Και τώρα να πούμε και μια αλήθεια. Το τελευταίο σχολείο στην Ξάνθη, χτίστηκε, αν δεν με απατά η μνήμη μου, το 2008 επί αείμνηστου νομάρχη Γιώργου Παυλίδη, ο οποίος, επί των ημερών του δρομολόγησε την επίλυση του καυτού ζητήματος της σχολικής στέγης. (Παραδόθηκαν άνω των 400 από τις 800 χρησιμοποιούμενες σχολικές αίθουσες).
Άρα, όποιος θέλει, είτε είναι Περιφερειάρχης, είτε δήμαρχος, είτε πρωτοβάθμια εκπαίδευση είτε δευτεροβάθμια, μπορεί να χτίσει σχολείο, ή να δώσει λύση στην σχολική στέγη, χωρίς απαραίτητα οι πολίτες να πληρώσουν τα μαλλιά της κεφαλής τους για να μορφωθούν τα παιδιά τους.
Με λίγα λόγια, από τότε που έφυγε ο Γ. Παυλίδης, κανένας από τους μετέπειτα Περιφερειάρχες ή δημάρχους, όπου με απόφαση της Κεντρικής κυβέρνησης αυτή η αρμοδιότητα πέρασε στους δήμους, δεν έκανε τίποτε.
Ο μόνος δήμαρχος που κατάφερε να χτίσει σχολείο μετά από το 2008 είναι ο Γ. Τσιτιρίδης δήμαρχος του δήμου Αβδήρων.
Πόσο τυχαίο είναι άραγε όταν ο δήμος Ξάνθης με έναν προϋπολογισμό 50 και βάλε εκατομμύρια το χρόνο, δεν μπορεί να λύσει το πρόβλημα των της σχολικής στέγης;
Βλέπεις προηγούνταν τα προβλήματα του Δροσερού και δεν έμενε χρόνος για σχολεία.
