ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΥΡΙΔΗΣ – ΠΡΩΤΟΠΟΡΟΣ ΞΑΝΘΙΩΤΗΣ ΔΟΚΙΜΙΟΓΡΑΦΟΣ: «Οι άνθρωποι που τράβηξαν την πρίζα», Εκδ. Παπαζήση, 2024
Του Θανάση Μουσόπουλου
Τον Γιώργο Μαυρίδη τον γνωρίζω εδώ και αρκετά χρόνια ως δημοσιογράφο συνεργαζόμενο με τον αείμνηστο Βαγγέλη Βασιλειάδη. Στη συνέχεια τον γνώρισα ως συγγραφέα δύο βιβλίων εικονογραφημένων του «Δράχμαν – Ο άνεργος σούπερ ήρωας» και του «Δραχμάν – ΙΙ» από τις Fylatos Publishing / Εκδόσεις Φυλάτος με εικονογράφηση του Νίκου Πολυχρονόπουλου.
Για το πρώτο βιβλίο του ο συγγραφέας σημειώνει: «Ένα όνειρο ζωής σήμερα γίνεται πραγματικότητα. Το χιούμορ μου (λέμε τώρα) έγινε βιβλίο και μπορείτε να το αποκτήσετε. Σας παρουσιάζω λοιπόν τον Δράχμαν, έναν άνεργο σούπερ ήρωα που ζει στην Ελλάδα με τη μάνα και τη γάτα του», ενώ για το δεύτερο προσθέτει: «Ο Δράχμαν εμφανίζει ως δια μαγείας δραχμές, οι οποίες φυσικά του είναι παντελώς άχρηστες και περνάει ώρες ατελείωτες αναζητώντας μια εργασία, αναπτύσσοντας νέες δεξιότητες που θα τον επαναφέρουν στην ενεργό δράση και παρακολουθώντας τη γάτα του να επιδίδεται σε ασκήσεις γιόγκα». Απολαυστικά και τα δύο βιβλία του.
Προτού αναφερθούμε στο πρόσφατο – διαφορετικό – έργο του, ένα μικρό εργοβιογραφικό σημείωμα:
Ο Γιώργος Μαυρίδης γεννήθηκε στην Ξάνθη το 1989 αποφοίτησε με άριστα από το Τμήμα Δημοσιογραφίας και ΜΜΕ του ΑΠΘ. Είναι κάτοχος μεταπτυχιακού με αντικείμενο «Media and Communication Studies» από το Malmö University της Σουηδίας καθώς και κάτοχος μεταπτυχιακού με αντικείμενο «Digital Humanities» από το Linnaeus University της Σουηδίας. Ασχολείται επαγγελματικά με τη δημοσιογραφία, την επικοινωνία και το marketing από το 2010.
Και φτάσαμε στο τρίτο έργο του «Οι άνθρωποι που τράβηξαν την πρίζα», Εκδ. Παπαζήση, 2024, σελ. 97. Το διάβασα «μονορούφι» και συμφώνησα απολύτως με το περιεχόμενό του. Το χάρηκα, και είπα «Να, ένα βιβλίο που καλό είναι να το διαβάσουν όσοι είναι εξαρτημένοι».
Θα επανέλθω για τις προσωπικές μου εντυπώσεις. Ας διαβάσουμε πρώτα τι αναφέρεται στο οπισθόφυλλο του καλαίσθητου βιβλίου:
«Το Οι άνθρωποι που τράβηξαν την πρίζα είναι ένα εκλαϊκευμένο δοκίμιο που αφηγείται ιστορίες ανθρώπων που αποφάσισαν να εγκαταλείψουν τα social media, να βγουν από το διαδίκτυο και να ακολουθήσουν έναν διαφορετικό τρόπο ζωής. Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης κυριαρχούν τα τελευταία χρόνια στις ζωές όλων, και αποτελούν αντικείμενο επιστημονικής έρευνας τόσο για τις επιπτώσεις τους στην ψυχική υγεία των χρηστών όσο και για τον βαθμό που επηρεάζουν και αλλοιώνουν έννοιες όπως η δημοκρατία και ο πλουραλισμός της έκφρασης.
Πως θα χωρίσετε από το κινητό σας τηλέφωνο; Γιατί ο πατέρας της τεχνητής νοημοσύνης μας προτείνει να σβήσουμε άμεσα τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης; Είναι τα smartphones το ναρκωτικό τσέπης της ψηφιακής εποχής; Πέτυχε το πείραμα των ανθρώπων που τράβηξαν την πρίζα και πόσο άλλαξε η ζωή τους; Το βιβλίο Οι άνθρωποι που τράβηξαν την πρίζα επιχειρεί να δώσει μια ολοκληρωμένη και συνοπτική ανασκόπηση αυτών των προβληματισμών, εξηγώντας γιατί το digital detox γίνεται ολοένα και πιο διαδεδομένο και οι άνθρωποι ψάχνουν τρόπο να απαλλαγούν από τα σύγχρονα δεσμά των ψηφιακών παρωπίδων. Ποιο είναι το πρώτο πράγμα που κοιτάς όταν ξυπνάς κάθε πρωί και το τελευταίο πριν κοιμηθείς το βράδυ; Αν η απάντηση σε αυτό το ερώτημα είναι το κινητό σου, τότε αυτό το βιβλίο είναι για σένα!».
Θα αναφέρω δύο προσωπικές εμπειρίες. Στην περίοδο της πανδημίας για πενήντα περίπου μέρες είχα απομονωθεί στην Αβραμυλιά, χωρίς διαδίκτυο. Είχα, βέβαια, το κινητό μου παλιάς τεχνολογίας, τη βιβλιοθήκη, ένα παλιό λάπτοπ, και το αγαπητό μου από την παιδική ηλικία ραδιόφωνο. Ήμουν πλήρης και δημιουργικός. Το μόνο που μου έλειπαν ήταν οι ανθρώπινες επαφές. Τέλη του 2023 πήρα καινούρια συσκευή κινητού, δεν προτίμησα όμως «σύγχρονο» με ιντερνέτ και φέισμπουκ – γιατί το «φοβήθηκα». Δεν ήθελα να μπω στην «πρίζα».
Δίκιο έχει ο Γιώργος Μαυρίδης. «Όσο λιγότερο αποσπά την προσοχή μας το διαδίκτυο, τόσο περισσότερο μπορούμε να επικεντρωθούμε σε άλλα πράγματα, πιο σημαντικά» (σελ. 54). Ο ψυχίατρος Δρ Justin Romano, όπως διαβάζουμε στο βιβλίο του Γ. Μαυρίδη, «εκτιμά πως διανύουμε μια εποχή πανδημίας, την πανδημία της εξάρτησης από τα κινητά τηλέφωνα. Μιλά για έναν εθισμό τον οποίο πρέπει πρώτα να αποδεχθούμε ως κοινωνία, ώστε στη συνέχεια να μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε» (σελ. 66).
ΘΑΝΑΣΗΣ ΜΟΥΣΟΠΟΥΛΟΣ
ΞΑΝΘΗ, 1 ΜΑΡΤΙΟΥ 2024
