Γράφει
ο Αλέξανδρος Παυλικιάνος
Τελικά, τι μας λέει η ιστορία στις Κυκλάδες, όπου οι δρόμοι, για μία ακόμη φορά μετατράπηκαν σε ποτάμια, αυτοκίνητα παρασύρθηκαν, ζωές κινδύνεψαν, περιουσίες καταστράφηκαν … και η επωδός, φταίει η κλιματική αλλαγή, «πασπαλισμένη» με πολιτικά φούμαρα, έχοντας συνεπιβάτες στο τραίνο του ψέματος κάποιους μετεωρολόγους που λένε ότι έπεσε σι μισή ώρα τόση βροχή όση δεν έπεσε σε ένα χρόνο.
Με λίγα λόγια, το τοπικό πολιτικό σύστημα σε κάθε γωνιά της Ελλάδος, με σύμμαχο τους μετεωρολόγους όπου οι άνθρωποι απλά κάνουν την δουλειά τους μεταφέροντας στο «χαζοκούτι» το απαύγασμα της επιστημοσύνης τους.
Αδιάφορο αν τα αδιάφορα πολιτικά απολειφάδια το χρησιμοποιούν για να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα.
Δηλαδή τον κίνδυνο της ζωής των πολιτών και την καταστροφή της περιουσίας και το ερώτημα: Μα καλά, είναι δυνατόν ένας δήμαρχος που γεννήθηκε, ζει και οικονομάει από τον δημόσιο κορβανά, να μην ξέρει ποιο ρυάκι γίνεται χείμαρρος, ποιο ανάχωμα μπορεί να σπάσει και να πνίξει τον τόπο;
Τα «εργάκια» που βγάζει, έχουν σαν σκοπό να προστατεύσουν τις ζωές και τις περιουσίες των πολιτών, ή έχουν να κάνουν με αλλότριους σκοπούς, όπως ενίσχυση των εργολάβων και το μοίρασμα στην αγορά του δημοσίου χρήματος;
Να ξεκαθαρίσουμε ότι δεν γίνεται αναφορά στα «μπόνους» του κάθε δημάρχου που υπογράφει μία σύμβαση με κάποιον εργολάβο.
Η λογική μας είναι, κάνεις που κάνεις δήμαρχε το εργάκι, κάντο να πιάσει τόπο. Κάντο να προστατεύσεις τις ζωές και τις περιουσίες των πολιτών.
Αν δεν ξέρεις, γιατί είσαι νεότερος, από που κινδυνεύουν τα νερά της βροχής που γίνονται ποτάμια και φέρνουν σε κίνδυνο τους πολίτες, ρώτα κανέναν παλιό, πάρε την χειρότερη εκδοχή όταν σχεδιάζεις ένα έργο, πίεσε τους μελετητές, στην ανάγκη δώστους ως αμοιβή κάτι παραπάνω, αλλά διασφάλισε ότι ο σχεδιασμός σου λαμβάνει υπόψη και τα ακραία καιρικά φαινόμενα, μιας και τώρα τελευταία είναι της μοδός.
Όπως αντιλαμβάνεται αυτός που έχει την υπομονή να διαβάσει το κείμενο, η εκτίμηση μας είναι ότι οι ευθύνες είναι αποκλειστικά του δημάρχου.
Ένας υπουργός που θα σχεδιάσει το έργο, έχει πλήρη άγνοια της πραγματικής κατάστασης που επικρατεί τοπικά. Πρώτον γιατί είναι αδιάφορος και ότι κάνει, το κάνει για να ξαναεκλεγεί, αδιάφορο αν το έργο που κατασκευάζει, είναι χρήσιμο για ανθρώπους που κινδυνεύει η ζωή και η περιουσία τους από κάθε ακραίο φαινόμενο. Άρα, ο κάθε υπουργός που το μυαλό του εξετάζει μόνο την επανεκλογή του, δεν μπορεί, γιατί δεν τον ενδιαφέρει να αφουγκραστεί τις τοπικές κοινωνίες. Ο δήμαρχος όμως;
Πώς θα πάει να δει και να ζητήσει την ψήφο των ανθρώπων που πνίγηκαν στις Κυκλάδες και παλιότερα στον κάμπο της Θεσσαλίας;
Άρα η ευθύνη, στο τελευταίο πνιγμό των νησιών των Κυκλάδων είναι αποκλειστικά των δημάρχων, οι οποίοι έχουν καβαλήσει το καλάμι και πολιτικαντίζουν αντί να βοηθούν τον τόπο τους και τους συντοπίτες τους.
Η Ελληνική Πολιτεία, δίνει και χρηματοδοτικά εργαλεία, αλλά από τον προϋπολογισμό του δήμου μπορεί να κατασκευάσει «εργάκια» τα οποία θα ενισχύσουν την ασφάλεια των δημοτών τους.
Για παράδειγμα, αυτό πιάνει και τον δήμο της Ξάνθης, αλλά και όλους τους δήμους της Ελλάδος.
Ας κόψουν τα κονδύλια από τις γιορτές και τα πανηγύρια και ας στρωθούν στην δουλειά, ας σχεδιάσουν έργα που θα αντέξουν στα ακραία καιρικά φαινόμενα μιας και είναι της μόδας η καθημερινή αναφορά από όλους, ακόμη και από τους ίδιους τους πολίτες – πες, πες, γίνεται πιστευτό ότι φταίει η κλιματική αλλαγή και όχι οι αδιάφοροι δήμαρχοι, περιφερειάρχες και υπουργοί.
Όχι δεν φταίει καθόλου η κλιματική αλλαγή γιατί τα «ακραία» καιρικά φαινόμενα, δεν είναι σύγχρονο φαινόμενο αλλά δοαχρονικά, στην Ελλάδα μπορεί να μην έχουμε κυκλώνες, αλλά καταιγίδες και βροχές και χιόνια και κρύο είχαμε πάντοτε.
Αν αυτό δεν το έχει αντιληφθεί το τοπικό γκουβέρνο, τότε οι πολίτες θα πρέπει από μόνοι τους να δέσουν θηλιά στο λαιμό τους, γιατί είναι μόνοι και αβοήθητοι.
Δεν γίνεται για να βαφτούν τα ντουβάρια των νοσοκομείων της Περιφέρειας να εξασφαλίζεται για αυτόν τον λόγο κονδύλια εκατομμυρίων και να μην μπορούν να σχεδιάσουν έργα που θα διασφαλίζουν την προστασία των πολιτών.
Βέβαια, να πούμε και αυτό. Διαχρονικά οι Έλληνες πολίτες, ψηφίζουν αυτόν που κάνει το μεγαλύτερο κακό στον τόπο τους. Καλά να πάθουν;
Όχι. Αρκεί να σκέφτονται, να λογαριάζουν και να υπολογίζουν αυτόν που έκανε ζημιά στον τόπο τους και τον συγκεκριμένο να τον κάνουν στην άκρη.
Τότε και μόνον τότε, το πολιτικό σύστημα θα αντιληφθεί ότι οι πολίτες δεν μασάνε σανό, δεν τρων κουτόχορτο. Πρέπει να κρίνουν αυτούς που σκέφτονται να ξαναεκλεγούν, να τους ζυγίζουν και αν το αποτέλεσμα είναι θετικό τότε να τον ψηφίσουν. Γιατί αν τον ψηφίσουν για να τους βολέψει, μια ζωή αβόλευτοι θα είναι και το ψέμα θα πηγαίνει σύννεφο.
