Ο Ελληνικός Λαός, ο φόβος και η αγωνία των Αγγλοσαξόνων

 

Η άσκηση πολιτικής προϋποθέτει γνώση της Ιστορίας σε εθνικό και διεθνές επίπεδο, αλλά και ψυχολογία ως εργαλείο για να ερμηνεύει και να αντιμετωπίζει κανείς  τους  συλλογισμούς, τις προθέσεις και τα σχέδια των άλλων. Είναι ο μόνος τρόπος  για να προστατεύεται ο καθείς από τις αντιδράσεις εσωτερικών και διεθνών κυρίως παραγόντων.

Η οξύτατη κρίση που βιώνει ο Λαός μας, αλλά και το αδιέξοδο εις το οποίο έχει περιέλθει η Χώρα  μας οφείλεται εις τις αδυναμίες του Πολιτικού Συστήματος των τελευταίων δεκαετιών, αλλά και εις την αρρωστημένη εσωστρέφεια του. Αυτές οι διαιωνίζουσες αδυναμίες κράτησαν την χώρα μας μακριά από το ευρωπαϊκό και παγκόσμιο γίγνεσθαι.  Η δε σχέση της Δημοκρατίας και Οικονομίας δεν είναι ευθύγραμμη υπόθεση. Με δεδομένη την ορθότητα της ρήσης του Κλάουζεβιτς, ότι «ο πόλεμος είναι η συνέχεια της πολιτικής με άλλα μέσα», οι πολεμικές ενέργειες των δημοκρατικών δυτικών κοινωνιών λαμβάνουν συχνά ποικίλες μορφές που δεν συνεπάγονται, κατ’ ανάγκη, άσκηση φυσικής βίας. Οι περιπτώσεις άσκησης εξαναγκασμών μέσω απειλών εφάμιλλων  της άσκησης πολεμικής βίας ως προς τις συνέπειες της είναι πολλές και για τον προσεκτικό παρατηρητή της διεθνούς πολιτικής σχεδόν καθημερινές.

Κατά τις 3 τελευταίες δεκαετίες η Ευρωπαϊκή Ένωση (Ε.Ε.) διολίσθησε και μετασχηματίσθηκε δυστυχώς σε μία πρωτοκαθεδρία των «αγγλοσαξονικών προτύπων» με τις δικές τους ψευτο-ηθικοκανονιστικές  αξίες, με την ανάπτυξη τώρα του Κοινωνικού Δαρβινισμού σε ευρωπαϊκό και μετέπειτα σε παγκόσμιο επίπεδο. Βασικός δε πυρήνας της φιλοσοφίας αυτής είναι ότι η Κυβέρνηση δεν πρέπει να παρεμβαίνει εις τις φυσικές διεργασίες της εξέλιξης εις την κοινωνία χρηματοδοτώντας και προστατεύοντας τους φτωχούς και αδυνάτους, διότι έτσι διαστρεβλώνεται η ροή της επιβίωσης των ισχυροτέρων και πλουσίων που θα δημιουργήσουν τελικά υγιέστερες κοινωνικές δομές. Που αυτό σημαίνει τον τερματισμό των φιλανθρωπιών, για να επέλθει η διαιώνιση των περισσότερο προσαρμοσμένων.

Μία φιλοσοφία η οποία εις την πραγματικότητα, και όπως ήδη την βιώνουμε εδώ και 14 συναπτά χρόνια με τα επαχθή, επαίσχυντα και επονείδιστα Μνημόνια, καταργεί το Κράτος Δικαίου και την Κρατική Κυριαρχία, το οποίο αποτελεί το μόνο εφικτό καθεστώς των διεθνών σχέσεων και ο μόνος τρόπος οργάνωσης των συλλογικών ανθρωπίνων σχέσεων εις τον παγκόσμιο χώρο. Αυτό το Κράτος το οποίο κατά συνέπεια είναι κατάκτηση του ανθρώπινου πολιτισμού εις τις διακρατικές σχέσεις και η κατίσχυση του συμβολίζει την ελευθερία-ανεξαρτησία των Λαών και  την αποτυχία των Δαρβινικού χαρακτήρα αυτοκρατορικών και ηγεμονικών αξιώσεων για δημιουργία παγκόσμιων κατεξουσιαστικών δομών. Ο διαφαινόμενος αυτός κίνδυνος εις τον ευρωπαϊκό ορίζοντα μας υπενθυμίζει την επι εκατονταετίες εθνοκτόνο, ληστρική και βάρβαρη συμπεριφορά των αγγλοσαξόνων εις την εποχή της Αποικιοκρατίας απέναντι πολλών δεκάδων Λαών, με την κατάργηση και υποταγή κρατικών οντοτήτων και καταστροφή Πολιτισμών άλλων Εθνών.

 

Από την αρχή της κρίσης η βάρβαρη συμπεριφορά των Αγγλοσαξόνων Δαρβινιστών και πρωταγωνιστών της Ε.Ε. απέναντι της Ελλάδος, αλλά και απέναντι άλλων χωρών,  αποτελεί ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα των επικίνδυνων για την Ευρώπη προθέσεων των γνωστών σε όλους πια υπευθύνων για την ευρωπαϊκή κρίση Χρέους. Οι οποίοι, βάσει σχεδίου, προκάλεσαν συστηματικά τις δημοσιονομικές ανισότητες και τις χρεοκοπίες των άλλων μελών, με σκοπό  την κατάργηση του  σεβασμού  της ετερότητας των επιμέρους κοινωνιών και της πολιτικής τους κυριαρχίας  και την εμπέδωση μίας κατεξουσιαστικής ηγεμονικής οργάνωσης της Ευρώπης, ως προαναφέρθηκε, κατά το πρότυπο του Κοινωνικού Δαρβινισμού.

 

Όμως όσο περισσότερο εντείνεται η πίεση, εκβιαστική και βάρβαρη συμπεριφορά των ΔΑΝΕΙΣΤΩΝ και των Δαρβινιστών Εντολοδόχων των απέναντι της Ελλάδος, αλλά και απέναντι άλλων Κρατών-Μελών, τόσο περισσότερο διαφαίνεται ο φόβος και η αγωνία των εκβιαστών περί αποτυχίας του πειθαναγκαστικού εγχειρήματος αποδοχής του Κοινωνικού Δαρβινισμού  εις την Ευρώπη, ο οποίος όμως είναι όλως αντίθετος με την καθαρότητα και την ανωτερότητα του Ελληνικού Πνεύματος.

 

Διάφοροι πολιτικοί και οικονομικοί αναλυτές σε παρασκηνιακές τώρα συζητήσεις εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης επικεντρώνονται τελευταία εις το ενδεχόμενο μίας αιφνίδιας μεταστροφής της Ελληνικής πολιτικής απέναντι της Δανειστών και των εντολοδόχων Δαρβινιστών της ή ακόμη και μίας ενδεχόμενης εξέγερσης του Ελληνικού Λαού. Η οποία θα συμπαρασύρει και άλλες χώρες της Ε.Ε. και της Ευρωζώνης κατά της πολιτικής θανάσιμης λιτότητας αλλά  και σε συλλογική τώρα και αποφασιστική άρνηση εξυπηρέτησης του χρέους τους.

Η παρατηρούμενη άκρως εντεινόμενη πιεστική συμπεριφορά των Δανειστών και των Εντολοδόχων των, κατά τα τελευταία έτη, για την ολοκληρωτική υποταγή του Ελληνικού Λαού, είναι απόδειξη του ανέκφραστου και απόκρυφου φόβου και αγωνίας των. Ότι ο κίνδυνος  εξέγερσης του Ελληνικού Λαού,  και ως συνέπεια αυτής και άλλων λαών του Νότου, κατά των Δανειστών και των Δαρβινιστών, οι οποίοι επιδιώκουν την υποταγή της Ευρώπης, αλλά και άλλων προς Ανατολάς Όμορων Κρατών,  θα οδηγήσει αναπόφευκτα εις την διάλυση της Ευρωζώνης και σε τεράστιες απώλειες των Δανειστών και των Χρηματαγορών.

 

Ο Ελληνικός Λαός οφείλει τώρα να ανυψώσει το Ανάστημά του και να δώσει και πάλιν ένα μάθημα σε όλους εκείνους οι οποίοι επιβουλεύονται την εθνική του υπόσταση, την Ιστορία και την ανθρώπινη αξιοπρέπεια του.  Η συναισθηματική Νοημοσύνη οδηγεί εις την Ενσυναίσθηση  και μέσα από αυτήν γινόμαστε καλύτεροι, υγιείς ψυχικά και υπεύθυνοι σκεπτόμενοι άνθρωποι. Η αγάπη προς την Πατρίδα είναι Πράξη  Ελευθερίας. Η Ηθική και η Αγάπη είναι βαθιές έμφυτες έννοιες και πράξεις, οι οδοδείκτες της αληθινής ζωής. 

 

Γεώργιος Εμ. Δημητράκης

(www.άρθρα Γεώργιος εμ. Δημητράκης)

 

Υποσημείωση:  Ο αρθρογράφος κρητικής (Μαριού Ν. Ρεθύμνης) και θρακικής καταγωγής γεννήθηκε και διαμένει εις την Ξάνθη. Σπούδασε Πολιτικές, Οικονομικές Επιστήμες και Κοινωνιολογία εις την Βόννη, όπου διέμενε επι πολλά χρόνια, και από εκεί ταξίδευε, γνώρισε και βίωσε συνειδητά και πολλές χώρες την Ευρώπης. Διετέλεσε επι 5 έτη Υπάλληλος του Κοινοβουλίου της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας εις την Βόννη, και εν συνεχεία επέστρεψε εις την Ελλάδα και σπούδασε Ιστορία, Πολιτιστική Κληρονομιά και Αρχαιολογία εις την Αθήνα. Διετέλεσε επι 30-ετίαν Διπλωματούχος Ξεναγός για όλη την Ελληνική Επικράτεια. Ο Κόσμος είναι το Κόσμημα της ζωής μας, ας μην το καταστρέφουμε.

Ο Ελληνικός πολιτισμός

Ο Πολιτισμός που παράγει Πνεύμα ήταν από αρχαιοτάτων χρόνων η ανυπέρβλητη και αιώνια δύναμη των Ελλήνων. Γι’  αυτό οι Έλληνες απεχθάνονταν την βαρβαρότητα που παράγει μόνο πλούτο, ασύδοτη, απύθμενη, αχαλίνωτη, αστείρευτη πλεονεξία και απληστία, αλλά και θανάσιμο μίσος.

Οι αναμνήσεις δεν είναι μόνο για το παρελθόν, καθορίζουν και το μέλλον. Τα συναισθήματα είναι φευγαλέα, ενώ οι συγκινήσεις μένουν βαθιά. Η αλήθεια πρέπει όμως να λέγεται, για να ακούγεται.

Οι άνθρωποι είναι σήμερα, δυστυχώς,  όμηροι μιας κοινωνίας της βαρβαρότητας, της σιωπής, αδιαφορίας, ωχαδερφισμού και της βίας των βολεμένων. Εν κατακλείδι, για ό,τι βλέπεις και υπάρχει, δεν υπάρχει ούτε απάντηση και  εξήγηση!

Όμως η  γλώσσα δεν είναι μόνο ένα μέσο επικοινωνίας. Κουβαλάει την Ψυχή του Λαού μας, όλη την Ιστορία και την ευγένειά του. Εκείνος που δεν καταλαβαίνει την σιωπή σου, δεν καταλαβαίνει ούτε την γλώσσα σου».

Σας ευχαριστώ!

Με εκτίμηση και σεβασμό

Γεώργιος Εμ. Δημητράκης

(www. άρθρα Γεώργιος Εμ. Δημητράκης)