Να αποφασίσουμε με ποιους είμαστε και τι θέλουμε

Γράφει ο Αλέξανδρος Παυλικιάνος

Η πορεία της Χώρας την τελευταία εικοσαετία δείχνει ξεκάθαρα ότι οι κυβερνήσεις, άγονται και φέρονται από εξωγενής παράγοντες, από οικονομικούς παράγοντες και από «προοδευτικούς» παράγοντες που την Εθνική υπόσταση της Χώρας την μετέτρεψαν σε ένα κομμάτι πολύχρωμα ύφασμα που δηλώνει ξεκάθαρα ότι αλλιώς γίνεται το κουμάντο στην Χώρα μας και ότι οι Εθνικές Πολιτικές πρέπει να ακολουθήσουν τα κελεύσματα των καιρών.

Είναι όμως έτσι;

Πρέπει κάποια στιγμή να αποφασίσουμε όλοι μας, ποιόν  βάζουμε πάνω από όλα. Την Πατρίδα ή τις Πρεσβείες, τον Λαό ή τους ολιγάρχες, την σημαία με το σταυρό και γαλανόλευκη ή κάτι άλλο πολύχρωμο που είναι και της μόδας τώρα τελευταία.

Συνεχίζοντας την σκέψη μας, θα μπορούσαμε να την πάμε μακρύτερα, να συνδυάσουμε καταστάσεις, συναντήσεις και να συνειδητοποιήσουμε όλοι μας τι ακριβώς συμβαίνει γύρω μας.

Δεν γίνεται η Εθνική μας πολιτική να διαμορφώνεται μετά από επίσκεψη σε γνωστό πρέσβη υπερδύναμης που απλά υπαγορεύει εντολές των διεθνών κέντρων εξουσίας στον πλανήτη ή πρέσβεις άλλων κρατών που μεταφέρουν απλά στις Ελληνικές κυβερνήσεις τι ενοχλεί τους αρχηγούς άλλων εχθρικών και μη κρατών.

Δεν λέμε να κλείσουμε τις πόρτες σε όλες τις πρεσβείες αλλά πριν μιλήσουμε ως Χώρα και πάρουμε εντολές ή ακούσουμε τα τελεσίγραφα άλλων κυβερνήσεων, θα πρέπει να πηγαίνει η Χώρα σε αυτές τις συναντήσεις έχοντας πάντοτε τοποθετημένα τα όρια στα οποία θα επιτρέψουμε στον εκπρόσωπο της χώρας που είτε με casus belli είτε με οικονομική πίεση μεταφέρουν τις αποφάσεις άλλων χωρών στους εκπροσώπους της Ελλάδος.

Αυτή την «κακιά» συνήθεια θα πρέπει να την κόψουμε.

Προτεραιότητα μας ως Χώρα δεν είναι τι θα μας μεταφέρουν οι πρεσβείες αλλά οι ανάγκες των πολιτών.

Με αφορμή τα οικονομικά μεγέθη του Ταμείου Ανάκαμψης ακούγονται διάφορα, όπως παραδείγματος το «χονδρό» χρήμα έχει μοιραστεί από τις πόρτες των Βρυξελλών σε ονόματα και διευθύνσεις και ότι περισσέψει, μας λένε, θα πάει στους υπόλοιπους μικρομεσαίους και «μεγάλους» που δεν έχουν «κονέ» ούτε με τις Βρυξέλες είτε με του Μαχίμου και εδώ είναι που πρέπει να αποφασίσουμε ως Χώρα με ποιους είμαστε. Με τον Λαό ή τους ολιγάρχες που εκτελούν ότι οικονομικό «πετάει» στον ορίζοντα.

Με λίγα λόγια, κάποτε ως Χώρα, θα πρέπει να σταματήσουμε να είμαστε με τους ολιγάρχες και να δούμε τον Λαό, να του δώσουμε ότι χρειάζεται για να μπορεί να πορευτεί και να στηρίξει την οικογένεια του, σε μία Χώρα που έχει αρχές και στηρίζει τα δίκια του.

Τέλος, θα πρέπει να αποφασίσουμε ως πολιτικό σύστημα, αν θέλουμε ως «στίγμα» ως μπροστάρη, την πανέμορφη Ελληνική Γαλανόλευκη Σημαία με το σταυρό ή απλά ένα έγχρωμο πανί που τώρα τελευταία έγινε μόδα.

Ξεκάθαρες κουβέντες. Δεν μπορεί η Χώρα να πηγαίνει στο άγνωστο με την ελπίδα ότι κάποια εντολοδόχος Πρεσβεία θα μας λυπηθεί και θα βάλλει τις ανάγκες του Ελληνικού Λαού πάνω από τα συμφέροντα της.

Δεν γίνεται να «δουλεύουμε» τον λαό και τις επιχειρήσεις που παλεύουν σε αυτές τις δύσκολες συνθήκες εξ αιτίας της παγκοσμιοποίησης για να στηρίξουμε τους ολιγάρχες που χρηματοδοτούν προεκλογικούς αγώνες, που έχουν καθορίσει ποιοι νόμοι θα ψηφιστούν για το δικό τους καλό, όταν τα λεφτά τους πιάσουν «τόπο» και αυτούς που χρηματοδοτούν, γίνουν κυβέρνηση.

Τέλος, ποια ακριβώς είναι η θέση της Ελληνικής σημαίας; Ποιο είναι το σύμβολο της Χώρας όταν η ίδια η πρόεδρος της, λόγω αριστερών ιδεολογικών καταβολών, ακόμη και όταν υποδέχεται αντιπροσωπίες άλλων χωρών, τις εξαφανίζει από τα τηλεοπτικά πλάνα ή παθαίνει αλλεργία με ότι Εθνικό και τα σύμβολα αυτού;

Άρα εκτιμάτε ότι η ηγεσία αυτής της Χώρας, ανεξάρτητα από κόμμα, θα πρέπει να αναθεωρήσει τις αρχές, τις βάσεις και τις αξίες του, κυρίως όμως, πρέπει πρώτα να λάβει υπόψη τις επιθυμίες, ηθικές αρχές και τις πραγματικές ανάγκες των πολιτών.

Να ξεκαθαρίσει την θέση του το πολιτικό σύστημα  σε πιο ταμπλό θέλει  να παίξει. Ή με τον έναν ή με τον άλλον, διαφορετικά, κινδυνεύει να τον “φάνε” οι Πρεσβείες, οι ολιγάρχες ή ο Λαός όταν «ξυπνήσει».

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΑΥΛΙΚΙΑΝΟΣ