Έγινε παρουσίαση  του βιβλίου του Θ. Ρωμανίδη με τίτλο: “Από Τον «Άγιο Μόδεστο» Νέας Αμισού στην ΝΕΟΓΑΛ Δράμας”

Με επιτυχία και πλήθος κόσμου πραγματοποιήθηκε , η παρουσίαση του βιβλίου του Θεόδωρου Ρωμανίδη  “Από Τον «Άγιο Μόδεστο» Νέας Αμισού στην ΝΕΟΓΑΛ Δράμας”, στην αίθουσα του Συλλόγου Ποντίων Ν. Ξάνθης.

Για το βιβλίο, μίλησαν – παραθέτοντας ιδιαίτερα ενδιαφέροντα στοιχεία – ο γνωστός φιλόλογος – συγγραφέας κ. Θανάσης Μουσόπουλος και ο Γενικός Διευθυντής της ΣΕΚΕ κ. Αλέξανδρος Κοντός και βεβαίως ο ίδιος ο συγγραφέας του βιβλίου.

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ

Λίγους μόνον μήνες από την «έξοδο» της τριπλής κατοχής και την αναχώρηση των Βουλγάρων, μέσα από τα αποκαΐδια, την δυστυχία και τον πόνο που αυτή άφησε στην Δράμα και στην ευρύτερη περιοχή, 45 κτηνοτρόφοι συνέστησαν , στις 29 Ιουλίου 1945, τον Γαλακτοκομικό Συνεταιρισμό Νέας Αμισού Δράμας «ο Άγιος Μόδεστος». Ο πρώτος αγελαδοτροφικός συνεταιρισμός στην Δράμα, ίσως και σε όλη τη χώρα.

Ένας Συνεταιρισμός υπόδειγμα εργατικότητας, σύμπνοιας, θελήσεως και προόδου από ανθρώπους με φωτεινούς ορίζοντες. Με καινοτόμες, για την εποχή και τα μέσα, πρωτοβουλίες (εμφιάλωση γάλακτος το 1947, κ.α)

Με τις πρώτες «φωνές» το 1950, επισκέπτονται τον συνεταιρισμό ο Πρέσβης των ΗΠΑ, τεχνικοί της Γιούνισεφ, Γεωπόνοι του Υπουργείου, ανώτερα στελέχη της ΑΤΕ, μέλη της Παγκόσμιας Οργάνωσης Προστασίας του Παιδιού. Συλλέγουν στοιχεία, συμμετέχουν σε συσκέψεις και τελικώς, τον Δεκέμβριο του 1954 «…απεφασίσθη εν τέλει όπως γίνη η εγκατάστασις των μηχανημάτων παστεριώσεως εις την Ν. Αμισόν…»

Εμπόδια και καθυστερήσεις. Το 1959 δημιουργείται η Ένωση Γαλακτοκομικών Συνεταιρισμών Δράμας με συμμετοχή συνεταιρισμών και από Καβάλα.

Αρχές 1960 επιχειρηματίες Καβάλας θέλουν να «στήσουν» γραμμή παστερίωσης στην Νέα Καρβάλη. Αντιδρούν οι ΕΑΣ της Καβάλας. Η άδεια ανακαλείται.

Βρίσκεται κατάλληλο οικόπεδο στην Δράμα, «κείμενον εις κεντρικόν και εμφανές μέρος» , και στις 20 Ιουλίου 1962 γίνεται η θεμελίωση του εργοστασίου.

Τον Οκτώβρη του 1964 κατατίθεται ο διακριτικός τίτλος ΝΕΟΓΑΛ και στις 30 Νοεμβρίου 1964 γίνονται τα εγκαίνια από τον Υπ. Γεωργίας Αλέξανδρο Μπαλτατζή.

Αυτή, εν συντομία, είναι η ιστορία που έγραψα στο βιβλίο. Υπάρχουν πολλά ενδιαφέροντα στοιχεία και λεπτομέρειες τα οποία δεν γνωρίζαμε. Και έπρεπε να αναδειχθούν για να φανεί πόσες μάχες δόθηκαν, πόσα εμπόδια ξεπεράστηκαν μέχρι να φτάσουμε στην λειτουργία του εργοστασίου. Αν δεν ήταν ο Συνεταιρισμός της Νέας Αμισού ίσως να μην υπήρχε η ΝΕΟΓΑΛ στην Δράμα.

ΘΑΝΑΣΗΣ ΜΟΥΣΟΠΟΥΛΟΣ

Όπως ανέφερε ο Θ, Μουσόπουλος, το βιβλίο του Θ. Ρωμανίδη, δεν είναι απλά ένα βιβλίο που αναφέρεται στην δημιουργία του Συνεταιρισμού αλλά μέσα από τις σελίδες του αντλούνται πληροφορίες, του οικονομικού, κοινωνικού και πολιτικού γίγνεσθαι εκείνης της περιόδου όπου περιλααμβάνονται οι ζωές χιλιάδων ανθρώπων. «Το βιβλίο λοιπόν που προσεγγίζουμε σήμερα είναι μία ιστορική μελέτη που καλύπτει όλες τις πλευρές στην δομή της κοινωνίας. Συγκεκριμένα, η αφήγηση και η έρευνα του Ρωμανίδη ξεκινά από τα μεταπολεμικά χρόνια. Τότε 45 κτηνοτρόφοι στις 29 Ιουλίου 1945 συνέστησαν τον συνεταιρισμό ο «Άγιος Μόδιστος», ο πρώτος στην Δράμα και ίσως στην Ελλάδα και προκαλεί το ενδιαφέρων των Ελλήνων αλλά και τον ξένων και κυρίως των Αμερικανών. Με αποτέλεσμα το 1954 αποφασίστηκε η εγκατασταση των μηχανημάτων παστερίωσης και το 59».

Ο Θ. Μουσόπουλος αναφέρθηκε επί μακρόν στις διάφορες «τρικλοποδιές» από διάφορους παράγοντες και το 62 μπαίνουν τα θεμέλια και το 64 έγιναν τα εγκαίνια.

Ακολούθως αναφέρθηκε σε στοιχεία και ντοκουμέντα που περιλαμβάνει το βιβλίο του Θ. Ρωμανίδη.

Στην συνέχεια τον λόγο πήρε ο Γενικός Διευθυντής της ΣΕΚΕ και πρώην Υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης κ. Αλέξανδρος Κοντός ο οποίος μίλησε με τα καλύτερα λόγια για τον συνοδοιπόρο του Θ. Ρωμανίδη.

Ποιο συγκεκριμένα ανέφερε:

Σεβασμιώτατε,

Αγαπητέ Θεόδωρε,

Κυρίες και κύριοι,

Σε τι αναφέρεται λοιπόν το βιβλίο του Θόδωρου Ρωμανίδη από τον Άγιο Μόδεστο της Νέας Αμισού στην ΝΕΟΓΑΛ?

– Στην ιστορία και δράση ενός μικρού συνεταιρισμού που λειτούργησε υποδειγματικά στα πολύ δύσκολα χρόνια μετά την απελευθέρωση, του αδελφοκτόνου εμφυλίου και τις πολύ δύσκολης δεκαετίας που ακολούθησε?

– Στην ιστορία της Νέας Αμισού, στην ιστορία της Δράμας, στον οικονομικό τομέα αλλά και το κοινωνικό και πολιτιστικό περιβάλλον εκείνης της εποχής?

– Στην πολιτική και οικονομική κατάσταση της χώρας εκείνη την περίοδο?

– Στην εφαρμοσμένη αγροτική πολιτική της αναφερόμενης περιόδου και στην σχέση φυτικής και ζωικής παραγωγής ?

– Στη δράση των αγροτών?

– Στην εποπτεία και τον έλεγχο αλλά και την υποστήριξη ακόμη και της λειτουργίας ενός μικρού συνεταιρισμού της Δράμας από τον Αμερικάνικο παράγοντα ?

Τελικά το βιβλίο είναι όλα αυτά.

Ιστορικό για μία εποχή που φαντάζει μακριά, όμως στα χιλιόμετρα της ιστορίας είναι πολύ κοντά μας,

και παράλληλα πολύ διδακτικό για όλους όσους ασχολούνται και παρακολουθούν συνεταιριστικές, οικονομικές, πολιτικές, πολιτισμικές και διπλωματικές δράσεις.

Στο βιβλίο η δομή που ακολουθείται είναι εξαιρετική, εμφανίζεται σαν κινηματογραφική ταινία ή ντοκιμαντέρ που περιγράφει όλες τις εξελίξεις χρονιά με την χρονιά.

Ας ξεκινήσουμε λοιπόν από την δημιουργία του συνεταιρισμού.

Το 1944 η Ανατολική Μακεδονία απελευθερώνεται από τους Βουλγάρους και όπως λέει ο Θόδωρος στην σελίδα 21 του βιβλίου του :

Τον Οκτώβρη του 1944 οι Βούλγαροι, ύστερα από την Τρίτη κατοχή για την Ανατολική Μακεδονία που ξεκίνησε την άνοιξη του 1941, εγκατέλειψαν τη γη της Δράμας αφήνοντας πίσω τους χιλιάδες οικογένειες να θρηνούν αθώα θύματα, δεκάδες πυρπολημένα χωριά, λεηλατημένες περιουσίες. Σχεδόν τέσσερα χρόνια η Δράμα και η περιφέρεια της δοκιμάσαν τον θάνατο, την βαρβαρότητα, την πείνα, τον φόβο, τους ξυλοδαρμούς.

Όμως γιατί δημιουργείται ο συνεταιρισμός .

Οι άνθρωποι βρίσκονται σε μεγάλη φτώχια, έρχονται από μία δεύτερη προσφυγιά,  αδυνατούν να οργανώσουν την παραγωγή και την διάθεση των προϊόντων τους και η ανάγκη τους ωθεί να δημιουργήσουν τον Ιούλιο του 1945 τον συνεταιρισμό ο Άγιος Μόδεστος.

Χαρακτηριστικά αναφέρεται στην σελίδα 31 του βιβλίου  :

Ήταν η αίσθηση της «ομάδας» και η ευόδωση κάθε προσπάθειας μέσω αυτής. Όταν το άτομο δεν μπορεί μόνο του, φτιάχνει οικογένεια. Όταν και μέσα σ΄αυτήν βρίσκει αδυναμίες, «ψάχνει» κάτι πιο εύρωστο, πιο ισχυρό, την ευρύτερη σύμπραξη, την ομάδα, τον συνεταιρισμό. Αυτήν την κοινή προσπάθεια ομοιοπαθών που οραματίζονται την απολύτρωση στην αλληλοβοήθεια. Αυτή που τους κράτησε ζωντανούς στα δύσκολα χρόνια των διωγμών εκεί στα Πάτρια εδάφη του Πόντου, της Θράκης και της Μικράς Ασίας.

Αμέσως μετά το 1946 γίνεται η πρώτη επένδυση του συνεταιρισμού αφού ενοικιάζεται χώρος για την δημιουργία πρατηρίου στην Δράμα επί της οδού Βενιζέλου απέναντι από το ιστορικό καφενείο Ελευθερία.

Στο βιβλίο αναφέρεται χαρακτηριστικά στην σελίδα 35 : Αμέσως μετά τη σύσταση του συνεταιρισμού, στα μέσα του 1946, ενοικιάζεται με μακροχρόνια σύμβαση κτιριακός χώρος στην Δράμα και επί της οδού Βενιζέλου, απέναντι από το ιστορικό καφενείο « Η Ελευθερία».

Τολμηρή κίνηση υψηλού ρίσκου που επιβεβαιώνει αυτό που λέγεται για τους πρόσφυγες.

«Οι χιλιάδες πρόσφυγες που ήρθαν στην Ελλάδα έφεραν μαζί τους το φως. Πλούτισαν τα γράμματά μας. Την δύναμη της οικονομίας μας. Την εκκλησία μας και τους θεσμούς μας. Δεν γεννήθηκαν έξυπνοι, πολυμήχανοι, εύστροφοι. Αναγκάστηκαν να γίνουν, για να επιβιώσουν».

Και έτσι ξεκινάει αυτή η δημιουργική και αναπτυξιακή πορεία του συνεταιρισμού.

Το πρατήριο εξοπλίζετε και παράγονται νέα προϊόντα, όπως το αϊράνι, και παράλληλα γίνεται δίκτυο διανομής φρέσκου γάλακτος .

Πρωτοπόρος ο συνεταιρισμός ακόμη και στο σημείο αυτό.

Ο συνεταιρισμός αναπτύσσεται μέσα σε εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες αφού μαίνεται ο εμφύλιος σπαραγμός, υπάρχει έλλειψη τροφίμων και καλείτε ο συνεταιρισμός να ενισχύσει ομάδες που έχουν ανάγκη, και αυτό κάνει με επιτυχία.

Παρά τις δυσκολίες ο συνεταιρισμός οργανώνεται και εξοπλίζεται συνεχώς, έχοντας ένα σημαντικό πλεονέκτημα: σταθερό μάνατζμεντ, αφού ο οικονομικός διαχειριστής παραμένει ο ίδιος, και με εντιμότητα και επιτυχία διαχειρίζεται τα οικονομικά του συνεταιρισμού και φυσικά η διοίκηση λειτουργεί με ένα ισχυρό πρόεδρο ο οποίος επανεκλέγεται και με μέλη που λειτουργούν προς το συμφέρον της οργάνωσής τους .

Είναι χαρακτηριστικό ότι ο παππούς του Θόδωρου , ο Ρωμανίδης Θόδωρος, Πρόεδρος του εποπτικού συμβουλίου του συνεταιρισμού , υποθήκευσε όλη του την περιουσία, μη εξαιρουμένου και του σπιτιού του , προκειμένου να πάρει ο συνεταιρισμός δάνειο από την ΑΤΕ, για να βελτιώσει τις εγκαταστάσεις του.

Όσο περνούν τα χρόνια πλέον και αυξάνεται η  ανάγκη για την παραγωγή παστεριωμένου γάλακτος πληθαίνουν και οι φωνές για την δημιουργία του εργοστασίου.

Και είναι χαρακτηριστικές οι ίντριγκες που αναπτύσσονται μεταξύ των όμορων νομών, πολιτικές παρεμβάσεις, προκειμένου το εργοστάσιο να μην γίνει στην Δράμα αλλά να γίνει σε γειτονικό νομό.

Πρέπει να παραδεχτούμε ότι όλη η κοινωνία της Δράμας, Βουλευτές, Νομάρχης, Μητροπολίτης, πιέζουν στο να γίνει το εργοστάσιο αυτό, αφού ζούμε περίοδο μεγάλης ένδειας, μετανάστευσης στο εσωτερικό της χώρας αλλά και  στο εξωτερικό.

Όμως το μεγαλύτερο πλεονέκτημα που έχει η Δράμα είναι ότι υπάρχει και λειτουργεί υποδειγματικά , ο συνεταιρισμός της Νέας Αμισού.

Δύο παράγοντες επίσης συνηγορούν στην δημιουργία του εργοστασίου.

Η στροφή της αγροτικής παραγωγής από την φυτική στην ζωική παραγωγή, μετά την κρίση του καπνού, γεγονός στο οποίο θα αναφερθώ αργότερα, και η ανάγκη για παστεριωμένο γάλα.

Τα μηνύματα που έρχονται από την πλευρά της κυβέρνησης, της Τράπεζας και του Αμερικάνικου παράγοντα     είναι ότι μόνο το γάλα των συνεταιρισμών δεν επαρκεί για να καλύψει τις ανάγκες του εργοστασίου .

Έτσι ξεκινάει στην ευρύτερη περιοχή της Δράμας εκστρατεία συγκέντρωσης αγελαδοτροφικών συνεταιρισμών  που στέφεται από απόλυτη επιτυχία αφού τελικά οι συνεταιρισμοί που συγχωνεύονται φτάνουν τους 10 και το γάλα πλέον είναι επαρκές και μπαίνουν όλοι κάτω από την ομπρέλα του συνεταιρισμού της Νέας Αμισού που έχει την τεχνογνωσία αποτελεσματικής λειτουργίας.

Το Υπουργείο Γεωργίας παίρνει την απόφαση να γίνει το εργοστάσιο στην Δράμα.

Δημιουργείται ένα θέμα με την εξεύρεσή οικοπέδου μέχρι που τελικά, μετά από αρκετές ομολογουμένως παλινωδίες, επιλέγεται το οικόπεδο στην αρχή της οδού Δράμας Καλλιφύτου. Γίνονται οι σχετικοί διαγωνισμοί και εγκαθιστάτε ο εργολάβος.

Και βέβαια πρέπει να πούμε ότι από 1963 συμπαραστάτης της όλης προσπάθειας είναι ο Αλέξανδρος Μπαλτατζής, Υπουργός Γεωργίας τότε, ο οποίος εγκαινιάζει και το εργοστάσιο.

Και το όνομα αυτού μετά από ευρύτερη δημοκρατική συζήτηση   ΝΕΟΓΑΛ  : Νέα Ενωσις Οικονομική Γαλακτοπαραγωγών. Επωνυμία που κατατίθεται στο Υπουργείο Εμπορίου στις 22/10/1964.

Το πόσο σημαντικό είναι για την περιοχή το εργοστάσιο γάλακτος, το αναφέρει στην ομιλία του  ο Διευθυντή της Ένωσης Γαλακτοκομικών Συνεταιρισμών Αμπατζής Χρήστος.

Στις σελίδες 275 & 276 του βιβλίου αναφέρει μεταξύ άλλων :

«Το 1945, 29 Ιουλίου σαν σήμερα λίγους μήνες μετά την απελευθέρωση, 45 αγελαδοτρόφοι της Νέας Αμισού του Δήμου Δράμας, ίδρυσαν τον Γαλακτοκομικών Συνεταιρισμό της Νέας Αμισού «ο Άγιος Μόδεστος». Εξήντα αγελάδες αποτελούσαν το πρώτο ζωικό κεφάλαιο.

Δύσκολο το ξεκίνημα, όπως κάθε ξεκίνημα, ωστόσο όμως οι πρωτοπόροι αυτοί κατείχοντο από βαθιά πίστη. Αφάνταστες δυσκολίες. Μύρια εμπόδια. Δυσκολίες και πικρίες. Έως ότου μπόρεσαν να κατακτήσουν την συμπάθεια των πολλών και γενικότερα της κοινωνίας.

Το 1959 ιδρύεται η Ενωσις Γαλακτοκομικών Συνεταιρισμών με 14 Γαλακτοκομικούς Συνεταιρισμούς, 700 μέλη και 2.500 αγελάδες. Είχε συντελεσθή το δεύτερο βήμα. Απ΄εδώ κι΄εμπρός αρχίζει μια καινούργια προσπάθεια. Να αποκτήσει ο πολυπαθής νομός μας εργοστάσιον παστεριώσεως γάλακτος. Χρειάσθηκαν χρόνια. Κόποι-μόχθοι-αγώνες-τρεχάματα-ξενύχτια. Επίσης επαφές διαβήματα για να φθάσουμε σε αίσιο πέρας.

Σήμερα σ΄αυτήν την εγκάρδια ατμόσφαιρα εγκαινιάζεται η θεμελίωσης του εργοστασίου. Οι αγώνες βρήκαν την ηθική δικαίωση. Οι παραγωγοί ας χαρούν και ας καμαρώσουν γιατί γίνονται συντελεσταί προόδου και πολιτισμού. Την ίδρυση του εργοστασίου το οποίο υποβοηθά τα μέγιστα την οικονομία του Νομού και της Χώρας.

Στους συντελεστές και βοηθήσαντες αξίζει ένα μεγάλο ευχαριστώ».

Το δεύτερο κεφάλαιο που πρέπει να παρατηρήσουμε είναι η ύπαρξη της αγροτικής πολιτικής.

Είναι διάχυτη η εικόνα σε όλο το βιβλίο ότι την εποχή εκείνη υπήρχε κάτι το οποίο σήμερα δεν είναι ορατό.

Υπήρχε ξεκάθαρη κεντρική αγροτική πολιτική και το Υπουργείο Γεωργίας διαδραμάτιζε ουσιαστικό και καθοριστικό ρόλο στην επιβίωση της υπαίθρου.

Θα ήθελα να κάνω μία παρένθεση και να σας πω ότι σε πρόσφατη έρευνα που έκανα για ομιλία που πραγματοποίησα στην Λάρισα με θέμα «Την αγροτική ανάπτυξη της Θεσσαλίας» διαπίστωσα ότι από αυτούς που κάνουν δηλώσεις για την είσπραξη των αγροτικών επιδοτήσεων μόνον το 4,3% είναι ηλικίας κάτω των 30 ετών.

Άρα πιο θα είναι το μέλλον της ελληνικής γεωργίας τις επόμενες δεκαετίες ?

Άποψη μου είναι ότι το αγροτικό θα είναι εξίσου μεγάλο θέμα όπως και το δημογραφικό για το μέλλον της πατρίδας μας και ιδιαίτερα της ελληνικής περιφέρειας αφού και τα δύο είναι συγκοινωνούντα δοχεία . Το αγροτικό δε συνδέεται άμεσα με την επάρκεια τροφίμων απαραίτητων για την κάλυψη των διατροφικών αναγκών των Ελλήνων.

Σύμφωνα λοιπόν με τα αναγραφόμενα στο βιβλίο του Θόδωρου Ρωμανίδη, το Υπουργείο Γεωργίας την εποχή εκείνη κατευθύνει τις δράσεις των αγροτών, , έχει περιφερειακές υπηρεσίες που στηρίζουν τους αγρότες στις δραστηριότητες τους, αλλάζει στρατηγικές όποτε απαιτηθεί , υποστηρίζεται αποτελεσματικά από την ΑΤΕ, και συνεργάζεται με τους φορείς της κάθε περιοχής για την εφαρμογή της αγροτικής πολιτικής.

Αυτά όλα είναι διάσπαρτα στο βιβλίο όμως χαρακτηριστικά θα σας διαβάσω κάποια αποσπάσματα :

– Σελίδα 251  : Προβλήματα με την εφαρμογή στοιχειωδών κανόνων υγιεινής στην παραγωγή τυριού παρατηρούνται. Οι τυρέμποροι, στους οποίους ανατέθηκε η φροντίδα για την εφαρμογή των μέτρων, δηλώνουν αδυναμία επικαλούμενοι το ότι οι κτηνοτρόφοι μετακινούνται συνεχώς από βοσκότοπο σε βοσκότοπο και δεν είναι διατιθέμενοι να ιδρύσουν μόνιμα τυροκομεία παρ΄ ότι το Υπουργείο Γεωργίας θα επιδοτήσει το σύνολο της δαπάνης κατασκευής με 30%.

Ύστερα από αυτό το κράτος καταρτίζει πενταετές πρόγραμμα τυροκομίας στο οποίο προβλέπεται η ίδρυση 150 μονίμων κρατικών τυροκομείων. Πέντε από αυτά θα ιδρυθούν και στον Νομό Δράμας. Θα εκμισθώνονται σε κτηνοτρόφους ή τυρέμπορους και η λειτουργία τους θα παρακολουθείται από ειδικευμένους κρατικούς υπαλλήλους.

– Επίσης στην σελίδα 289 αναφέρεται χαρακτηριστικά ότι : Η ανάπτυξη και η βελτίωση της κτηνοτροφίας αποτελεί στοίχημα για την Πολιτεία. Για πρώτη φορά σημειώνεται τέτοιο ενδιαφέρον. Διατίθενται πιστώσεις (επιδοτήσεις κλπ), δανειοδότηση με ευνοϊκούς όρους, ιδρύονται βιομηχανίες γάλακτος και τυροκομεία, κ.α. Παράλληλα γίνεται εισαγωγή μεγάλων φορτίων αραβοσίτου, από το πρόγραμμα πλεονασμάτων των ΗΠΑ, τα οποία καλύπτουν ανάγκες της κτηνοτροφίας. Επίσης η Κυβέρνηση «δια να προωθήση έτι την αύξησιν της παραγωγής του βοείου κρέαστος» έλαβε μέτρα επιδότησης των μόσχων για πάχυνση, που έχουν βάρος πάνω από 300 κιλά, με δύο (2) δρχ. ανά κιλό ζώντος βάρους.

Το αίτημα για μειωμένους δασμούς στα εφόδια της γεώτρησης που πραγματοποιήθηκε στο οικόπεδο του εργοστασίου, αίτημα που υποβλήθηκε τον περασμένο Σεπτέμβριο, βρίσκει ανταπόκριση και το Υπουργείο Γεωργίας «παρέχει οδηγίας διά την δασμολογικήν τακτοποίησιν των εφοδίων των χρησιμοποιηθέντων διά την γεώτρησιν».

Είναι χαρακτηριστικό επίσης ότι όταν δημιουργείται η κρίση του καπνού χαράσσεται αμέσως πολιτική για την ανάπτυξη της ζωικής παραγωγής και την ανάπτυξη της  κτηνοτροφίας.

Ο καπνός είναι το πιο σημαντικό αγροτικό προϊόν την περίοδο εκείνη. Αυτό που ουσιαστικά στηρίζει την οικονομία της χώρας αλλά και την επιβίωση των προσφύγων από τις αλησμόνητες πατρίδες.

Μπορεί να σας φανεί ακραίο, αλλά είναι αποκαλυπτικό της σημασίας του καπνού στην επιβίωση των περιοχών της Βορείου Ελλάδος και όχι μόνο, αυτό που αναφέρει η εφημερίδα «Θάρρος» στην σελίδα 264  όταν εμφανίζεται η ασθένεια του περονόσπορου στις καλλιέργειες των καπνών : Ο κίνδυνος μια ολοκληρωτικής καταστροφής θα έχει τον αντίκτυπο της στα επόμενα χρόνια. Όλοι οι Νομοί που καλλιεργούν καπνόν, ιδίως της Βορείου Ελλάδος εκηρύχθησαν από προχθές εις κατάστασιν συναγερμού. Ολόκληρη η Ελλάς εν επιφυλακή … Ολόκληρος ο καπνοπαραγωγικός μας πληθυσμός θα βυθισθεί εις την δυστυχίαν και την πείναν…. Εμπρός όλοι οι Έλληνες εις την υπηρεσίας της κινδυνευούσης πατρίδος. Να μην αφήσωμεν τον περονόσπορον να περάση, όπως δεν αφήσαμε τους Ιταλούς να περάσουν. Ιταλικός είναι και ο περονόσπορος του καπνού που μας απειλεί, από την Ιταλία μας ήλθε και διά της Αλβανίας εισέβαλε πάλιν, δεν ημπορεί, δεν πρέπει να περάση. Και δεν θα περάση. Έτσι μόνο θα σωθή η Ελλάς από μίαν τρομεράν καταστροφήν και ο ελληνικός λαός θ΄αποφύγη μίαν άνευ προηγουμένου δυστυχίαν».

Η αγροτική πολιτική επίσης φαίνεται από το γεγονός ότι το κόστος της επένδυσης για την δημιουργία του εργοστασίου της ΝΕΟΓΑΛ καλύπτεται από κρατική επιχορήγηση  3,6 εκ. δραχμές, δάνειο από την ΑΤΕ 5440 εκ. δραχμές και 3 εκ. άτοκο δάνειο της UNICEF FAO.

Το τρίτο και το τελευταίο κεφάλαιο στο οποίο θα ήθελα να αναφερθώ είναι ότι σε όλα τα βήματα του συνεταιρισμού ασκεί έντονη εποπτεία, επιρροή και στήριξη ο αμερικάνικος παράγοντας.

Άλλωστε η Ελλάδα βιώνει ένα από τα μεγαλύτερα δράματα της νεότερης ιστορίας της, τον αδελφοκτόνο εμφύλιο σπαραγμό , η Δράμα είναι ένα προκεχωρημένο φυλάκιο του Δυτικής συμμαχίας έναντι του ανατολικού μπλοκ και ο αμερικάνικος παράγοντας οφείλει να παρακολουθεί και να προβάλει συλλογικές δράσεις και μάλιστα πετυχημένες ως επιτυχία της πολιτικής που εφαρμόζει στην χώρα μας.

Το είδαμε πρόσφατα και στις εκπομπές του Αλέξη Παπαχελά για την περίοδο πριν την επιβολή της  δικτατορίας στην χώρα μας αλλά και στο βιβλίο του ένα «Σκοτεινό δωμάτιο» όπου ο μετέπειτα δικτάτορας Γεώργιος Παπαδόπουλος αξιωματικός της ΚΥΠ κυνηγούσε στο Νευροκόπι με πράκτορες του κλιμακίου της CIA στην Ελλάδα .

– Στις 24/01/1952 εμπειρογνώμων της αμερικάνικης αποστολής για γεωργικά θέματα ο κ. Κλάουντεν επισκέπτεται το πρατήριο του συνεταιρισμού, ζητά λεπτομερείς πληροφορίες για την λειτουργία του και δίνει συγχαρητήρια στους διοικούντες.

– Στις 22/06/2952 η αμερικάνικη αποστολή παρακολουθεί από κοντά και συνεχώς τα αποτελέσματα της εκστρατείας καταπολέμησης των ασθενειών και ο Αμερικάνος κτηνίατρος κ. Κότουορθ επισκέπτεται την περιοχή.

– Στις 9/9/1952 επισκέπτεται την Νέα Αμισό ο πρέσβης των Ηνωμένων Πολιτείων κ. Πιουριφόϊ .

– Στις 01/06/1954 ο εκπρόσωπος της αμερικάνικης αποστολής επί των γεωργικών εφαρμογών Βορείου Ελλάδος Τσαρλς Ραϊτ σε εκδήλωση του συνεταιρισμού τους συστήνει να φροντίσουν για την ίδρυση εργοστασίου αποστειρώσεων γάλακτος και

– Τον Αυγούστου 1954 φτάνει στην Δράμα αμερικάνικο συνεργείο κινηματογράφου το οποίο ανήκει στο πανεπιστήμιο Συρακούσες της Αμερικής και όλη η εργασία έγινε για την αμερικάνικη υπηρεσία πληροφοριών.

Κυρίες και κύριοι

θα ήθελα να τελειώσω ψάχνοντας την κύρια αίτια που ο Θόδωρος Ρωμανίδης έγραψε το ενδιαφέρον αυτό βιβλίο . Πιστεύω λοιπόν ότι το ενδιαφέρον του για την συγγραφή του βιβλίου αναδεικνύεται χαρακτηριστικά πλήρως στην σελίδα 17 του βιβλίου  :

Μια «κατάρα», κακή συνήθεια του τόπου μας είναι να μην διατηρούμε, να μην αναδεικνύουμε ότι και όμορφο θυμίζει το παρελθόν μας. Θα έλεγε κανείς ότι επιθυμούμε διακαώς τη λήθη, αντί της μνήμης. Λησμονούμε τις «φωνές από το παρελθόν» που δεν μιλάνε μόνο για την επίσημη ιστορία των γεγονότων αλλά και την άλλη ιστορία, αυτή των καθημερινών ανθρώπων και γεγονότων όπως τα βίωσαν οι ίδιοι. Και αυτή η ιστορία σημάδεψε το παρελθόν και δίνει νόημα στη ζωή του παρόντος».-

Τέλος ο συγγραφέας του βιβλίου Θ. Ρωμανίδης, αναφέρθηκε επί μακρόν και  με λεπτομέρειες, άγνωστες στο ευρύ κοινό. Όσο για το πόνημά του όπου δήλωσε ότι είναι ένα έργο αφιερωμένο στον τόπο που γεννήθηκε και μεγάλωσε. Το έργο του είναι μία παρακαταθήκη για τον τόπο του όπου εννοείτε ότι το βιβλίο δεν γράφτηκε για να υπάρξει προσωπικό όφελος για τον συγγραφέα όπου και αυτό το άφησε παρακαταθήκη στον σύλλογο του χωριού του και τα έσοδα να τα αξιοποιήσει όπως αυτός κρίνει.