηματίες και θεσμικά πρόσωπα, είπαν αυτό που οι φορείς του νομού γνωρίζουν αλλά δεν πράττουν.

Δεν γίνεται τους καλοκαιρινούς μήνες οι παραλίες της Ξάνθης να φιλοξενούν 40 και 50 χιλιάδες επισκέπτες τα Σαββατοκύριακα και από το Κ.Υ Αβδήρων να λείπουν γιατροί και ασθενοφόρα και το νοσοκομείο της Ξάνθης να μην λειτουργεί ή να λειτουργεί σαν ένα κάπως μεγαλύτερο Κέντρο Υγείας.

Δεν γνωρίζουμε πώς ένοιωσε εκείνη την ώρα η κυρία Ροφαέλα που άκουγε απόν πρόεδρο των Ξενοδόχων να λέει ότι η Ξάνθη διαθέτει δημόσια υγεία, αλλά δεν διαθέτει γιατρούς αλλά όσο νάνε αν διαθέτει λίγο φιλότιμο, θα πρέπει να ένοιωσε άσχημα άσχετα αν πολλά πράγματα δεν εξαρτώνται από την ίδια αλλά από τους καρεκλοκένταυρους των Αθηνών οι οποίοι δεν γνωρίζουν ούτε κόμμα ούτε χρώμα.

Όπως και αν έχει το όλο θέμα, θα πρέπει οι φορείς της Ξάνθης, με δεδομένο ότι ο τουρισμός είναι η βιομηχανική ναυαρχίδα της Χώρας, να μαζωχτούν, να τα βάλλουν κάτω, να δούνε τι διαθέτει ο κάθε δήμος και η νομαρχία, να τα μαζέψουν, να τα οργανώσουν και να αφου τα καθαρίσουν να τα προβάλλουν με μία δυναμική προσπάθεια προσέλκυσης τουριστών μπας και οι επαγγελματίες του κλάδου πάρουν ανάσα.

Α..Π.