Της αποχής το … κάγκελο
Άντε τώρα οι μεγάλοι δημοσκόποι, να ξέρουν τι κατέγραφε το μυαλό του μέσου Έλληνα του 47% που απείχε από την εκλογική διαδικασία.
Με λίγα λόγια, ο ένας στους 2 Έλληνες, δεν πήγε να ψηφίσει και μετά στον καφενέ, θα του φταίνε οι άλλοι που έβγαλαν αυτήν την κυβέρνηση, την όποια κυβέρνηση.
Ένα ποσοστό που είχε να φανεί από την μεταπολίτευση και δώθε.
Με λίγα λόγια, η αποχή έβγαλε κυβέρνηση.
Αν κάποιος επιστήμονας αναζητήσει τις αιτίες που οι μισοί Έλληνες δεν πήγαν να ψηφίσουν, είναι βέβαιο ότι οι δικαιολογίες αυτών των πολιτών, μπορούν να ξεπεράσουν σύμφωνα με την λογική του Έλληνα ψηφοφόρου όχι μόνο το 47% αλλά αν ήταν δυνατόν και το 100%.
Μοιραία, όποιες αναλύσεις και αν γίνουν, από όποιους επιστήμονες, δεν θα φτάσουν στην καρδιά της απόφασης να μην ψηφίσουν οι Έλληνες.
Κατά την ταπεινή μας γνώμη οφείλεται στην απαιδευσιά των πολιτών. Πολιτικά και κοινωνικά αγράμματοι οι Έλληνες, κρίνουν ότι με αυτόν τον τρόπο, εκδικούνται το πολιτικό σύστημα που τους παιδεύει και αγνοούν τον πολιτικό κανόνα, ότι αυτοί οι ίδιοι, πρέπει, με την ψήφο τους να παιδεύουν το πολιτικό σύστημα.
Πέρα όμως από όλα αυτά, μιας και δεν είμαστε επιστήμονες, αυτό δείχνει κάτι που κανένας από όλους εμάς δεν θέλουμε να παραδεχτούμε και που ανεχόμαστε από το πολιτικό σύστημα να το «καλλιεργεί» γιατί έτσι το συμφέρει.
Αποχή σημαίνει , κατά την ταπεινή μας γνώμη, ότι το πολιτικό σύστημα, μπορεί να κάνει ότι θέλει, να κυβερνά όπως θέλει και λογαριασμό να μην δίνει στους πολίτες αφού δεν πήγαν καν να ψηφίσουν.
Από όλες τις δικαιολογίες που άκουσα από ανθρώπους που δεν πήγαν να ψηφίσουν μου έμεινε η εικόνα ανθρώπων που δεν έχουν εκείνη την παίδευση για να αντιληφθούν την σοβαρότητα της κατάστασης.
Όλα αυτά τα χρόνια, το πολιτικό σύστημα κατάφερε με τις μνημονιακές καταστάσεις, με τις υγειονομικές στρεβλώσεις και την σπορά της αβεβαιότητας που έσπειρε, θεωρώ έντεχνα, στις συνειδήσεις των πολιτών, από την μεταπολίτευση και μετά, τους άφησε απαίδευτους και πολιτικά αγράμματους.
Αυτό πιστεύω ότι βολεύει το πολιτικό σύστημα. Να έχει πολίτες απασχολημένους στα προβλήματα με την δουλειά τους, με την οικογένειά τους και να επεξεργάζονται στο μυαλό τους την αβεβαιότητα του αύριο.
Αλήθεια που να βρει ο μέσος Έλληνας τον χρόνο και την διάθεση να παιδευτεί, να διαβάσει τα λόγια και τα έργα των κυβερνόντων, όταν δεν ξέρει τι τον περιμένει αύριο;
Αποτέλεσμα όλων αυτών, είναι οι «ψηφοφόροι» που ψήφισαν, να περιμένουν κάτι από αυτούς που ψήφισαν, αλλά όχι για το κοινό καλό, αλλά για το προσωπικό τους καλό, αν δεχτούμε ότι αυτός που κάθεται στον κυβερνητικό θώκο εκλέγεται για το κοινό καλό.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΑΥΛΙΚΙΑΝΟΣ
