Άραγε πόσο δυνατή είναι η Ελλάδα; – Πότε θα δει μία καλή ημέρα;

Ακούμε καθημερινά από τους τρείς εν δυνάμει Πρωθυπουργούς, Μητσοτάκη, Τσίπρα και Ανδρουλάκη να ζητούν την ψήφο του Ελληνικού Λαού για να κάνουν την Ελλάδα πιο δυνατή, να την πάνε μπροστά.

Εν τω μεταξύ οι πολίτες γίνονται φτωχότεροι, η υγεία πάει κατά διαόλου, το κόστος παραμονής μας στο ΝΑΤΟ μεγαλώνει χωρίς να τυγχάνουμε της προστασίας από τις επεκτατικές βλέψεις της Τουρκίας και πάει ακόμη χειρότερα σε τομείς όπως παιδεία, εθνική ασφάλεια και πάει λέγοντας.

Παρόλα αυτά, ουρά του ΝΑΤΟ ως χώρα, εκτός από την οικονομική υποδούλωση στους διάφορους οικονομικούς οργανισμούς όπως ΔΝΤ, Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, και άλλους οικονομικούς οργανισμούς της Ευρώπης, υποδουλωθήκαμε και εις το ΝΑΤΟ του οποίου τις εντολές ακολουθούμε πιστά στηρίζοντας έναν πόλεμο – αυτόν της Ουκρανίας – χωρίς καμία απολύτως προοπτική νίκης όπου καθημερινά, Ρωσία και Ουκρανία χύνουν τόνους αίματος στα πεδία των μαχών χωρίς προς το παρών να  υπάρχουν νίκες.

Βαλτωμένες οι στρατιωτικές δυνάμεις σε έναν χώρο όπου απλά σφάζονται, χωρίς η Ουκρανία με την πολυδιαφισμένη νίκη της μετά βίας προχώρησε 2 χιλιόμετρα.

Μία Ουκρανία που και αυτή βαλτωμένη κάτω από τις επιταγές του ΝΑΤΟ, χρεώνει κάθε μέρα που περνά με αίμα και δάνεια τους πολίτες που και αυτοί όταν συνειδητοποιήσουν τι γίνεται, θα βρεθούν με μία οικονομική θηλιά στον λαιμό όπως ακριβώς οι Έλληνες.

Όπως δείχνει το όλο θέμα, μετά τον οικονομικό εξευτελισμό της Ελλάδος, σειρά έχει ο παντελής  εξευτελισμός της Ουκρανίας στρατιωτικώς και οικονομικώς.

Το σαθρό πολιτικό σύστημα που ζητά από τους Έλληνες πολίτες να τους εμπιστευθούν για να τους δώσει με την ψήφο του  την εντολή να αποφασίζουν ένας από τους τρείς μονομάχους το μέλλον τους, προς το παρών, μάλλον είναι αλλουνού παπά ευαγγέλιο.

Θα συνεχίσουν άραγε οι πολίτες της Ελλάδος να πορεύονται μέσα στην φτώχια τους; Στις πολύ κακές παροχές υγείας, παιδείας και εσωτερικής ασφάλειας;

Μόλις πριν από λίγες ημέρες, ακόμη ένας αλλοδαπός στην Κώ σκότωσε μία νέα κοπέλα μαυρίζοντας ακόμη περισσότερο την καθημερινότητα των πολιτών, «πασπαλισμένη» με το φόβο του αύριο.

Τι μπορούν λοιπόν να καλυτερεύσουν αυτοί που ζητάνε την ψήφο μας;