ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ
«ΔΙΣΤΑΓΜΟΣ ΚΑΙ ΥΠΕΡΒΑΣΗ»
Στην ιστορία αυτών που ακολούθησαν τον Χριστό υπήρξαν αρκετές περιπτώσεις ανθρώπων, που σε μία στιγμή αδυναμίας λύγισαν. Τα γεγονότα γύρω από το Πάθος και την Ανάστασι του Χριστού, μας θύμισαν τρεις χαρακτηριστικές επώνυμες περιπτώσεις: την κάμψη του Πέτρου, την πτώση του Ιούδα και, σήμερα, την δισπιστία του Θωμά.
Η κάμψη του Πέτρου ήταν μία έκφραση αδυναμίας, μια συνέπεια της υπερβολικής εμπιστοσύνης της αφοσίωσής του στο Διδάσκαλο. Η πτώση του Ιούδα είχε αφορμή μία βαθειά αποκαρδίωση και σύγχυση. Διαφορετικά είχε φαντασθεί τον Μεσσία κι όταν διαπίστωσε ότι ο πραγματικός Χριστός δεν έμοιαζε στο είδωλο που είχε πλάσει με το μυαλό του, ζήτησε να βγάλει από τη μέση την Αλήθεια κι όχι την ψευδαίσθησή του. Τον Θωμά τον σταμάτησε η συρροή των τελευταίων θλιβερών γεγονότων. Είχε κουρασθεί πια, είχε εξαντληθεί· και αναζήτησε την ηρεμία στη μοναξιά του.
Η λύση όμως του προβλήματος που τον απασχολεί δεν πραγματοποιείται στη μοναξιά του, αλλά όταν επιστρέφει στην κοινότητα των μαθητών. Εκεί τον συναντά ο Χριστός και του λέει «Φέρε τον δάκτυλο σου εδώ και κοίταξε τα χέρια μου και φέρε το χέρι σου και βάλτο στην πλευρά μου και μη γίνεσαι άπιστος, αλλά πιστός». Κι’ ο Θωμάς αντιδρά με μια ταχύτητα και αμεσότητα εκπληκτική. Δεν ψηλαφεί αλλά αποκρίνεται «Ο Κύριος μου και Θεός μου». Ο απαιτητικός Θωμάς σπεύδει όχι μόνο να ομολογήσει το λάθος του, αλλά να διακηρύξει την βεβαιότητα ότι έχει μπροστά του τον Κύριο του και τον Θεό του.
Ιδιαίτερα πρέπει να προσέξουμε ότι και τα τρία περιστατικά συναντώνται με το πάθος. Για όλους μας ο Θεός επιτρέπει μια κρίσιμη ώρα πόνου που ελέγχει την πίστη μας, την αντοχή, την συνέπειά μας. Πολλοί εύχονται να μην περάσουν μια τέτοια δοκιμασία, θέλουν να φθάσουν κατευθείαν στην Ανάσταση, χωρίς να διαβούν την Μεγάλη Εβδομάδα. Αλλά αυτό το είδος χριστιανικής ζωής δεν υπάρχει.
ΕΚ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ
