«Και μια σημαία σε ένα μπαλκόνι
αλλάζει χρώματα και με σκοτώνει»
Η Φάμπρικα των Ονείρων καλά κρατεί,
με την μυρωδιά της σκόνης
παντού διάχυτη,
από τα μαρτυρικά χρόνια του ανταλλάγματος.
Κέντρο υπερκινητικών νεοσυλλέκτων η Πόλη,
με ειδικότητα στην πληθωριστική ρητορεία,
κατόρθωσαν και βλάστησαν μέχρι το παραπόρτι
και μπήκαν μέσα σαν κληρονόμοι από αδελφομοιράδι.
Κατανάλωση πλασματικής αισθητικής αξίας
με ακατανόητες πισίνες και ξαπλώστρες.
Πόση τύφλα άραγε,
ιστορική, πολιτισμική και γλωσσική
μπορεί να έχει κάποιος
που αρνείται την πραγματικότητα;
Και εκείνοι οι ποιητές της,
σημάδια και πληγές εποχής
και της ιστορίας της,
με χέρι υγρό υμνούν τον χαμό της.
Τελικά η Πόλη δεν ήταν τόπος αναψυχής για όλους……
Με εκτίμηση
Μιχάλης Σπανίδης
Εκδότης-Βιβλιοπώλης
