Αλέξανδρος Παυλικιάνος

Παράλληλοι Δρόμοι

 

Αυτά έγραψε ο Μ. Σπανίδης,  στην παρουσίαση του Μυθιστορήματος «ΠΑΡΑΛΛΗΛΟΙ ΔΡΟΜΟΙ» τον Φεβρουάριο του 2014. Τον ευχαριστώ μέσα από την ψυχή μου.

 

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Επανεκδίδουμε τους «ΠΑΡΑΛΛΗΛΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ». Μιχάλη, ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.

Επίσης πρέπει να ευχαριστήσω τον “Δάσκαλο”  Θανάση Μουσόπουλο που στήριξε τότε την προσπάθεια. Ευχαριστώ.

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΑΥΛΙΚΙΑΝΟΣ

Φίλοι και φίλες.

Σήμερα εδώ.

Ο καθένας μας, ένα απύθμενο πηγάδι,

ανοιχτό στο απύθμενο του κόσμου,

 όπως γράφει ο Κορνήλιος Καστοριάδης,

όπου αρπαζόμαστε με όλη μας την δύναμη από το χείλος του πηγαδιού

 και εκεί περνάμε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μας.

Απόψε λοιπόν, εδώ σε αυτό το συναπάντημα.

Ανεπηρέαστοι από συνειρμούς σε κατά συνθήκη ψεύδη.

Ανεπηρέαστοι από δημόσιους διαλόγους που αντλούν επιχειρήματα από πάσης φύσεως απόβλητα.

Ανεπηρέαστοι από την λιπαρή γεύση των φιλοθεαμόνων της αφασικής ευδαιμονίας.

Ανεπηρέαστοι από τους δυνάστες του στείρου λόγου που γεννούν ακόμα σκουριασμένα μέλλοντα.

Ανεπηρέαστοι  από τους αυτοχρηζόμενους κέρβερους των χρηστών ηθών.

Από όλους αυτούς τους κορναλάκες κολυμβητές των βουρκωδών υδάτων της επικοινωνιακής πλάνης.

Μια πρόκληση μπροστά μας,

σχεδιασμένη να αντανακλά την πρόθεσή μας

για το αύριο του πρέπειν και του πράτειν  στην Πόλη-Αγορά της Ξάνθης.

Για την αυτονομία  της Πόλης-Αγοράς της Ξάνθης.

Για την διαμόρφωση και την εφαρμογή του νόμου στην Πόλη-Αγορά της Ξάνθης.

Για το πραγματικό νόημα της Δημοκρατίας στην Πόλη-Αγορά της Ξάνθης.

Εδώ λοιπόν.

Ένα βιβλίο που αντιστέκεται στις ταξινομήσεις.

Αλέξανδρος  Παυλικιάνος ΠΑΡΑΛΛΗΛΟΙ ΔΡΟΜΟΙ.

Ένας εκπληκτικός, επινοητικός και πληθωρικός αφηγητής σε μεγάλη φόρμα,

που αιχμαλωτίζει τους αναγνώστες του,

καθώς αναπτύσσει αυτήν την μοναδική τοιχογραφία προσώπων και γεγονότων.

 Η πιο προσωπική, η πιο επικίνδυνη,

 η πιο συναρπαστική υπόθεση με την οποία βρέθηκαν αντιμέτωποι οι δυο ήρωες του Αλέξανδρου.

Άρης και Χριστίνα.

Ο γερόλυκος και η ανακρίτρια.

Μια υπόθεση που θα δοκιμάσει τα όρια της αντοχής,

 του κουράγιου , της φιλίας, της αγάπης τους.

 Ένα παιχνίδι με τον χρόνο.

Μπροστά-πίσω οι δεκαετίες.

Οι εποχές περνάνε μπροστά από τα μάτια μας σαν στρατιωτική παρέλαση.

Η Ελλάδα πιόνι των πολιτισμένων συμμάχων

και οι απαρχές της μεταπολιτευτικής κομματοκρατίας,

αποτελούν τον καμβά επάνω στον οποίο η κοινωνική και πολιτική ιστορία του τόπου

διαπλέκεται με την ερωτική ιστορία των πρωταγωνιστών.

ΠΑΡΑΛΛΗΛΟΙ ΔΡΟΜΟΙ

Το βιβλίο του Αλέξανδρου δεν είναι ένα εύκολο μυθιστόρημα.

Χρειάζεται ειδική μεταχείριση.

Απαιτεί ενεργή σκέψη από τον αναγνώστη.

Ο συγγραφέας έχει βάλει την  ψυχή του στο έργο του

και ζει μέσα από την δημιουργία του. 

Η συγγραφική γοητεία του Αλέξανδρου έγκειται στην ιδιάζουσα θεματική του

 και στον τρόπο που την διαπραγματεύεται.

Θεματική που έχει να κάνει με τα πάθη, τις φιλίες, το κακό, τα μίση,

 την ανεπάρκεια της ζωής, τους αποχαιρετισμούς και αποχωρισμούς,

 την επίγνωση της ματαιότητας, το φάσμα της απώλειας, τον θάνατο, την Πατρίδα, τον έρωτα, την αγάπη.

Οι «Παράλληλοι  Δρόμοι» του Αλέξανδρου Παυλικιάνου είναι ένα καλοκουρδισμένο θρίλερ,

γεμάτο εκπλήξεις, πολλαπλά αινίγματα, ανατροπές,

όπου η απειλή της αποκάλυψης οδηγεί σε ένα σκληρό παιχνίδι μεταξύ των παράλληλων ζωών .

Οι βασικοί χαρακτήρες του μυθιστορήματος συγκρούονται όχι μόνο μεταξύ τους

αλλά και με τον ίδιο τους τον εαυτό,

 τους φόβους τους, τις επιθυμίες τους, αναζητώντας  την έξοδο από τον δικό τους λαβύρινθο.

Ήρωες που παλεύουν να ζήσουν,

με μοναδικό καύσιμο την ανάγκη απόδρασης από την μοίρα τους.

Πρόσωπα επιλεγμένα προσεκτικά,

με σημαδιακά ονόματα, που παραπέμπουν στις ιστορίες τους.

Ο Αλέξανδρος συνθέτει ένα οδοιπορικό ζωής και σχέσεων,

 με φόντο το τοπίο μιας Ελλάδας,

 με τις αγωνίες ,

τις  περιπέτειες, τις αναζητήσεις, τις παγίδες, τις ανατροπές της.

Το μεγαλύτερο αφηγηματικό προσόν του βιβλίου είναι η μεταφορά της εστίασης

 από πρόσωπο σε πρόσωπο

 και η σπειροειδής κίνηση στη ροή των γεγονότων.

Διάλογοι καλοδουλεμένοι που δημιουργούν ιδιαίτερα πειστικούς χαρακτήρες

που ξεδιπλώνονται σε μια συναρπαστική πλοκή.

Χαρακτήρες που διακρίνονται για τον επιμελή σχεδιασμό τους,

αρκετά ώστε να είναι αναγνωρίσιμοι τύποι της εποχής μας.

Ο δημοσιογράφος-συγγραφέας, έχοντας την ματιά ενός ανθρώπου που εκπέμπει αμεσότητα,

 απλότητα και  αλήθεια,

πλέκει με δεξιοτεχνία τον ιστό των σχέσεων αποτυπώνοντας τις παράλληλες ζωές,

με έναν ακατάβλητο πόθο που διαπερνά κάθε σελίδα.

Αφήγηση ρέουσα, χωρίς  πλατειασμούς,

χωρίς να κινδυνεύει ο αναγνώστης να σκοντάψει,

κρύβοντας την δύναμη στο να συμφύρει το συλλογικό και το ατομικό.

Η τρυφερότητα και η διεισδυτικότητα που δίνει στους χαρακτήρες του,

 προδίδει συγγραφικό βλέμμα ασκημένο στα καθημερινά ανθρώπινα.

Ήρωες ολοζώντανοι, σε μια πλοκή γεμάτη φαντασία,

μας μεταφέρουν στον χρόνο και την εποχή του.

Ήρωες βγαλμένοι από τις προσωπικές τους συμπληγάδες, κατάστικτοι από τραύματα,

αποφασισμένοι να διεκδικήσουν μια ζωή πιο ανθρώπινη και μια πιο δίκαιη κοινωνία.

Ο Αλέξανδρος γράφει με συναισθηματική δύναμη, με ρυθμό και σφιχτή αφήγηση,

 με μια καταπληκτική ματιά στα ανθρώπινα συναισθήματα.

Η πόλη υποκαθιστά την προσωπική μυθολογία, ο κοινωνικός και πολιτικός προσανατολισμός του συγγραφέα

γίνεται σταδιακά αποδεκτός: τα υψηλά ανθρωπιστικά οράματα θα παραμείνουν ανέφικτα.

 Η γλώσσα του  πάντα απλή.

Ιστορίες και επεισόδια ζωής,

που έχουν τόση δύναμη και αμεσότητα,

ώστε μπορούν και σβήνουν την όποια αδιαφορία τολμά να εμφανιστεί στην ροή του αναγνώσματος.

Υλικά του η αγάπη για την Πατρίδα, ο έρωτας, τα βιώματα, οι αποφάσεις, ο θάνατος.

Ιστορίες, μικρές και μεγάλες,

που μας ταξιδεύουν από τον περιορισμένο χρόνο της καθημερινής ζωής στον απέραντο χρόνο των μύθων.

Ιστορίες σκληρές και  ιστορίες τρυφερές.

Ιστορίες παράλληλες  για πρόσωπα που ερωτεύτηκαν, που μεταμορφώθηκαν, που τιμωρήθηκαν.

Μικρές αλήθειες και ψέματα που παραπέμπουν σε εικόνες αθωότητας αλλά και διαστροφής.

Σχηματισμένες συμμαχίες που οδηγούν σε αναπόφευκτες προδοσίες.

Ιστορίες που συγκροτούν μια νομοτέλεια,

που θέτει ως στόχο την σύγκλιση των επιμέρους σημείων σε ένα καθαρτήριο τέλος.

Η αγωνία του τέλους, καθιστά την πορεία της αφήγησης ελκτική.

Ένα μυθιστόρημα που θέτει ξανά τον προβληματισμό για την ηθική ποιότητα των ανθρώπινων σκοπών, γεμάτο ασταμάτητη δράση, το οποίο σοκάρει, προβληματίζει και προκαλεί μέχρι την τελευταία στιγμή.

 

Διαβάζοντας τους ΠΑΡΑΛΛΗΛΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ 

είναι σαν να βουτάς από ψηλά σε σκοτεινά νερά,

όπου αυτό που συναντάς στα θολά τους βάθη,

σε αναστατώνει, σου ανεβάζει τους σφυγμούς και σε αιφνιδιάζει πέρα για πέρα.

 

Με εκτίμηση

Μιχάλης Σπανίδης

Εκδότης-Βιβλιοπώλης

25/02/2014