Ξάνθη. Η «Γωνιά του βιβλίου και delulu πολιτισμός

Γράφει ο Αλέξανδρος Παυλικάνος

Αυτή είναι η Ξάνθη, αυτός είναι ο πολιτισμός της;

Βρήκα στα ειμαίλ μου ένα ποίημα που το έστειλε ο εκδότης Μ. Σπανίδης, αφιερωμένο στον εικαστικό του δρόμου, Θάνο Μαυροδή συνοδευόμενο από μία φωτογραφία – την «Γωνιά του βιβλίου» πεταμένη στα σκουπίδια.

Για όσους θυμούνται ήταν ένα βήμα πολιτισμού που προσπαθούσε να φέρει τους Ξανθιώτες κοντά στο βιβλίο και τοποθετήθηκε στην κεντρική πλατεία που βρίσκεται το Δημαρχείο. Στο κεντρικότερ σημείο της πόλης.

Τελικά, όπως τα έργα του Θάνου, με το επιβλητικό παράστημα και ύφος απέναντι από την Δημοτική Πινακοθήκη απαξιωμένο, ξηλωμένο, αδιάφορο, και η λύπη για το τραυματισμένο θαμμένο μέσα στην λήθη φιλοτέχνημα του, μαχαιριά στον καλλιτέχνη και στην ψυχή του πολιτισμού αυτού του τόπου.

Η τελική εικόνα αποτυπωμένη με μία δόση αλήθειας που ίσως οι περισσότεροί δεν θέλουν να αποδεχθούν, εκτός ίσως, από τις «κεφαλές» του τόπου.

Η γωνιά του βιβλίου στα σκουπίδια και τα έργα του Θάνου – παλιοντενεκέδες – όπως αρέσκονταν να τα αποκαλούν οι μοντερνισμένοι Ξάνθιώτες, σακατεμένα, εξαφανισμένα από τις γωνιές της πόλης.

Στον αντίποδα, όλα αυτά, ήρθε να τα αντικαταστήσει ο πολιτισμός delulu όπου σύμφωνα με το λεξιλόγιο σημαίνει: Μια λέξη που προσλαμβάνεται από την κοινή γνώμη ως η περισσότερο ευρηματική από οποιαδήποτε άλλη που χρησιμοποιεί η Gen-Z και η οποία σε γενικές γραμμές περιγράφει μια κατάσταση κατά την οποία κάποιο άτομο έχει μη ρεαλιστικές προσδοκίες, και γενικότερα, μια ροπή προς τις ψευδαισθήσεις.

Με λίγα λόγια, σε αυτή την «φάση», βρίσκεται ο πολιτισμός στην Ξάνθη. Μία ροπή προς τις ψευδαισθήσεις.