Μήπως εκθέτει την χώρα σε κινδύνους ο Μητσοτάκης;
ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΕ ΣΥΜΠΛΗΓΑΔΕΣ ΠΕΤΡΕΣ Η ΕΛΛΑΔΑ;
Η επίσκεψη του Πρωθυπουργού στην Ουκρανία, αυξάνει τον κίνδυνο για την χώρα, με δεδομένο ότι κάποια στιγμή η Ρωσία θα τελειώσει με τον πόλεμο της Ουκρανίας και θα μετρήσει τους φίλους και τους εχθρούς της.
Με δεδομένο ότι η Αμερική δεν έχει φίλους αλλά διεκπεραιωτές των συμφερόντων της ανά τον κόσμο, σε υποθετικό χτύπημα της Τουρκίας με τις πλάτες της Ρωσίας, τι θα κάνει η Αμερική;
Θα προστατεύσει την Χώρα μας η Αμερική ως «φίλο» και σύμμαχο στο ΝΑΤΟ;
Μήπως επειδή στο παρελθών η «φίλη» Αμερική ένιψε τας χείρας της πολλάκις ως σύγχρονος Πόντιος Πιλάτος, πράξει το ίδιο, σε κάποια μελλοντική εμπλοκή των σχέσεων της Χώρας μας με την Τουρκία;
Τότε προς τι η έκθεση σε έναν μελλοντικό κίνδυνο που δεν έχουμε τις δυνάμεις να αποσοβήσουμε μόνοι μας και θα χρειαστούμε κάποια βοήθεια;
Διότι τότε, είναι βέβαια, όπως και στο παρελθών, θα βρούμε ως Χώρα, μόνο καλά λόγια και χτύπημα στην πλάτη αλλά, κλειστές πόρτες.
Αυτό διδάσκει η σύγχρονη ιστορία, αλλά όπως φαίνεται, οι σύγχρονοι πολιτικοί και διπλωμάτες περπατούν στον δρόμο του «δεν βαρυέσαι».
Μήπως ο Κ. Μητσοτάκης θα έπρεπε με περισσότερη σωφροσύνη να κάνει τα διπλωματικά του «ανοίγματα» προς την Αμερική; αφού είναι δεδομένο ότι θα μας «πουλήσει» την ώρα του κινδύνου της Χώρας μας;
Δεν λέω ότι ο Ρώσος θα σταθεί αδερφικά δίπλα μας, αλλά, θα μπορούσαμε στο θέμα της Ουκρανίας να είμαστε λίγο πιο προσεκτικοί και ως μικρή χώρα, να λειτουργήσουμε με την λογική του παθόντας και όχι με την λογική του κόκορα.
Τώρα όσο για τον απόδημο Ελληνισμό της Ουκρανίας και συγκεκριμένα την Οδυσσό, δεν πράξαμε το ίδιο με την Αλβανία που καθημερινά καταπιέζει και τρομοκρατεί τους αδελφούς Βορειοηπειρώτες.
Όσο για το μήνυμα που θέλαμε να στείλουμε στην Τουρκία για την μη αλλαγή των συνόρων, θα μπορούσαμε να το στείλουμε στα πλαίσιο του ΝΑΤΟ, χωρίς να στέλνουμε όπλα στον Ζελένσκι ή να τον αγαλλιάζουμε ανάμεσα στις βόμβες των Ρώσων.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΑΥΛΙΚΙΑΝΟΣ
