Εθνικό Πάρκο Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης
ΟΦΥΠΕΚΑ – Μονάδα Διαχείρισης Εθνικών Πάρκων Νέστου – Βιστωνίδας και Ροδόπης ένας ακόμη οργανισμός για να υπάρχει;
Τι δουλειά κάνει εκτός από ημερίδες;
Γιατί τα πάρκα δεν προστατεύονται;
Γιατί δεν έχουν επισκεψιμότητα;
Δεν υπάρχου δρόμοι και χώροι αναψυχής στα Εθνικά Πάρκα.
Δεν τα επισκέπτονται σχολεία.
Οι πολίτες δεν μαθαίνουν από επίσημα χείλη να προστατεύουν τα Εθνικά Πάρκα.
ΤΕΛΙΚΑ ΤΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΚΑΝΕΙ Ο ΟΦΥΚΑ εκτός από το να διαθέτει έναν εύηχο τίτλο;
Εδώ και καιρό, ακούμε για την ύπαρξη ενός οργανισμού που εδρεύει στο Πόρτο Λάγος, ακούμε για την οργάνωση ημερίδων, «έπαιξε» στα τοπικά και περιφερειακό μέσα η αντίδραση των εργαζομένων στην μη κατάργηση του εν λόγω οργανισμού και την διατήρηση των θέσεων εργασίας και ορθά, όμως, στην ουσία, ο πολίτης της της Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης, δεν βλέπει να γίνεται κάτι ουσιαστικό στα δάση μας, στις προστατευόμενες περιοχές όπως επισκεψιμότητα, καθαριότητα. Διαβάζουμε στο σάιτ του Οργνισμού.
Ο Φορέας ∆διαχείρισης Δέλτα Νέστου Βιστωνίδας – Ισµαρίδας (πλέον Μονάδα Διαχείρισης Εθνικών Πάρκων Νέστου Βιστωνίδας και Ροδόπης) συστάθηκε µε το Ν.3044/2002 και αποτελεί το θεσµοθετηµένο όργανο του Εθνικού Πάρκου Ανατολικής Μακεδονίας-Θράκης (ΕΠ ΑΜΑΘ) µε κύριες ευθύνες:
Τη διατήρηση των φυσικών πόρων και της βιοποικιλότητας του ΕΠ ΑΜΑΘ
Την αποκατάσταση και τη διατήρηση της οικολογικής ισορροπίας στο ΕΠ ΑΜΑΘ
Την ενημέρωση και ευαισθητοποίηση των πολιτών της περιοχής
Την τοπική ανάπτυξη ανθρώπινων δραστηριοτήτων
Την περιβαλλοντική εκπαίδευση και την ανάπτυξη του οικοτουρισµού
Την κοινωνική, οικονομική και πολιτιστική ανάπτυξη της ευρύτερης περιοχής
Διαβάζοντας κάποιος τον χάρτη των δραστηριοτήτων του εν λόγω οργανισμού με τον πομποδέστατο τίτλο, θα περίμενε να δει κάτι από όλα αυτά που αναφέρει στο «καθηκοντολόγιο» του, τα οποία από ότι αντιληφθήκαμε στην πράξη περιορίζονται σε κάποιες διοργανώσεις ενημέρωσης των πολιτών και προφανώς εκεί τελειώνει η δράση του και απλά ενισχύεται η πεποίθηση του πολίτη ότι δυστυχώς για τον ίδιο, το κράτος, του «φόρτωσε» ακόμη έναν οργανισμό χωρίς ο ίδιος ο πολίτης να μπορεί να δει ή να αντιληφθεί, πώς αποκαθίσταται η οικολογική ισορροπία στην Περιφέρεια, την ανάπτυξη μέσω των ανθρώπινων δραστηριοτήτων, και τέλος την κοινωνική, οικονομική και πολιτιστική ανάπτυξη της ευρύτερης περιοχής, αυτό δε το τελευταίο είναι και το ζητούμενο για έναν οργανισμό ο οποίος στην θεωρεία τουλάχιστον πράττει όλα τα παραπάνω για την τοπική ανάπτυξη.
Το να καταγράφει κανείς με όμορφες φωτογραφίες την κατάσταση στον τόπο μας είναι το μόνο εύκολο.
Το να μετατρέπει όλη αυτή την φυσική ομορφιά ωφέλιμη για την κοινωνία, είναι το δύσκολο.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΑΥΛΙΚΙΑΝΟΣ
